Kontrowersyjny plac Pięciu Rogów, powiatowy zjazd w stolicy, odbudowane szklarnie przy centrum handlowym czy najwyższy wieżowiec w Unii Europejskiej — to tylko niektóre z nominacji w 9. edycji Nagrody Architektonicznej Prezydenta Warszawy. Rusza głosowanie mieszkańców — na jakie kandydatury można oddać głos?
Jak co roku jedną z nagród w konkursie przyznają warszawianki i warszawiacy poprzez udział w Plebiscycie Mieszkańców. Głosowanie trwa od 8 do 21 maja. Jury konkursu przygotowało listę 17 najlepszych realizacji i wydarzeń, które oddano do użytku lub zorganizowano w 2022 roku. Kandydatury podzielono na sześć kategorii — architekturę użyteczności publicznej, komercyjną, mieszkaniową, adaptacje, przestrzenie publiczne i wydarzenia.
O nominacjach, ale też głównych nagrodach, które zostaną przyznane 14 czerwca br., zadecydowało jury, w skład którego weszli przedstawiciele i przedstawicielki miasta — wiceprezydent Michał Olszewski, Danuta Kończyk, Ewa Jańczar i Marlena Happach, osoby związane ze środowiskiem projektantów i projektantek — Łukasz Górzyński, Tomasz Majda, Magdalena Federowicz-Boule, Anna Tofiluk, Judyta Wesołowska oraz osoby zajmujące się mediami i publicystyką — Ewa P. Porębska, Grzegorz Piątek i Marcin Szczelina.
Poniżej prezentujemy listę wszystkich nominowanych wraz z udostępnionymi przez orgnizatora konkursu danymi i opisami kandydatur.
architektura użyteczności publicznej
Izba Pamięci przy Cmentarzu Powstańców Warszawy
fot. Bujnowski Architekci / UM Warszawa
Autorzy: Bujnowski Architekci: Piotr Bujnowski, Maciej Koczocik, Krzysztof Makowski, Martyna Rowicka-Michałowska, Katarzyna Magdzik, Paweł Grajda, Aleksander Stajniak, Karina Jędrak-Kościesza
Symboliczne upamiętnienie ofiar powstania warszawskiego składa się ze strefy wejścia, dwóch pawilonów, Muru Pamięci i krajobrazowego założenia cmentarnego. Obiekty są wykonane z betonu architektonicznego. Pawilon wejściowy z podcieniem przy ul. Wolskiej naprowadza w stronę nowego założenia oraz poprzecznej, głównej alei kompozycyjnej z pomnikiem Polegli Niepokonani. Na Murze Pamięci są zamocowane tabliczki z nazwiskami blisko 62 tysięcy zidentyfikowanych ofiar cywilnych i żołnierzy powstania warszawskiego. Będą uzupełniane. W dwóch pawilonach z Izbą Pamięci, Salą Świadectw, Salą Historii jest wystawa. Można też zobaczyć między innymi film z przesłaniem dla przyszłych pokoleń żołnierki AK Wandy Traczyk-Stawskiej, inicjatorki tego upamiętnienia. Realizację poprzedził konkurs architektoniczny rozstrzygnięty w 2015 roku.
