Praca zgłoszona na konkurs
„Najlepszy Dyplom Architektura”
Zaproponowane łaźnie miejskie mają zachęcać do zatrzymania się i refleksji. Są odpowiedzią na poszukiwanie kameralnych przestrzeni kąpielowych w mieście XXI wieku. Koncepcja zakłada nawiązanie do tradycji dawnych łaźni, jednak nie poprzez formę, lecz odnosząc się do ich głębszego znaczenia — jako swoistej świątyni dla ciała i ducha, miejsca kontemplacji i wyciszenia.
wizualizacja łaźni miejskich na Polu Mokotowskim w Warszawie
© Julia Szuniewicz
Punktem wyjścia dla projektu były dwa ulotne tworzywa architektury — światło i woda, których połączenie podkreśla duchowy charakter miejsca.
Projektowane założenie składa się z głównego budynku łaźni (funkcjonującego całorocznie) oraz budynku szatni, który obsługuje teren parkowy, i kąpieliska zewnętrznego (funkcjonujące sezonowo). Budynki połączone są kondygnacją podziemną, w której znajduje się garaż oraz część techniczna z technologią basenową.
aksonometria otoczenia
© Julia Szuniewicz
przekrój A-A
© Julia Szuniewicz
Zewnętrzna bryła obiektu wydaje się masywna, zamknięta na świat zewnętrzny, a budynek łaźni jest dodatkowo zagłębiony w ziemi. Tworzy to wrażenie odosobnienia i spokoju, oferuje intymną atmosferę. Do budynku prowadzi rampa, która dzięki grze światła stopniowo wprowadza odwiedzających w heterotopiczną przestrzeń łaźni. Zejście to stanowi pierwszy etap wyciszenia, zaprasza do bycia „tu i teraz”.
skarpa przy budynku i rampa zejściowa
© Julia Szuniewicz
We wnętrzu łaźni panuje półmrok, przerywany miejscowo jasnym światłem, który wyostrza zmysły i nadaje przestrzeni mistyczny wymiar. „Labiryntowy” układ budynku, oparty na kompozycji „bloków” (o proporcji złotego podziału), daje możliwość eksploracji wnętrza. Przestrzenie między blokami otwierają się na ogród, wizualnie wprowadzając zieleń i jasne światło do wnętrza.
schematy rzutu i rzut
© Julia Szuniewicz
Gdy odwiedzający przechodzi przez kolejne pomieszczenia łaźni, jego emocje i odczucia zmysłowe się zmieniają. Każde z pomieszczeń ma inny wyraz, a światło podkreśla ich indywidualny charakter i atmosferę. Dzięki zmieniającemu się oświetleniu można wielozmysłowo doświadczyć przestrzeni, angażując wzrok przez grę światła i cienia, a także zmysł dotyku przez fakturę materiałów.
korytarz łaźni
© Julia Szuniewicz
Światło nieustannie towarzyszy odwiedzającemu w eksploracji wnętrza, jest swoistym przewodnikiem po budynku. W pomieszczeniu basenu muzycznego światło staje się sztuką samą w sobie, wprowadzając ruch i dynamikę — naśladując dźwięk. Światło wpada tam od góry, przez perforowane panele, co w połączeniu z wodą tworzy nieustannie zmieniający się światłocień. W pomieszczeniu basenu ze stanowiskami do gry w szachy światło podkreśla poczucie wspólnoty.
basen muzyczny
© Julia Szuniewicz
basen ze stanowiskami do gry w szachy
© Julia Szuniewicz
Centralny okrągły świetlik tworzy wrażenie przebywania razem w oświetlonej przestrzeni, częściowo zanurzonej w półmroku. W pomieszczeniu basenu rekreacyjnego światło staje się elementem budującym wrażenie przebywania w grocie, w pokojach medytacji zaś zmienność światła harmonizuje z temperaturą — im zimniejsza woda w pomieszczeniu, tym jaśniejsze oświetlenie.
hammam i basen medytacyjny
© Julia Szuniewicz
Na lokalizację projektu wybrano teren po dawnym kompleksie basenowym klubu sportowego RKS Skra, w pobliżu parku Pole Mokotowskie w Warszawie. Z poszanowaniem dla historii tego miejsca, projekt zakłada przywrócenie funkcji zewnętrznego kąpieliska, jednocześnie redefiniując jego rolę w kontekście wyzwań życia w XXI wieku. Dawne miejsce rozrywki przekształcone jest w przestrzeń odpoczynku i relaksu pośród zieleni.
plan zagospodarowania terenu
© Julia Szuniewicz
Projekt integruje się z otoczeniem i krajobrazem Pola Mokotowskiego, czerpie inspirację z jego charakteru jako miejskiego azylu. Respektując zasady zrównoważonego rozwoju oraz dopasowując się do kontekstu krajobrazowego obiektu, elewacje zaprojektowano z płyt z ubijanej ziemi. Koncepcja ta zakłada wykorzystanie ziemi pozyskanej z miejsca budowy. Teren wokół obiektu stanowi kompozycyjne przedłużenie parku Pole Mokotowskie. Zewnętrze przestrzenie kąpielowe projektowane są w technologii ekologicznego stawu kąpielowego, w którym proces oczyszczania wody oparty jest na intensyfikacji naturalnych procesów samooczyszczania się wód.
Julia SZUNIEWICZ
Ilustracje: © Autorka
