Praca zgłoszona na konkurs
„Najlepszy Dyplom Wnętrza 2021/2023”
Celem projektu Miejsca Spotkań Głuchych przy ruinach zamku biskupów wrocławskich w Ujeździe jest umożliwienie osobom niesłyszącym pielęgnowania ich własnej kultury. Głusi tworzą swoje własne środowisko, a także mniejszość kulturowo-językową. Od reszty społeczeństwa odróżnia ich dialekt w postaci języka migowego.
Za niestosowne przyjmuje się nazywanie osoby niesłyszącej „głuchoniemą”, ze względu na człon „niemy”. Sygnalizuje on, że dana osoba nie ma języka. Niesłyszący potrafią się komunikować i posiadają własny język migowy. Sformułowanie „Krzyczeć w ciszy” odnosi się do wyrażania siebie i swoich myśli przez osoby niesłyszące będące cały czas w ciszy.
projekt Miejsca Spotkań Głuchych, szkice
© Natalia Hudzik
Tak jak w każdej kulturze, tak i w kulturze głuchych niezbędne jest jej pielęgnowanie. Kultura musi być żywa, aby mogła przetrwać. Dlatego ważne jest utrzymywanie wzajemnych relacji poprzez prowadzenie rozmów i wymianę doświadczeń. Jednym z aspektów kultury jest twórczość artystyczna wyrażająca się w malarstwie, rzeźbie i działaniach artystycznych, na przykład performansie.
Miejsce Spotkań Głuchych składa się z sześciu obiektów
© Natalia Hudzik
Projektowana przeze mnie przestrzeń ma służyć twórczemu uczestnictwu w kulturze głuchych, skupiać w jednym miejscu osoby niesłyszące z różnych stron świata. Komunikacja wizualna poprzez obrazy, rzeźby i projekcje multimedialne to doskonały środek przekazu informacji. Za pomocą barw, linii, symboli, kontrastów i kompozycji można wyrazić myśli, które osoby niesłyszące nie potrafią wypowiedzieć ustami. Wystarczy posłużyć się sztuką, która będzie swojego rodzaju wspólnym językiem.
projekt Miejsca Spotkań Głuchych, mapa i identyfikacja wizualna
© Natalia Hudzik
Identyfikacja przestrzenna kładzie nacisk na aspekt wizualności. Dla poszczególnych miejsc zostały zaprojektowane znaki, tak aby ułatwić poruszanie się po kompleksie, na przykład podświetlane listwy LED w posadzce pokazujące drogę do pracowni. Przekazywanie informacji odbywa się za pomocą obrazu. Zastosowano symbole kojarzone z ciszą — kolor turkusowy oraz charakterystyczne układy rąk. Samo logo Miejsca Spotkań Głuchych pokazuje czynność i słowo „malować”.
punkt grupowej pracy twórczej
© Natalia Hudzik
W skład Miejsca Spotkań Głuchych wchodzą uniwersalne punkty pracy twórczej, których funkcja zależna jest od podejmowanych działań artystycznych. Poza pracowniami istnieją również mieszkania tymczasowe, bistro rozmów, galeria sztuk wizualnych i galeria na wodzie. Dojście do poszczególnych obiektów odbywa się dzięki ścieżce uniesionej nad ziemią. Powstałe przestrzenie mają zachęcać do nawiązywania kontaktów z osobami niesłyszącymi, a wspólnym językiem ma być sztuka; ma też być ona zwornikiem pomiędzy światami osób słyszących i niesłyszących.
Galeria sztuk wizualnych
© Natalia Hudzik
W projekcie chciałam uzyskać lekkość i łagodność, kontrastującą z ruinami zamku. Forma brył musiała być ledwo zauważalna. Powstała architektura jest syntetyczna, gdyż ruiny zamku są mocnym punktem w przestrzeni lokalnej. Na zmysł wzroku silnie działają barwa i faktura murów. Nowe formy zostały zaprojektowane jako „mgła”, która nie odwraca uwagi od zamku.
wnętrze Bistra rozmów
© Natalia Hudzik
Wykonując wiele szkiców, uzyskałam ścięte walce na planie elips i owali. Ważne jest ich wzajemne oddziaływanie i relacja z otoczeniem. Kształt ścieżki i odległości pomiędzy kubaturami wynikły z ukształtowania otoczenia. Rzut ścieżki przeobrażającej się w taras przybrał formę gałęzi, a struktura balustrady (akcentująca i przeplatająca formę tarasu) nawiązuje do splotu koszy z witek. Forma elipsy jest lepszym rozwiązaniem niż koło, gdyż rzut ścieżki także jest wydłużoną formą.
wnętrze galerii na wodzie i jednego z mieszkań tymczasowych
© Natalia Hudzik
Dachy budynków są wykonane z polerowanej blachy i są lustrem zamku, tak jak lustrem głuchych jest sztuka. Głusi tworząc sztukę, prowadzą rozmowę z odbiorcami obrazu. Jest to wizualna komunikacja. W projekcie cytuję prace malarskie członków Koła Malarskiego „Lajkonik” mieszczącego się przy oddziale Polskiego Związku Głuchych w Krakowie, który zrzesza Głuchych Artystów, oraz obraz pochodzącego z Włoch prof. Ludovica Grazianiego.
Natalia HUDZIK
Ilustracje: © Autorka
