Interakcja z otoczeniem zyskała nieco inny wymiar w przypadku części pomieszczeń, które niemal fizycznie połączono z krajobrazem za pośrednictwem licznych tarasów. Szczególnie fascynujące jest w tym aspekcie połączenie pomieszczenia pracowni w poziomie piwnic z nieco zatopionym tarasem, otwartym na północny stok. Podobnie interesujące są obszerne tarasy dostępne ze schodów prowadzących z poziomu terenu, z których rozciąga się widok na otaczający krajobraz. Wyraźnie zarysowane w bryle obiektu (poza wspomnianą wartością widokową), pozwalają na zachowanie odpowiedniej proporcji pomiędzy horyzontalnymi i wertykalnymi wymiarami zaproponowanych form.
Zarówno budynek mieszkalny, jak i pracownia stanowią relatywnie proste układy przestrzenne, których kompozycji wyraźnie poświęcono wiele uwagi. Forma, w niemal modernistycznym sensie, odzwierciedla i podkreśla funkcję. W połączeniu z interesującymi relacjami przestrzennymi pomiędzy poszczególnymi kondygnacjami, nadaje ona całości projektu wyraźnie rzeźbiarski charakter.
przekrój domu
rys.: Piotr Brzoza Architekten
Obiekt mieszkalny ma dość bogaty program funkcjonalny. Na parterze, poza wyraźnie zarysowanym garażem i zlokalizowanym w załamaniu bryły holem wejściowym, zlokalizowano dwie sypialnie dziecięce, łazienkę oraz dwa mniejsze pokoje z powodzeniem mogące pełnić funkcję mniejszych pracowni lub gabinetów. Część dzienną domu umieszczono w poziomie pierwszego piętra, co wydaje się związane z geometrią obiektu, jego powiązaniem z otoczeniem i obecnością dwóch tarasów, dostępnych bezpośrednio z salonu (obszerny taras po stronie północno‑zachodniej) i kuchni połączonej z jadalnią. Interesująca różnica poziomów pomiędzy tymi pomieszczeniami pogłębia przestrzenność wnętrz i wspomniany wertykalny aspekt obiektu. Na drugim piętrze znajduje się sypialnia „master” z łazienką i garderobą oraz antresola wypoczynkowa z biblioteką. W poziomie piwnic poza standardowym programem budynek ma dodatkowy pokój gościnny z oddzielną łazienką, umieszczony od strony północnej, ze względu na spadek terenu w tym kierunku.
Wnętrza domu utrzymano w stylistyce kojarzącej się z white boxem stanowiącej idealne tło dla wysmakowanych elementów wyposażenia oraz zabudowanych drewnianych regałów ocieplających wnętrza. Konsekwentnie dobrane meble i dekoracje dopełniają wrażenia czystego wnętrza, podkreślonego pięknym zestawem akcentów.
fot.: Jakub Certowicz
Centralnym elementem części dziennej jest wyraźnie dominująca piękna spiralna klatka schodowa prowadząca z salonu do sypialni państwa domu. Wykończenie podłóg z polerowanego lastriko powtórzono na jej stopniach, a interesujący detal ażurowej barierki uzupełnia efekt wywołany przez ten rzeźbiarski element.
przekrój pracowni
rys.: Piotr Brzoza Architekten
Część mieszcząca pracownie została zaprojektowana w podobnym duchu. Także tu wyraźnie zauważalna jest wspomniana chęć łączenia wnętrz obiektu z krajobrazem. Na parterze budynku, poza holem wejściowym połączonym z częścią biurową, mieści się dostępny dla samochodów magazyn i stolarnia. Z parteru do części przyziemnej oraz na piętro prowadzą dwie jednobiegowe klatki schodowe. Rozwiązanie takie jest odzwierciedleniem programu funkcjonalnego, przewidującego zlokalizowanie w części dolnej atelier filmowego z przestrzenią roboczą, otwartą na niewielkie patio oraz pracowni malarskiej na piętrze, pozwalającej na wykorzystanie światła dziennego poprzez obszerne świetliki w dachu. Podobnie jak w przypadku budynku mieszkalnego, także tu zdecydowano się na spokojne wnętrza. Przestrzeń architektury potraktowano wręcz jako tło dla powstających wewnątrz dzieł sztuki. Obszerne pomieszczenia stanowią doskonałe miejsce pracy dla artystów, z jednej strony zapewniają odpowiednie warunki przestrzenne, z drugiej pozwalają na ciągły kontakt z naturą i światem zewnętrznym, bez zbędnych barier.
fot.: Jakub Certowicz
Dom artystów to coś zdecydowanie więcej niż tylko suma dwóch nierozłącznych części. To dobrze zaprojektowana przestrzeń do życia i pracy. Piękna i otwarta. Dowodząca, że granice, które stawiamy pomiędzy życiem codziennym, sztuką i między ludźmi, często są zupełnie niepotrzebne, nieuzasadnione. Wyraźnie pokazano, jak ważne jest wpuszczanie świata zewnętrznego do życia — zieleni, natury, czynników zewnętrznych stanowiących wyraźną inspirację w twórczości, nie tylko tej artystycznej, ale w codziennym zmaganiu z zadaniami, które postawiło przed nami życie.
