Praca zgłoszona na konkurs
„Najlepszy Dyplom Architektura”
Przedmiotem pracy jest niewielka plomba miejska zlokalizowana przy placu Zbawiciela w Warszawie. Projekt porusza temat wypełniania ubytków w tkance miejskiej, pokazując, że w niewykorzystanych i na pozór niefunkcjonalnych działkach kryje się duży potencjał.
plan zagospodarowania terenu z rzutem parteru
© Laura Korach
Projekt polega na wypełnieniu braku w północno-zachodniej pierzei placu i uzupełnieniu historycznego układu urbanistycznego, przy którym się znajduje — Osi Stanisławowskiej. Aktualny stan kwartału kontrastuje z oryginalnymi detalami zabytkowej kamienicy Domańskich, która sąsiaduje z opracowywaną działką. Wewnętrzny dziedziniec jest niewykorzystaną i zaniedbaną przestrzenią.
schematy urbanistyczne
© Laura Korach
Na placu Zbawiciela w ciągu lat odbywały się rozmaite wydarzenia kształtujące ten kawałek miasta. Regularnie odbywają się tu religijne procesje, społeczne protesty, polityczne wiece, miejsce to jest bardzo aktywne społecznie i artystycznie. W wyniku analiz powstał pomysł stworzenia rotacyjnego pawilonu inicjatyw społecznych. Budynek będzie służył jako tymczasowa siedziba danej organizacji, fundacji bądź galerii sztuki. Osiedlenie się w takim miejscu umożliwia bezpośredni dialog ze społecznością poprzez organizowanie takich wydarzeń jak warsztaty, wykłady czy happeningi. Działalność jednostki, ze względu na pozytywny wpływ społeczny, może być wspierana przez odpowiednie organy.
schematy tworzenia bryły
© Laura Korach
Projekt zagospodarowania podwórka polega na rozmieszczeniu dodatkowych dziesięciu drzew w regularnych odstępach, co stworzy zieloną, spokojną oazę. Wewnętrzny dziedziniec jest dostępny z trzech stron: z przejścia pod kamienicą MDM, bramy w kamienicy przy Marszałkowskiej 41 oraz przejścia w parterze projektowanego pawilonu. Na osiach tych przejść bramnych został zaprojektowany element kulminujący w postaci okrągłej ławki. Obręcz siedziska przedzielona jest na osiach wejść i przeplata się z drzewami.
elewacja od strony placu Zbawiciela
© Laura Korach
Ukształtowanie urbanistyczne północno-zachodniej pierzei placu spowodowało, że obserwując opracowywaną działkę z różnych stron, zupełnie inaczej odbieramy przestrzeń. W zależności od punktu, z którego na nią patrzymy, zdaje się ona węższa, szersza lub wręcz niewidoczna. Tak charakterystyczna lokalizacja i osobliwość działki powodują, że obiekt jest pewnego rodzaju wydarzeniem urbanistycznym, przestrzenną rzeźbą, która — oglądana z różnych perspektyw — generuje inne doświadczenia wizualne. W tym celu została wykorzystana geometria ścian, których załamania wpuszczają wzrok obserwatora w głąb obiektu. Charakter rzeźby podkreśla zastosowany materiał. Elewacja zewnętrzna i wewnętrzna jest obłożona białymi płytami Corian®, dzięki czemu budynek zdaje się białym klockiem z wydrążonymi piętrami. Biel budynku sprawia, że obiekt jest wstawionym elementem wyróżniającym się na tle sąsiedniej zabudowy.
widok na budynek od strony placu Zbawiciela i wewnętrznego dziedzińca
© Laura Korach
Architektura ta pokazuje potencjał kreowania zjawisk społecznych i przestrzennych. Zaprojektowane krzywizny ścian tworzą scenograficzny efekt, powodując, że użytkownik odczuwa pewien podświadomy nakaz, mający wpływ na jego zachowania i sposób poruszania się w przestrzeni. Co więcej, zakrzywienia ścian definiują funkcje na danym piętrze.
schematy ścian
© Laura Korach
Zaprojektowana bryła stanowi łącznik i pewnego rodzaju bufor. Budynek spaja dwa różne budynki z innych epok historycznych. Poprzez otwarty parter łączy ponadto dotychczas zaniedbane i niezauważone podwórko z placem Zbawiciela.
widok wnętrza tarasu w kierunku placu Zbawiciela
© Laura Korach
Laura KORACH
Ilustracje: © Autorka
