28 października 2024 roku na Uniwersytecie Andrzeja Frycza Modrzewskiego w Krakowie wręczono nagrody za najlepsze prace dyplomowe roku akademickiego 2023/24. Jedną zdwóch laureatek została Aleksandra Trojnar z Wydziału Architektury i Sztuk Pięknych, która zdobyła główną nagrodę za pracę dyplomową „Schronisko Górskie (W)Schód nad Zadnim Stawem Polskim w Tatrach”. Projekt, który powstał pod opieką mgr inż. arch. Bartłomieja Kisielewskiego został doceniony przez Kaputułę konkursu za użycie nowoczesnych i ekologicznych technologii oraz dziennego światła, budującego nastrój wnętrza całego obiektu.
wizualizacja główna
© Aleksandra Trojnar
schronisko pomostem pomiędzy architekturą a naturą
Praca dyplomowa Aleksandry Trojnar to nie tylko projekt budowlany, ale także artystyczna manifestacja miłości do gór i szacunku dla środowiska naturalnego. „(W)Schód” to schronisko, które wpisuje się w krajobraz Tatr, tworząc przestrzeń, która harmonizuje z otoczeniem, jednocześnie oferując wygodę i spokój turystom szukającym schronienia w górach.
Centralnym punktem projektu jest drewniana klatka schodowa, w symboliczny sposób nawiązująca do górskich szlaków. Tworzy ona związek między wszystkimi kondygnacjami budynku, przypominając naturalne formy skał, ukształtowane przez czas. To element, który w połączeniu z przestronnymi wnętrzami, oferuje wyjątkową atmosferę i możliwość kontemplacji.
rzut parteru, rzut poziomu +1
© Aleksandra Trojnar
góry stanowiące inspirację
Aleksandra Trojnar, zafascynowana górami od najmłodszych lat, postanowiła stworzyć projekt, który odzwierciedla jej osobistą więź z naturą.
Słowa mojego promotora, który doradził mi, abym zaprojektowała miejsce, do którego zawsze będę wracać z sentymentem, były dla mnie bardzo inspirujące. Tatry to miejsce, które kocham, i które w pełni wyraża mój projekt. Fotografowałam i szkicowałam kamienie by następnie stworzyć barwne kolaże – obrazy, w których splatały się fragmenty gór, faktury skał, nieba i odbicia wody. W tych kompozycjach umieszczałam maleńkie sylwetki ludzi, by ukazać skalę tak odmienną od tej miejskiej, niemal niepojętą w swojej monumentalności. Z każdej formy i struktury czerpałam inspirację, by stworzyć budynek, który wtopi się w krajobraz, by góry mogły go przyjąć jako coś swojego – jakby był kolejnym kamieniem u ich stóp – mówi laureatka.
Tak powstało schronisko, które znajduje się na granicy natury i architektury, oferując wędrowcom miejsce do odpoczynku, regeneracji i rozmowy.
rzut poziomu +2, rzut poziomu +3, przekrój, elewacja
© Aleksandra Trojnar
symbolika i forma
Nazwa projektu „(W)Schód” to połączenie dwóch idei – „schodów” i „wschodu”. Schody stanowią kluczowy element koncepcyjny, symbolizując nie tylko wędrówkę, ale także wznoszenie się ku górze, w stronę natury. Drewniana klatka schodowa w centrum budynku, łącząca wszystkie kondygnacje, przypomina górski szlak. Biegi schodów przeplatają się niczym kamienie wyrzeźbione przez wodę, tworząc wrażenie organicznego związku budynku z otoczeniem. Klatka schodowa jest więc nie tylko funkcjonalna, ale i metaforyczna, pełniąc rolę centralnego punktu łączącego różne poziomy obiektu, a jednocześnie symbolizując wędrówkę i podróż w głąb górskiej przestrzeni.
kompozycja przestrzeni
Projekt schroniska nie jest tylko odpowiedzią na potrzeby turystów i turystek, ale także nawiązaniem do unikalnej atmosfery gór. Architektura schroniska została zaprojektowana w taki sposób, aby wpasować się w naturalny krajobraz, a jednocześnie oferować nowoczesne udogodnienia. Zróżnicowanie poziomów budynku, związane z topografią terenu, wprowadza elementy przestrzenne przypominające górski krajobraz. Wysokie kondygnacje, przeszklone fasady, oraz elementy kamienia i drewna mają na celu nie tylko oswojenie natury, ale również jej uświetnienie – poprzez kontrasty i detale architektoniczne.
fragment rzutu parteru
© Aleksandra Trojnar
regeneracja po trudach wędrówki
Schronisko zostało zaprojektowane z myślą o wygodzie i komforcie wędrowców. Wnętrze oferuje szeroką gamę funkcji – od przestronnych sal jadalnych, przez wygodne pokoje, po strefy wspólnego odpoczynku. Ważnym elementem są przestrzenie socjalizacyjne, sprzyjające integracji, wymianie doświadczeń i planowaniu dalszych wędrówek. Na każdym poziomie budynku znajdują się również aneksy kuchenne, umożliwiające przygotowanie posiłków i napojów, nawiązując do tradycji schronisk górskich.
Dla zmęczonych osób zaprojektowano strefę SPA na poziomie minus jeden. Dzięki tej przestrzeni, odwiedzający schronisko będą mogli się zrelaksować po długiej wędrówce, odpocząć i zregenerować siły na kolejny dzień. Dodatkowo w najwyższej kondygnacji budynku zaplanowano przestronny pokój wspólnotowy, który stanowi doskonałe miejsce do rozmów, dzielenia się doświadczeniami ze szlaku oraz odpoczynku w miłym towarzystwie.
rzut, przekrój, elewacja
© Aleksandra Trojnar