Szkoła Podstawowa nr 403 na Odolanach
fot. Piotr Krajewski / UM Warszawa
Autorzy: Architekt Radosław Guzowski: Radosław Guzowski, Hubert Sałaga, Urszula Trawicka, Eduardo De Sa, Blanka Noyszewska, Aleksandra Przywózka, Agata Kotowska
Nowoczesna szkoła składa się z kilku wyrazistych brył. Dwie są proste i długie, ustawione prostopadle do ulicy ze strefą głównego wejścia. Jest też zaokrąglona część, która powtarza kształt łuku ulicy. Nowoczesność podkreślają pasmowe okna na wyższych kondygnacjach. Są niczym wielkie witryny. W dużej prostokątnej bryle po lewej stronie od wejścia mieszczą się biblioteka, sala gimnastyczna, fitness, zaplecze sanitarne oraz stołówka z kuchnią. W centralnej części bryły zostały zgrupowane sale lekcyjne. Część budynku po prawej stronie, wygięta miękko w łuk, to przestrzeń przedszkolnej zerówki. Szkoła docelowo zorganizuje naukę w 28 oddziałach w systemie jednozmianowym: w tym 24 dla klas I-VIII dla 600 uczniów oraz cztery przedszkolne dla 100 dzieci. Oprócz tych pomieszczeń w kompleksie oświatowym jest siedem mniejszych salek, są trzy pracownie językowe, trzy świetlice, biblioteka, plac zabaw dla dzieci i dwa boiska wielofunkcyjne. Koszt inwestycji wyniósł 49 mln zł.
Dom dziennego pobytu dla osób onkologicznie chorych i ich rodzin
fot. Piotr Krajewski / UM Warszawa
Autorzy: Atelier 3 Girtler & Girtler Biuro Architektoniczne, Marta Girtler-Szymborska, Ryszard Girtler
Biały i surowy w formie budynek ocieplają fragmenty elewacji z drewna, w tym składane żaluzje. Najważniejsza jest funkcja. To dom dziennego pobytu dla osób walczących z chorobami onkologicznymi i ich rodzin. Fundacja „JESTEM” pomaga radzić sobie ze stresem związanym z chorobą. Wspiera chorych, którzy są w trakcie leczenia i po jego zakończeniu. Organizuje rozmowy z psychologiem, rehabilitację, naukę zdrowego żywienia połączoną z gotowaniem, wykłady i warsztaty, wspólne wyjścia do teatru i kina. W zajęciach mogą uczestniczyć osoby towarzyszące chorym.
Nasza fundacja służy zdrowieniu. Jeżeli ktoś ma raka, to idzie do szpitala, żeby się leczyć. To, co robimy w naszej fundacji, pozwala lepiej znieść leczenie onkologiczne i naprawić sobie głowę. Mamy zajęcia jak radzić sobie ze stresem przed badaniami albo co zrobić, jeśli lekarz jest niemiły. To pomaga, żeby łatwiej znieść to wszystko. Jestem pacjentką onkologiczną i wiem, ile to daje — mówi prezeska fundacji „JESTEM” i jej współzałożycielka Izabella Dembińska.
architektura komercyjna
Biurowiec Forest
fot. HB Reavis
Autorzy: HRA Architekci: Wojciech Hermanowicz, Błażej Hermanowicz, Stanisław Rewski, Paweł Maciążek, Bartosz Michalski, Roman Galiński, Mateusz Jasiński, Magdalena Szucio, Roman Malka, Karol Terlikowski, Łukasz Sumiński, Tomasz Piątek, Marek Jaxa-Chamiec, Robert Ptasiński, Dominika Zając, Baltazar Brukalski
Budynek nazywany kampusem biurowym Forest powstał przy Rondzie Zgrupowania AK „Radosław”. Ponad 120-metrowa część wieżowa wyrasta z podium o wysokości od sześciu do dziesięciu kondygnacji. Bryła wieży ma uskoki, jej tektonikę podkreśla zwieńczenie. Część niższa budynku okala ogólnodostępne atrium z zielenią, wodą i miejscami do wypoczynku. W miejscu rozcięciu podium wieżowca jest szerokie otwarcie z placem, który łączy przestrzeń biurowca z osiedlem mieszkaniowym w sąsiedztwie. Architekci chcieli, żeby charakterystyczna kolorystyka pionowych elementów nawiązywała symbolicznie do pni i kory drzew. Główne wejście do budynku znajduje się od strony ronda, prowadzi przez niewielki park, który sięga ul. Burakowskiej. Pod względem wielkości i jakości terenów zielonych na dachu jest to obiekt unikatowy. Zadbano o energooszczędne techniczne wyposażenie budynku czy wykorzystanie szarej wody. Otwieralne elementy fasady pozwalają na naturalną wentylację. Na rowerzystów dojeżdżających do pracy czeka 500 stojaków, szatnie z prysznicami oraz punkt napraw.
