Stawiając na zmienność – projekt budynku Uniwersytetu Warszawskiego od BDR Architekci

Wiktor Bochenek

23 marca '22

Wizualizacja holu głównego

...

Projektowanie budynków o funkcji naukowo–dydaktycznej wymaga przede wszystkim stworzenia projektu elastycznego — dostosowanego do zmiennej rzeczywistości uniwersyteckiej. Dla projektantów z pracowni BDR Architekci najważniejsze było dostosowanie budynku do szybkiego wprowadzania zmian funkcjonalnych.

makieta kompleksu przy ulicy Furmańskiej

szukając odpowiedniej formy

Koncepcja architektoniczna wraz z zagospodarowaniem terenu dla budynku przy ulicy Furmańskiej w Warszawie powstała w związku z konkursem ogłoszonym przez SARP. Budynek służyć miał Wydziałowi Nauk Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego. Wyniki konkursu prezentowaliśmy na naszym portalu (Zobacz tutaj). Projekt pracowni BDR Architekci nastawiony był przede wszystkim na możliwość zmiany jego formy i dostosowania do kolejnych funkcji — gdyby pojawiła się taka konieczność w przyszłości.

Naszą ambicją przy projektowaniu budynku Uniwersytetu Warszawskiego było nie tylko stworzenie budynku odpowiadającego na potrzeby współczesnego Uniwersytetu. Nowy budynek wydziałów nauk społecznych musi być otwarty, przyjazny dla użytkowników, przyjazny dla środowiska, ale także przyjazny przemianom — zarówno tym przestrzennym, jak i społecznym, Założenia te realizowane są na wielu płaszczyznach poprzez odpowiednie ukształtowanie i dobór środków architektoniczno-budowlanych — czytamy w informacji prasowej.

wizualizacja budynku od strony ulicy Furmańskiej

dobrze zlokalizowany

Istotnym elementem projektu było prawidłowe umieszczenie budynku w kontekście otoczenia. Architekci zdecydowali się na odsunięcie kwartału od granicy działki przy ulicy Dobrej, pozwalając na stworzenie przedpola połączonego z gęstym drzewostanem.

Duża bryła budynku przerwana jest na kilka mniejszych, uskakujących segmentów. Naroża kwartałów zostały delikatnie wycofane — podkreślając główne wejścia. Segmenty kwartału przylegające do ulicy Karowej mają cztery kondygnacje, a te przylegające do ulic Furmańskiej i Dobrej trzy. Taki wybór kształtu podyktowany był przede wszystkim dążeniem do harmonii z zabudową Mariensztatu.

wizualizacja holu

sposób połączenia

Przez wszystkie segmenty poprowadzony został wielokondygnacyjny pasaż wyposażony w wewnętrzne skrzydła budynku wraz z dziedzińcami. Ten sam układ został również powtórzony przy wyższych kondygnacjach.

Zaproponowana konstrukcja słupowa pozwala na pełne otwarcie parteru budynki, wraz z zaaranżowaniem dodatkowej przestrzeni na ogólnodostępne funkcje takie jak usługi społeczne, biblioteki i duże sale dydaktyczne. Pomieszczenia naukowe i administracyjne zostały zlokalizowane na kolejnych kondygnacjach. Na samej górze znalazło się miejsce dla zielonych tarasów.

zielone tarasy stanowią nieodłączny element budynku

minimalizowanie śladu węglowego

Równie istotne było zwrócenie uwagę na maksymalne wykorzystanie energii. Zwrócono się w stronę rozwiązań pasywnych. Segmenty budynku zorientowano tak, by naturalne doświetlenie było dostępne przez jak najdłuższą część dnia. Równie istotne było minimalizowanie wysp ciepła przez wprowadzenie zieleni w zagospodarowaniu terenu i tarasów na dachach.