Dom w Tatrach położony na zboczu Gubałówki w Zakopanem otrzymał w 2016 roku I miejsce w kategorii architektura mieszkaniowa w 8. edycji konkursu o Nagrodę Województwa Małopolskiego im. Stanisława Witkiewicza. Poniżej przypominamy zwycięski projekt autorstwa pracowni Karpiel Steindel Architektura.
Wyzwaniem projektowym Domu w Tatrach było pogodzenie pragnień inwestora, który oczekiwał nowoczesnego budynku letniskowego przeznaczonego do tymczasowego użytkowania z rygorystycznymi założeniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, określającymi sposób nawiązania do tradycyjnej drewnianej architektury wsi podhalańskich.
skrzydła szkalnych płaszczyzn zamontowano na specjalnych szynach, zlicowanych z poziomem podłóg
fot.: Daniel Rumanicew © Karpiel Steindel Architektura
widok na panoramę Tatr
Główną ideą projektu było opracowanie budynku z wykorzystaniem największego waloru działki — widoku na panoramę Tatr. W ten sposób powstał zamysł całkowicie przeszklonej ściany. Do jej zrealizowania wykorzystano największe dostępne tafle szklane, projektując elementy konstrukcyjne okien tak, aby po rozsunięciu zanikały z pola widzenia — co pozwoliło na otwarcie wnętrza na południową stronę. Skrzydła szklanych płaszczyzn zamontowano na specjalnych szynach, zlicowanych z poziomem podłóg. Efekt potęguje sposób, w jaki są one chowane między ścianę zewnętrzną a pokrycie elewacyjne. Nie pominięto przy tym również elementów charakterystycznych dla zabudowy wsi podhalańskiej — typowego dachu półszczytowego, rzutu na bazie prostokąta oraz okapów z drewnianą podbitką.
dom powstał na zboczu Gubałówki
fot.: Daniel Rumanicew © Karpiel Steindel Architektura
lekka konstrukcja
Konstrukcja nośna kondygnacji nadziemnych to ustrój żelbetowy, płytowo-tarczowy, który w przekroju tworzy pięciobok; podparty na swoich końcach stalowymi, skośnymi słupami i ścianą żelbetową w odległości 14 metrów. Pięciobok składa się z elementów konstrukcyjnych kondygnacji poddasza: stropu nad parterem, ścianek kolankowych oraz skosów.
parter z dużymi przeszkleniami
© Karpiel Steindel Architektura
Dzięki temu rozwiązaniu architekci uzyskali formę przestrzenną, która charakteryzuje się zwiększoną sztywnością oraz możliwością zastosowania dużych przeszkleń pozbawionych widocznych barier. Niewielkie przekroje stalowych słupów dodają natomiast lekkości konstrukcji.
zadaszenie zdaje się lewitować nad podstawą
fot.: Daniel Rumanicew © Karpiel Steindel Architektura
lewitujący dach
Budynek zwieńczony został dachem półszczytowym. Ostry kąt nachylenia połaci, złamanie dachu przyczółkami, daleko wysunięte okapy oraz podparcie części poddasza na trzech odchylonych od pionu słupach, sprawiły, że zadaszenie zdaje się lewitować nad podstawą. Pokrycie dachu wykonano z blachy na rąbek stojący na felc, w kolorze antracytowym, z drewnianym wykończeniem szczytu. Odwodnienie połaci zrealizowano za pomocą rynien o przekroju prostokątnym. Rury spustowe zamontowane na ścianie wschodniej, schowano częściowo pod elewacją, dzięki czemu całość techniczna jest praktycznie niezauważalna, a uwaga obserwującego skupia się na formie budynku.
oprac.: Dobrawa Bies
ilustracje dzięki uprzejmości Karpiel Steindel Architektura
