Jak wyglądać będą miasta za sto lat? Czy da się w ogóle planować rozwiązania dla tak odległej perspektywy? W jaki sposób właściwie wyważyć niezbędny rozwój i konieczny powrót do natury? Wizje masterplanu dla stolicy Korei Południowej, jednej z największych i najbogatszych metropolii na świecie, malować będą w tym roku twórcy i uczestnicy 4. edycji Biennale Architektury i Urbanistyki w Seulu — „Land Architecture, Land Urbanism”. Kuratorami SBAU 2023 są Eui Young Chun, Jinyoung Lim, Sang Hoon Youm, Sara Kim i Leif Høgfeldt Hansen.
Organizatorzy zaplanowanego na jesień wydarzenia (biennale trwać będzie od 1 września do 29 października br.) nie skupiają się na futurystycznych wizjach, ale — jak dopowiada podtytuł — mieście pasm górskich, dróg wodnych i powiewów wiatru; mieście ziemi, wody i powietrza, które od początku kształtowały jego rozwój.
Podczas dynamicznej rozbudowy stolicy, stawiania na wydajność ekonomiczną, budowania kolejnych betonowych przestrzeni, w tyle pozostała tożsamość miasta, nowoczesność przysłoniła tradycję miejsca i dobrodziejstwa czerpane z naturalnego krajobrazu.
Czas więc się zatrzymać, rozejrzeć dookoła i spróbować przygotować na następne stulecie sięgając do korzeni. Stworzyć harmonijne miasto przyszłości, które — jak podkreśla Byoung Soo Cho, dyrektor biennale — powinno być jednocześnie zdrowe, wydajne i wykorzystujące nowoczesne technologie.
O tegorocznej edycji biennale
opowiada jego dyrektor Byoung Soo Cho
Ola Kloc: Na 4. Biennale Architektury i Urbanistyki w Seulu pytacie, jak Seul będzie wyglądał za sto lat. Dlaczego wybrałeś tak długą perspektywę?
Byoung Soo Cho: Powodem, dla którego zaproponowałem temat kolejnych stu lat Seulu, jest zachęcenie do stworzenia idealnych i fundamentalnych sugestii dla masterplanu miasta, a nie dokładnych oczekiwań przyszłości. Jeśli ograniczenia lub przepisy (budowlane) zostaną w przyszłości złagodzone, moglibyśmy zyskać dla Seulu lepszą perspektywę.
© Seoul Biennale
Ola: Jakie są największe problemy, z którymi boryka się obecnie Seul, jeśli chodzi o urbanistykę i architekturę?
Byoung: Wraz z planowaniem urbanistycznym i architektonicznym Seul stracił swoje pierwotne cechy miejskie. Jego obecny rozwój skupia się bardziej na podziale na strefy niż braniu pod uwagę całościowej spójności. Nie istnieje więc tak zwany masterplan Seulu.
Kiedy Hanyang (dawny Seul) był początkowo formowany, uwzględniano szczególnie jego otoczenie, takie jak pasma górskie, kanały wodne i bryzy wiatru. To był własny charakter Seulu i wierzę, że dzięki niemu możemy odzyskać tożsamość miasta.
Seul dawniej i obecnie
© SBAU 2023
Temat „Land Architecture, Land Urbanism” SBAU 2023 może rozwiązać nie tylko problemy, z którymi w zakresie planowania miejskiego boryka się Seul, ale także inne kraje.
Ola: Jakie są główne różnice, które zaobserwowałeś w zakresie urbanistyki i architektury między Europą a Koreą?
Byoung: Europa ma tendencję do rozważania swojej ciągłości i trwałości. Z drugiej strony, Azja koncentruje się na wzroście ilościowym, a nie jakościowym ze względu na szybką industrializację. Dlatego też miasta mogą być przedstawiane jako chaotyczne. Dla jakościowego rozwoju urbanistyki i architektury musimy zrozumieć historię terenu.
Ola: Jak Seul reaguje na problemy związane ze zmianami klimatu? Jakie są główne narzędzia, których używacie, aby tworzyć bardziej odporne miasto?
Byoung: Seul uosabiał idealny krajobraz miejski, był ekologicznie zaplanowanym miastem; od północy zimne wiatry zimowe blokują góry Bugak i Bukhan, chłodne bryzy latem zapewnia z kolei otwarta przestrzeń wzdłuż rzeki Han na południu. Możemy stworzyć bardziej odporne miasto, jeśli będziemy szanować otoczenie i myśleć o jego cechach topograficznych.
Narzędzia (sześć typologii prezentowanych na wystawie masterplanu stu lat Seulu) mogą pomóc zaprojektować odporne i zrównoważone miasto.
masterplan
© SBAU 2023
Ola: Wspomniałeś już o temacie Biennale, który brzmi „Land Architecture, Land Urbanism”. Powiedz, proszę, nieco więcej o tym tytule.
Byoung: „Land Architecture” odnosi się do architektury, którą przenikają ląd, woda i wiatr. Różni się od „architektury krajobrazu” lub „architektury kształtowania terenu”. Zajmuje się bardziej warunkami środowiskowymi, kontekstami z szacunkiem do natury.
„Land Urbanism” odnosi się do urbanistyki, która harmonijnie łączy ziemię, wodę i wiatr. Te cechy ucieleśniał Hanyang (dawny Seul) — góry Bugak i Bukhan na północy chroniły przed zimnym, zimowym wiatrem, podczas gdy południowa, otwarta przestrzeń wzdłuż rzeki przyjmowała chłodne bryzy w lecie.
Przyszłe miasto musi być przyjemne i zdrowe, odpowiednio odporne na naturę wszystkich pór roku. Musi być też przyjazne dla środowiska, o wysokiej gęstości zabudowy, wydajne w kwestiach ruchu, energii i czasu, wykorzystujące technologie i dane.
W ramach „Land Architecture, Land Urbanism” przedstawione zostaną sposoby konstruowania nowych miast, biorące pod uwagę środowisko i kulturę.
Ola: A jak Ty wyobrażasz sobie Seul za sto lat?
Byoung: Moglibyśmy przywrócić pierwotne cechy terenu Seulu (sprzed sześciuset lat) w ciągu stu lat.
Ola: Dziękuję za rozmowę.