Varso Tower i Varso Place
fot. Piotr Krajewski / UM Warszawa
Autorzy: Varso Tower: Foster + Partners, Grant Brooker, Krzysztof Górnicki, Jędrzej Kolesiński; Varso Place: HRA Architekci: Wojciech Hermanowicz, Błażej Hermanowicz, Stanisław Rewski, Paweł Maciążek, Paweł Adamiak, Zofia Mikołajczak, Joanna Owczarek, Marek Jaxa-Chamiec, Roman Galiński, Baltazar Brukalski, Robert Ptasiński, Monika Wiercioch
Na niższą część inwestycji Varso Place składają się budynki Varso 1 i Varso 2 autorstwa HRA Architekci (70 tys. mkw.). Zostały ukończone w 2020 roku. Dwa lata później powstał najwyższy drapacz chmur w Warszawie i Unii Europejskiej — Varso Tower projektu Foster + Partners. Ma 53 piętra i 310 metrów łącznie z 80-metrową iglicą. Pełni funkcję biurową. W smukłej wieży są dwa ogólnodostępne tarasy widokowe: na wysokości 205 (z restauracją) i 230 metrów. Dwie ściany w lobby wysokim na przeszło 10 metrów zdobi ceramiczna mozaika autorstwa Krystyny Kaszuby-Wacławek. Zieleń jest ważną częścią projektu: kilkadziesiąt drzew zasadzono przed budynkiem, na tarasach oraz w lobby. Niższa część kompleksu biurowo-usługowego Varso Place tworzy tzw. podium. Ma elewacje z kamienia, z którego wyrastają dwie wieże ze szkła. Tak skomponowana zabudowa tworzy nową pierzeję ul. Chmielnej o długości 200 metrów. Niższa część budynków nawiązuje skalą do tzw. wysokości warszawskiej i przedwojennych gmachów w Alejach Jerozolimskich. W parterach wzdłuż Chmielnej są podcienia. Przebudowaną przez inwestora ulicę zdobi starannie zaprojektowana zieleń i mała architektura. Inwestor posadził 80 drzew. Urbanistyka i architektura Varso Place zagospodarowały pustkę przy terenach kolejowych w centrum.
Lustrzany biurowiec na Poleczki
fot. Piotr Krajewski / UM Warszawa
Autorzy: A5 Architekci, Magdalena Wroniszewska, Jakub Wroniszewski, Thomas Dryjski, Piotr Waga, Anna Zagorec, Eleonora Quinzi, Otto Kus
Kameralny budynek o czterech kondygnacjach zajmuje trójkątną działkę na styku ulic Poleczki i Wyczółki w sąsiedztwie Toru Wyścigów Konnych Służewiec z aleją jesionów. Elewacja obłożona taflami z polerowanego aluminium zaciera granicę między architekturą a parkowym otoczeniem. Usytuowanie wejścia z tyłu budynku, a nie od strony ruchliwej ul. Poleczki, pozwala na komfort obcowania z naturą w zurbanizowanym krajobrazie. Od intensywnego ruchu i urbanistycznego chaosu budynek odcina się prostymi liniami masywnej elewacji z wąskimi otworami okien. Powierzchnia usługowa dostępna z poziomu chodnika zlokalizowana jest na parterze od strony ul. Poleczki. Okna zapewniają dobre doświetlenie światłem dziennym. Elastyczność aranżacji zapewnia siatka konstrukcyjna, podział elewacji w module 135 cm. Dopływ światła i energii słonecznej regulowany jest automatycznymi żaluzjami zewnętrznymi. W budynku zainstalowano pompę ciepła.
