Katarzyna Dybała, studentka architektury Politechniki Śląskiej znalazła się w finale międzynarodowej, piątej edycji studenckiego konkursu INSPIRELI COMPETITION. Tym razem jednym z tematów w kategorii architektura była rewitalizacja afrykańskiego amfiteatru znajdującego się w Burkinie Faso.
Tegoroczne zadanie konkursowe polegało na przywróceniu dawnej świetności amfiteatru Théatre Populaire znajdującego się w stolicy Burkiny Faso — Wagadugu. Obiekt, który powstał w 1986 roku, zajmuje powierzchnię 1,6 tys. metrów kwadratowych i może pomieścić 2,5 tysięczną publiczność, niestety jego aktualny stan wymaga gruntownego remontu i przeplanowania funkcji.
projekt ma na celu podkreślenie wartości istniejącego, lecz porzuconego amfiteatru Théatre Populaire
© Katarzyna Dybała
Jury konkursowe złożone z 473 architektów z 96 krajów oceniło ponad 1300 nadesłanych projektów, spośród których do ścisłego finału nominowało 75 zgłoszeń. W kategorii architektura doceniona została również propozycja Katarzyny Dybały pt. „Ring of activity”, którą studentka Politechniki Śląskiej wykonała pod kierunkiem dr hab. Jerzego Cibisa, prof. PŚ.
pierścień aktywności — połącznie starego z nowym
Jak mówi studentka:
„Ring of activity” ma na celu podkreślenie wartości istniejącego, lecz porzuconego amfiteatru Théatre Populaire. Prezentowana propozycja projektowa dąży do pokazania kierunku, w jakim działalność teatru może się rozwijać. Główną ideą projektu jest otoczenie teatru pierścieniem, składającym się z brył przekrytych falistym dachem. Zakrzywiona struktura dachu umożliwia łatwy dostęp, zarówno do istniejącego teatru, jak i do nowo projektowanych form.
główną ideą projektu jest otoczenie amfiteatru pierścieniem obiektów
© Katarzyna Dybała
Nowy projekt zagospodarowania terenu nawiązuje do istniejącej struktury otaczającej amfiteatr. Teren opracowania znajduje się w pobliżu drogi, która dociera do niego od północy, dlatego przestrzeń przeznaczona do ruchu kołowego (dojazdy i parkingi) została umieszczona przez autorkę w północno-zachodniej części działki. W celu połączenia nowej części teatru z istniejącymi zabudowaniami Katarzyna Dybała zaplanowała strefę wejściową w części południowej obiektu. Wschodnią część działki porasta bogata, lokalna roślinność, którą studentka zachowała, delikatnie porządkując.
dach dzieli obiekt na trzy strefy
© Katarzyna Dybała
trzy strefy i nowe funkcje
Kolista forma nowego założenia projektowego zapewnia integralność wszystkich jego części i jasno określa najważniejszy punkt projektu — centralnie położony amfiteatr. Autorka podzieliła obiekt na trzy główne strefy, wprowadzając program funkcjonalny składający się z części przeznaczonej do pracy, teatralnej oraz warsztatowej. Wszystkie te trzy strefy otaczają niczym pierścieniem istniejący amfiteatr. Każda z nich jest oddzielona od pozostałych, za pomocą dachu, który faliście schodzi do poziomu terenu, wyznaczając granice pomiędzy funkcjami. Dostęp do nowej struktury jest również możliwy w miejscach, gdzie fala dachu jest wyższa, sprawiając, że ruch pieszych nie jest ograniczony ilością wytyczonych ścieżek.
każda ze stef funkcjonalnych ma odmienny charakter
© Katarzyna Dybała
Każda z trzech stref funkcjonalnych ma odmienny charakter. Przestrzeń przeznaczona do pracy jest jedną bryłą zawierającą scenę do prób wraz z kulisami i pomieszczeniami technicznymi, garderoby z jadalnią oraz miejscem spotkań i wypoczynku, pracownie z zapleczem. Strefa warsztatowa składa się z odrębnych budynków ułożonych promieniście względem amfiteatru i mieszczących studio fotograficzne, studio nagrań, przestrzeń coworkingową oraz archiwum. Ostatnia, trzecia część, ma swobodniejszy charakter. Składają się na nią otwarte foyer z miejscem na plakaty i wystawy tymczasowe, kasa biletowa oraz wielofunkcyjne stoiska do sprzedaży rękodzieł i innych produktów.
obiekt wykonany jest z lokalnych materiałów
© Katarzyna Dybała
lokalne materiały konstrukcyjne
Katarzyna Dybała postawiła na ekologię i naturalne materiały. Konstrukcja obiektu może być łatwo wykonana przez miejscowych rzemieślników, przy użyciu lokalnych materiałów tj. drewna palmowego, akacji, cegły suszonej na słońcu, trawy sawannowej. Głównym elementem dachu jest stelaż z drewna palmowego oraz przekrycie w formie suchej roślinności — na przykład traw sawannowych. Fundamenty budynków zaprojektowano w technice ziemi ubijanej w szalunkach, wzmocnionej mieszanką kamieni i żwiru. Ściany, również wykonane tą techniką, mają wzmocnienie w postaci zbrojenia wewnętrzną siatką z gałęzi akacji. Tynk zewnętrzny pokrywający ściany jest wielowarstwowy, wapienno-gliniany. Autorka zparoponowała pokrycie ścian dodatkową cienką warstwą tradycyjnych wzorów, ręcznie malowanych przez lokalnych artystów lub społeczność Wagadugu.
oprac.: Dobrawa Bies
ilustracje dzięki uprzejmości Katarzyny Dybały
