Architekci pracowni Haworth Tompkins ukończyli nowe foyer i studio teatralne dla Bristol Old Vic, brytyjskiego zabytku klasy pierwszej — najstarszego, nieprzerwanie działającego teatru w anglojęzycznym świecie. Gmach teatru powstał w 1766 roku.
Przez lata audytorium zachowało się w niemal nienaruszonym stanie. Sukcesywne zmiany zabudowy pierzei ulicy King Street doprowadziły w 1972 roku do stworzenia nowego foyer i studia teatralnego projektu brytyjskiego architekta — Petera Moro. Projekt Moro obejmował zagospodarowanie sąsiedniego budynku dawnego cechu bednarzy (Coopers’ Hall) na główne wejście i przestrzeń komunikacyjną. Audytorium i tylne pomieszczenia zostały odnowione przez architekta Andrzeja Blonskiego w 2012 roku.
Jak piszą autorzy projektu, zmiany z lat 70., choć koncepcyjnie czytelne i umiejętnie zrealizowane, rozdzieliły publiczność między dwa, niepołączone foyer. Poprzez zaadaptowanie Coopers’ Hall zamknięto publiczną fasadę teatru oraz nadmiernie sformalizowano wejście i ciąg komunikacyjny. Aby rozwiązać ten problem konieczne były radykalne zmiany — architekci pracowni Haworth Tompkins podjęli decyzję o całkowitym usunięciu przebudowy z 1972 roku i zastąpieniu jej bardziej otwartą i czytelną strefą foyer, nową salą teatralną w dolnej części Coopers’ Hall (na poziomie parteru i piwnicy) i przywróceniem publicznej przestrzeni w jej górnej części.
model przebudowy
© Haworth Tompkins
Wynikiem trwających pięć lat badań, konsultacji, projektu i budowy jest rozwiązanie, którego celem jest otwarcie wejścia dla szerszej publiczności i jednocześnie wpisanie teatru w centrum publicznego życia i przestrzeni miasta. Foyer zostało pomyślane jako nieformalne przedłużenie ulicy.
elewacja
© Haworth Tompkins
Przestrzeń nowego foyer jest obramowana i przykryta drewnem konstrukcyjnym oraz szkłem, które ma wprowadzać światło dzienne do głębi pomieszczenia. Głównym punktem wnętrza jest znacznie zmieniona fasada audytorium, po raz pierwszy widoczna od strony ulicy, oświetlona poprzez ogromną „studnię świetlną” i przebita nowymi otworami — widzialnym dowodem na historyczną przemianę. Kręcone, drewniane schody i platformy widokowe pozwalają całej widowni swobodnie poruszać się po tej przestrzeni przed i po przedstawieniu, a lokalnej społeczności cieszyć się z foyer jako kawiarni, baru czy miejsca spotkań.
przekrój podłużny
© Haworth Tompkins
Południowa fasada (od strony ulicy) pomyślana została przez autorów jako dzieło sztuki. Składa się z ruchomych, ręcznie sterowanych, chroniących przed słońcem okiennic, które zdobione są tekstem inauguracyjnej mowy Garricka (aktora, dramaturga, kierownika teatru i producenta) z 1766 roku i wierszem dawnego poety miejskiego — Milesa Chambersa. Tekst podkreśla wagę długiej historii teatru, ale także wypatruje jego roli w obecnym i przyszłym życiu całej społeczności Bristolu.
oprac. red.
na podstawie opisu autorskiego