architektura mieszkaniowa
Ceglane budynki przy Grodzieńskiej
fot. Piotr Krajewski / UM Warszawa
Autorzy: TZA Targońska Zadrożny Architekci: Marcin Zadrożny, Aleksandra Targońska, Daniel Małek, Magdalena Zalewska, Dorota Żak, Joanna Hutny
Nowa zabudowa z czerwonej cegły składa się z trzech części. Z parterowego cokołu z lokalami usługowymi wyrastają trzy bryły ze 108 mieszkaniami (powierzchnie od 29 do 100 mkw.). Pomiędzy nimi jest ogólnodostępny dziedziniec z zielenią, siedziskami i parkingiem dla rowerów. Stanowi skrót dla osób idących do metra przy Dworcu Wileńskim czy ul. Szwedzkiej. Pieszy pasaż od strony ul. Kosmowskiej stanowi przedpole dla lokali usługowych oddzielonych od jezdni zielenią z rzędem drzew. Balkony mają charakterystyczny kształt. Są wykonane między innymi z litych prefabrykatów barwionych w masie i z metalowych balustrad. W zależności od kąta patrzenia, balkony wydają się lekkie i ażurowe albo ciężkie i masywne. Dachy niższych części są zielone. Nad najwyższym segmentem znajdują się panele fotowoltaiczne, które zasilają przestrzenie wspólne budynku. Nad parterem wydzielono obszerne donice z zielenią, w szczelinach między bryłami rosną pnącza.
Apartamenty przy Niemcewicza
fot. Piotr Krajewski / UM Warszawa
Autorzy: JEMS Architekci: Olgierd Jagiełło, Paweł Majkusiak, Łukasz Kuciński, Aleksandra Dutkowska, Urszula Kos, Agnieszka Rokicka, Bartosz Śniadowski, Dominik Wroński
Pierwszy etap projektu Niemcewicza Apartamenty został zrealizowany w 2016 roku (122 mieszkania, pod nr 16). Drugi etap przy ul. Niemcewicza 19 stanowił jego kontynuację i domknięcie całego założenia w 2022 roku (56 mieszkań). Nowe domy mieszkalne powstały w sąsiedztwie modernistycznej zabudowy Ochoty z lat 30. XX wieku. Mają sześć kondygnacji nadziemnych i dwie podziemne z garażami, kamienne okładziny na elewacjach, głębokie loggie z przeszkleniami po bokach i stolarkę z jasnego drewna. Nowe budynki są nowoczesne, wykończone płytami z piaskowca. Wyróżniają się dużymi oknami i loggiami w układzie horyzontalnym. Całość daje wrażenie architektonicznej ciągłości, ale również nowego etapu rozwoju urbanistycznego dzielnicy. Elementy innowacyjne nie stanowią dysonansu z zabudową Starej Ochoty.
nowe życie budynków
Szkoła dla dzieci z Ukrainy w biurowcu Myhive Mokotów Two
fot. Martyna Rudnicka / UM Warszawa
Autorzy: XYstudio: Dorota Sibińska, Marta Nowosielska, Filip Domaszczyński, współpraca: Natalia Komsta, Małgorzata Sikora, Marta Skoniecka, Łukasz Smolczewski
W dwa miesiące udało się zorganizować 11-klasową szkołę z kadrą ukraińską dla około 200 dzieci.
Wśród ponad 200 wolontariuszy był żołnierz z Peru, studentki i studenci Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej, ukraińskie mamy, prezeski, dyrektorzy i szeregowi pracownicy korporacji, a także osoby prywatne, które oddały nam swój czas, serce i siłę mięśni — mówi socjolożka Magda Garncarek ze stowarzyszenia Otwieramy Szkoły.
Firma Immofinanz przekazała na realizację projektu piętro o powierzchni 1240 mkw. w biurowcu na Służewcu Przemysłowym (dawny Sirius). Każda z klas ma inny układ dostosowany do różnych grup wiekowych i charakterystyczną kolorystykę. Ściany zdobią geometryczne wzory i malunki. Jest świetlica, są kąciki wypoczynkowe z fotelami, pufami i stolikami. Działają dwa gabinety psychologiczne, w których pomoc mogą uzyskać dzieci i opiekunowie. Wiele osób zmaga się z traumami, bo musiało uciekać z terenów objętych wojną. Placówka w biurowcu stanowi oddział Materynki, czyli szkoły ukraińskiej, która od kilku lat działa w Warszawie (i jest filią szkoły w Kijowie). Podlega pod ukraińskie Ministerstwo Edukacji i Nauki, wystawia świadectwa.
