Żyjemy w czasach rewolucji technologicznej, internet można dziś uznać za jeden z najważniejszych wynalazków naszej ery. Mieszkamy w wielkich aglomeracjach, rozwijamy się w szybkim tempie, a informacja stała się jedną z najcenniejszych walut. Jednocześnie jesteśmy ciągle zajęci, nie mamy czasu dla siebie, a wszechobecna technologia obniża poczucie bezpieczeństwa i narusza naszą prywatność. Miasta generują ogromną ilość zanieczyszczeń, trując nas i naszą planetę każdego dnia. W natłoku obowiązków brakuje nam czasu na kontakt z przyrodą i odpoczynek.
Założenie „Świątyni ciszy” składa się z pięciu identycznych domków oraz wieży. Projekt został zlokalizowany w Bieszczadach w pobliżu Jeziora Solińskiego i jest propozycją na tymczasową ucieczkę od przytłaczających problemów współczesnego świata. Jest to miejsce usytuowane z dala od wielkich aglomeracji, wolne od zanieczyszczeń środowiska i technologii. Odosobnienie, które motywuje do wsłuchania się w ciszę i zadania pytań o istotę oraz sens naszego codziennego biegu, ilość czasu spędzanego w mediach społecznościowych czy zanieczyszczenie środowiska, jakie generujemy.
zagospodarowanie terenu
© Damian Granosik
Domki nawiązują do rosyjskiej tradycji chrześcijańskiej o nazwie „Poustinia”, która wywodzi się ze starego rosyjskiego słowa oznaczającego małą, zamkniętą przestrzeń przeznaczoną na medytację i refleksję — pustelnię. Niewielkie budynki o powściągliwej formie z jednospadowym dachem charakteryzują się prostotą oraz dbałością o detal. Ich elewacje i dachy korespondują z otaczającym drzewostanem, kontrastując z betonową ścianą w narożniku nieopodal wejścia. Usytuowanie budynków na betonowych słupach, ponad poziomem terenu od strony wschodniej, sprawia, że wydają się one lewitować nad ziemią i daje możliwość podziwiania otaczającego krajobrazu oraz poczucia jedności z naturą. W ascetycznych wnętrzach domków znajduje się niewielka liczba pomieszczeń.
Inspiracją dla wieży była architektura sakralna, a w szczególności znaczenie światła i przestrzeni w tego typu budowlach. Potrzeba kontemplacji od zawsze była najistotniejsza przy ich projektowaniu. Smukła i czysta forma wieży kontrastuje z surowością materiału, z którego została wykonana. Beton, będący jedynym materiałem elewacyjnym budynku, został jednocześnie zastosowany w jego konstrukcji, a użyty szalunek pozostawił ślady na ścianach. Ważną zaletą tego materiału jest sposób, w jaki naturalnie się starzeje. Beton daje również możliwości kształtowania detalu, który w budynku podkreśla poziome podziały będące w opozycji do wysokości wieży.
diagram wieży
© Damian Granosik
„Świątynia ciszy” ma wpływać na samopoczucie użytkownika poprzez formę, przestrzeń, materiał, dźwięki i światło. Charakter wieży podkreśla wejście, które jest jedynym elementem wyróżniającym się z prostopadłej formy. Wchodząc na wieżę, mijamy kilkanaście spoczników, z których możemy podziwiać otoczenie. Kulminacyjnym punktem wędrówki jest „pokój ciszy” — niewielkie pomieszczenie z miejscem do siedzenia i wąskim strumieniem światła w suficie: przestrzeń do rozmyślań. Będziemy tu mogli docenić przebytą drogę naszego życia, zadając pytania o jej cel i znaczenie.
Damian GRANOSIK
© Autor
