Zespół studentów z Politechniki Warszawskiej stworzył projekt, łączący nowoczesne technologie budowlane z dbałością o estetykę i zrównoważony rozwój. „Serce Żerania”, opracowane przez Michała Sierżęgę, Jakuba Kaczmarczyka, Mariusza Majchrzaka, Marka Korycińskiego oraz ich opiekunów: dr Piotra Knyziaka, drę Annę Tofiluk i mgr. inż. arch. Rafała Bujnowskiego jest nowoczesnym parkiem naukowo-technologiczny, zaplanowanym na terenie zdegradowanym przy porcie Żerańskim w Warszawie.
sytuacja
© Michał Sierżęga, Jakub Kaczmarczyk, Mariusz Majchrzak, Marek Koryciński
rewitalizacja terenów poprzemysłowych
Projekt zakłada stworzenie parku naukowo-technologicznego w miejscu, które dotychczas było zdegradowanym terenem poprzemysłowym. Zaprojektowana przestrzeń ma nie tylko wysokie walory estetyczne, ale także przyrodnicze – projektanci zadbali o to, by nowa architektura wkomponowała się w istniejący krajobraz, minimalizując ingerencję w roślinność. Zespół zaproponował zbudowanie czterech krajobrazowo zaprojektowanych budynków, skupionych się wokół centralnego dziedzińca i łączących ze sobą różne funkcje. Dzięki dużym otwartym przestrzeniom i licznym otworom, budynki tworzą zespół, która płynnie przechodzi w otaczający krajobraz.
aksonometria
© Michał Sierżęga, Jakub Kaczmarczyk, Mariusz Majchrzak, Marek Koryciński
Dzięki licznym otwarciom plac łączy się z otaczającym krajobrazem, co podkreśla przecinająca go ścieżka edukacyjna, wijąca się wśród zieleni po obu stronach basenu. Umożliwia ona zwiedzającym i pracownikom zapoznanie się z nowoczesnymi technologiami wykorzystywanymi w budownictwie prefabrykacyjnym oraz autoklawizowanym betonie komórkowym. Takie podejście sprawia, że obiekt staje się nie tylko miejscem pracy, ale także centrum edukacyjnym, promującym innowacje w branży budowlanej.
dziedziniec północny
© Michał Sierżęga, Jakub Kaczmarczyk, Mariusz Majchrzak, Marek Koryciński
beton na miarę przyszłości
„Serce Żerania” to projekt, który w pełni wykorzystuje potencjał prefabrykacji betonowej oraz autoklawizowanego betonu komórkowego (ABK), demonstrując możliwości zastosowania nowoczesnych technologii w budownictwie. Zespół postawił na materiały, nie tylko zapewniające wysoką nośność konstrukcji, ale także charakteryzujące się doskonałymi właściwościami izolacyjnymi, co pozwoli na zmniejszenie zapotrzebowania na energię. Dzięki zastosowaniu prefabrykowanych elementów, takich jak strunobetonowe płyty stropowe, możliwe było uzyskanie smukłej, ale stabilnej konstrukcji, która może być łatwo demontowana i przekształcana. To świetny przykład architektury cyrkularnej, gdzie materiały mogą być wielokrotnie wykorzystywane, a projekt jest elastyczny i może rozrastać się w miarę potrzeb.
rzeźby w auli
© Michał Sierżęga, Jakub Kaczmarczyk, Mariusz Majchrzak, Marek Koryciński
zrównoważony rozwój
Konstrukcja projektu uwzględnia również aspekt ekologiczny – zastosowane technologie prefabrykacji betonowej są zgodne z założeniami budownictwa ekologicznego. W projekcie przewidziano między innymi powierzchnie przepuszczalne, zielone dachy, systemy fotowoltaiczne oraz odzysk wody szarej. Dzięki temu, park naukowo-technologiczny będzie nie tylko nowoczesny, ale również przyjazny środowisku. Zespół postawił na rozwiązania, pozwalające obniżyć zużycie energii i zmniejszyć emisję CO2. Jednocześnie, projekt bazuje na ponadczasowych proporcjach i formach, co zapewnia elegancję i trwałość na długie lata.
aula z ekranem
© Michał Sierżęga, Jakub Kaczmarczyk, Mariusz Majchrzak, Marek Koryciński
modułowość i przyszłość rozwoju
Projekt zakłada, że budynki będą mogły być rozbudowywane w przyszłości – struktura jest zaprojektowana w sposób modułowy, co oznacza, że nowe moduły i budynki będą mogły być łatwo dodawane w miarę rozwoju parku. W ten sposób, projektanci nie tylko myślą o teraźniejszości, ale także o przyszłości – w długoterminowej perspektywie „Serce Żerania” może stać się centrum innowacji, kulturą miejską, a nawet centralnym punktem przyszłego, nowoczesnego osiedla.
detal
© Michał Sierżęga, Jakub Kaczmarczyk, Mariusz Majchrzak, Marek Koryciński