Modernizacja Biblioteki Narodowej
fot. Jakub Certowicz
Autorzy: Konior Studio: Tomasz Konior, Dominik Koroś, Andrzej Witkowski, Marcin Piotrowski, Wojciech Przywecki, Michał Lipiec, Angelika Drozd, Mikołaj Zdanowski, Piotr Straszak; SOKKA: Katarzyna Sokołowska, Wojciech Sokołowski, Ewelina Bidzińska, Michał Latko, Marcin Maciejewski
Modernizacja i rozbudowa czytelni Biblioteki Narodowej zajęła sześć lat. Projekt został wybrany w konkursie architektonicznym w 2015 roku. Architekci uznali, że najważniejszą strefą jest przestrzeń na przecięciu osi wejścia głównego oraz osi czytelni. Istniejący dziedziniec został przykryty szklanym dachem, który wspiera się na stalowych słupach. Wśród materiałów wykończeniowych jest miedź, drewno i kamień. Lada recepcyjna wyznacza granicę między strefą publiczną a strefą czytelni. Jej część dolną i górną łączą monumentalne spiralne schody. Całość dopełniają cztery wewnętrzne ogrody o odmiennej stylistyce. Po modernizacji czytelnie Biblioteki Narodowej są trzykrotnie większe i oferują prawie 400 miejsc siedzących. Na półkach z wolnym dostępem do zbiorów znalazło się czterokrotnie więcej książek. Obiekt jest dostępny dla osób z niepełnosprawnościami.
Ogrody Ulricha
fot. Bartek Barczyk / WXCA / UM Warszawa
Autorzy: WXCA: Marta Sękulska-Wrońska, Szczepan Wroński, Monika Lemańska, Jan Kucza-Kuczyński, Mikołaj Niewęgłowski, Adrianna Bańczerowska, Katarzyna Dudek, Michał Krawczyński, Paulina Pernak, Ewelina Szeląg, Andrzej Bulanda
Centrum Wola Park stanęło w miejscu, gdzie od 1876 roku szklarnie i uprawy największej warszawskiej firmy ogrodniczej C. Ulrich. Od nazwiska właścicieli gospodarstwa wzięła się nazwa tej części miasta. Rodzina Ulrichów zbudowała szklarnie w 1878 roku. Uprawiała między innymi egzotyczne rośliny i ananasy. Po nacjonalizacji po 1945 roku zakład ogrodniczy tracił na znaczeniu, szklarnie popadły w ruinę. Spadkobiercy dawnych właścicieli sprzedali teren pod budowę Centrum Wola Park. Inwestor odtworzył szklarnie z wykorzystaniem substancji zabytkowej. Obiekty zostały nadbudowane do około 7 metrów. Części nadziemne są połączone pod ziemią murowanym łącznikiem. Zrekonstruowano detale białej ślusarki i przeszkleń podpartych konstrukcją stalową. W szklarniach działają kawiarnie i restauracje, oranżeria, przestrzeń zabaw dla dzieci. Powstał plac z miejskimi meblami i zielenią.
projektowanie przestrzeni publicznych
Plac Pięciu Rogów
fot. Bartek Barczyk / WXCA / UM Warszawa
Autorzy: WXCA: Adrianna Bańczerowska, Paweł Grodzicki, Michał Kempiński, Kacper Ludwiczak, Piotr Łosek, Marta Sękulska-Wrońska, Szczepan Wroński
W miejscu ruchliwego skrzyżowania pięciu ulic powstał zielony i przyjazny dla pieszych plac bez barier i krawężników. Ma nawierzchnię z wielkoformatowych płyt z betonu architektonicznego. Z twardej nawierzchni wyrastają duże klony polne. Pod nią skrywa się infrastruktura, która chroni korzenie drzew, zapewnia dopływ wody i dostęp powietrza. Efektowe oświetlenie w nawierzchni i punkty świetlne na słupach podkreślają nowe nasadzenia. Działa mała fontanna. Stoi dużo ławek. Konkurs architektoniczny na projekt placu poprzedziły badania z zakresu psychologii środowiskowej oraz konsultacje z mieszkańcami Warszawy i właścicielami lokalnych firm. Zmiana organizacji ruchu pozwoliła uzyskać dodatkową przestrzeń na najważniejsze funkcje placu. Jest więcej miejsca na ogródki gastronomiczne, ławki, miejsca wypoczynku. Przejazd z ulicy Kruczej do Szpitalnej został zachowany dla autobusów. Teren całego placu to teraz strefa zamieszkania.
Upamiętnienie masowych grobów na Cmentarzu Żydowskim
fot. Karol Dzik / UM Warszawa
Autorzy: Archiworks: Karol Dzik, Maciej Szpalerski, Krzysztof Matuszewski
Na Cmentarzu Żydowskim przy ulicy Okopowej powstało upamiętnienie Żydów zmarłych lub zamordowanych na ulicach getta warszawskiego i pochowanych w masowych grobach. To dwie duże kwatery w formie nasypów ziemi. Są ujęte w ramy ze stali kortenowskiej, opadają w stronę osi głównej z małym placem. Kwatery są pokryte tysiącami mniejszych i większych kamieni. Centralne miejsce w przestrzeni na placu pomiędzy kwaterami akcentuje pionowa i ażurowa konstrukcja z prętów zbrojeniowych. Jest wypełniona kamieniami. To jedna z największych masowych mogił w Europie. Prace nad tym upamiętnieniem zostały sfinansowane ze środków Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach programu „Groby i cmentarze wojenne w kraju”, a także Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Warszawie.
Skwer sportów Ratusz Arsenał
fot. Łukasz Leszczyński / UM Warszawa
Autorzy: WWJA: Wojciech Jakubowski; współpraca: Skwer Sportów Miejskich, Flowparks
Skwer Sportów Miejskich powstał nad przestrzenią techniczną metra i stacji Ratusz Arsenał w ramach Budżetu Obywatelskiego. Teraz to atrakcyjna przestrzeń bez barier ze starannie zakomponowaną zielenią, która przyciąga różnych użytkowników. Są ścieżki spacerowe. Jest pas z betonu dla miłośników sportów rolkowych. Dla komfortu i bezpieczeństwa ścieżki spacerowe i te dla aktywnej rekreacji są rozdzielone. Aranżację skweru dopełnia mała architektura — pergole, ławki, leżaki, kosze na śmieci i stojaki rowerowe. Nowa przestrzeń jest wyciszona. Od strony ul. gen. Władysława Andersa powstał nasyp ziemny porośnięty przez krzewy i drzewa. Zielony wał tłumi hałas. Rosną na nim 24 nowe drzewa: brzozy i świdośliwy Lamarcka. Skwer zdobi kilka tysięcy krzewów, byliny i trawy dekoracyjne. Alejki spacerowe mają nawierzchnie mineralno-żywiczne. Są przepuszczalne dla wody. Bliżej Ogrodu Krasińskich stanęły zestawy przyrządów do kalisteniki. W tej strefie nawierzchnie są przepuszczalne, bezpieczne i antypoślizgowe.
wydarzenia architektoniczne
Wystawa „Natalia Romik. Kryjówki. Architektura przetrwania”
fot. Daniel Chrobak / UM Warszawa
Autorzy: Natalia Romik; kuratorzy: Stanisław Ruksza, Kuba Szreder; współpraca naukowa: Aleksandra Janus
Wystawa w Zachęcie stanowiła podsumowanie projektu badawczego Natalii Romik wspieranego przez Gerda Henkel Stiftung oraz The Foundation for the Memory of the Shoah. Zaprezentowano na niej lustrzane odlewy dziewięciu kryjówek Żydów z terenów Polski i Ukrainy. Wystawie form rzeźbiarskich towarzyszyła prezentacja interdyscyplinarnych badań antropolożek, historyczek, archeologów i miejskich odkrywców. Wystawa była artystycznym hołdem dla architektury przetrwania, kryjówek budowanych i użytkowanych przez Żydów w czasie Holokaustu. Za schronienie służyły między innymi dziuple drzew, szafy, miejskie kanały, jaskinie, puste groby. Artystycznie zmodyfikowane modele kryjówek stały się hołdem dla codziennego trudu ukrywanych i ukrywających, ich kreatywności, solidarności i woli życia.
Festiwal Otwarte Mieszkania
fot. Festiwal Otwarte Mieszkania / UM Warszawa
Autorzy: Jerzy Stanisław Tarłowski, Klaudia Anna Obrębska, Maria Tyszkiewicz, Dorota Gołębiewska, Marek Działek, Adrian Sobieszczański, Katarzyna Uchowicz, Beata Chomątowska, Krzysztof Mordyński, Sławomir Gzell, Grzegorz Michalak, Grzegorz Mika, Agnieszka Dankowska, Klaudia Mateuszuk, Barotsz Zacharski, Dominika Czajak, Maciej Gałecki, Michał Murawski, Wojciech Biernacki, Arkadiusz Wójcicki, Nawojka Bauer, Paulina Pakosz; Organizator: Towarzystwo Opieki nad Zabytkami Oddział w Warszawie
W 2022 roku odbyła się 10. edycja Festiwalu Otwarte Mieszkania. Wydarzenie przybliża problematykę ochrony zabytków i wartościowej architektury. Uczestnicy zwiedzają ciekawe budynki, nie tylko te, które są ujęte w Gminnej Ewidencji Zabytków czy Rejestrze Zabytków. Ogromnym powodzeniem cieszą się plenerowe spacery architektoniczne. Pogłębieniu wiedzy służą wykłady towarzyszące. Wszystkie zostały zorganizowane w ZODIAKU Warszawskim Pawilonie Architektury. Okrągła edycja festiwalu stanowiła podsumowanie dekady pracy Warszawskiego Oddziału Towarzystwa Opieki nad Zabytkami.
Wielki Zlot Powiatowy. Konferencja, seminaria, warsztaty i kino
fot. Kuba Rodziewicz / NIAiU
Autorzy: kuratorki w Warszawie: Alicja Gzowska, Zuzanna Mielczarek; produkcja: Mateusz Włodarek, Artur Wosz, koordynatorka programowa konferencji: Katarzyna Lisowska, komunikacja: Joanna Krupa, Dominik Witaszczyk, identyfikacja wizualna: Wojciech Gawroński, Katarzyna Nestorowicz; poczęstunek artystyczny: TURNUS; wsparcie produkcyjne: Robert Godlewski, firma SOLIDECO; organizator: Narodowy Instytut Architektury i Urbanistyki
Trzyletni projekt objął 21 dawnych powiatów. Narodowy Instytut Architektury Urbanistyki z lokalnymi kuratorami przyglądał się architekturze dwudziestolecia międzywojennego w mniejszych miastach. W Polsce po 1918 roku władze centralne chciały zbudować nowoczesne państwo. Inwestowały w przemysł, edukację i mieszkania. Te dokonania były prezentowane w kolejnych edycjach projektu „Infrastruktura Niepodległości: Architektura polskich powiatowych projektów modernizacyjnych”. Wystawa „Pozdrowienia z powiatów!” stanowiła podsumowanie lokalnych działań zrealizowanych w latach 2020 i 2021. Wszystkie wydarzenia zamknął Wielki Zlot Powiatowy.
Głos można oddać na stronie: LINK
