Plac Jutra
proj.: Katarzyna Tokarz, Anastasia Matsiuk, Bartłomiej Pietryka (ASP), Filip Bolicki, Agata Złotek (IG UJ), Anass Obeidat, Aleksandra Rogoż (IS UJ), Jakub Werwiński (AGH)
[opis autorski]
Funkcjonowanie Placu Nowego oddaje zarówno złożoną historię dzielnicy Kazimierz, jak i zmian społeczno-gospodarczych w Polsce. Pod względem estetycznym panuje tam chaos, a komercyjny charakter placu utrudnia koegzystencję pomiędzy mieszkańcami a turystami. Autorzy projektu świadomi tych problemów, zaproponowali rozwiązania, posiłkując się ideą dewzrostu. Sprowokowani do alternatywnego spojrzenia na przestrzeń w taki sposób, aby możliwie ograniczyć nadmierny wpływ neoliberalnych wartości. Tradycja handlowa placu została symbolicznie zaznaczona poprzez arkady okalające jedną z krawędzi placu — usunięta jednak z centralnej części, aby zapobiec fetyszyzacji wzrostu gospodarczego. Esencją zaprojektowanego placu jest wspólnota. Dobrze zorganizowana i estetyczna przestrzeń ma zachęcać do troski o infrastrukturę oraz sąsiadów, a także do dzielenia się. Podziemne przestrzenie, udostępnione zostały lokatorom okolicznych kamienic, i nie mają narzuconej ścisłej funkcji. Myślą przewodnią było oddanie wszystkich pięter nowego placu do dyspozycji osobom, które chciałyby rozwijać swoje zainteresowania. Jedyną jasno określoną technologią, której implementację została przewidziana, jest sala akustyczna. Owo rozwiązanie pomogłoby rozwiązać problem hałasu w okolicach placu Nowego, na który skarżyli się mieszkańcy w przeprowadzonych ankietach. Pozostała podziemna przestrzeń to obszar, w którym powstać mają warsztaty oraz fab laby, których wnętrza potencjalni użytkownicy będą zapełniali takim sprzętem i technologią, które pozwolą im na zrównoważone życie. Docelowo ideą jest, aby przestrzenie te nie skupiały się na tworzeniu, ale pozwalały w twórczy sposób, w duchu dewzrostu, wykorzystywać to, co na Kazimierzu już jest. Energia, kultura, historia, infrastruktura miejska i przede wszystkim zróżnicowana wspólnota.
Zobacz pełną prezentację projektu: plansza 1, plansza 2, plansza 3, plansza 4, plansza 5
Majim
proj.: Julia Korzec, Martyna Kubala (ASP), Maria Bołdok, Klara Lewandowska (IS UJ), Joanna Hałys (IG UJ), Łukasz Życiński (AGH)
[fragment opisu autorskiego]
Ideą jest, by Plac Nowy zapewniał przestrzeń zarówno na spotkania towarzyskie, związane z budowaniem więzi międzyosobowych, spotkania wokół wspólnego spożywania i przygotowywania posiłków, spotkania o charakterze kulturalnym i te w jawny sposób związane ze wspólnym działaniem. Główny motyw formalny proponowanego przekształcenia stanowi woda, przy której odbywałyby się spotkania. W punkcie centralnym, w środku Okrąglaka za pomocą elementów architektonicznych o odpowiedniej przepustowości transportowana i magazynowana jest woda opadowa. Dzięki takiemu rozwiązaniu woda z powierzchni silnie uszczelnionej wraca do obiegu, pod powierzchnię ziemi. W północnym fragmencie placu lokalizowane zostały ogrody deszczowe w pojemnikach o funkcji retencyjnej w połączeniu z przyjemnym dla ucha szumem fontanny o obiegu zamkniętym. Ogrody deszczowe w pojemnikach wraz z sąsiadującymi nasadzeniami w części północnej placu zapewniają chłodzenie i izolację w dni upalne, a także zwiększają bioróżnorodność i częściowo redukują dwutlenek węgla. Majim jest podzielony na dwie strefy akustyczne: strefę odpoczynku i strefę spotkania, w której wprowadzony został kompleks miniaturowych okrąglaków, altan.
Zachowany i wręcz wyeksponowany został plan sytuacyjny placu poprzez otwarcie się na komunikację od strony ul. Warszauera i ul. Estery — wprowadzone formalne rozwiązanie w postaci niebieskiego pasu na trakcie pieszym wzdłuż placu — Majim kieruje osoby przechodnie w stronę synagogi Kupa i cmentarza Remuh.
Majim jest plastycznym przekształceniem, a nie destrukcyjną przebudową/zrewolucjonizowaniem Placu Nowego. Pierzeje zabytkowych budynków wokół placu pozostają nienaruszone, podobnie jak Okrąglak, który przez oczyszczenie placu jest dodatkowo wyeksponowany. Jego forma podlega recyklingowi, staje się inspiracją dla modułów ze stolikami i siedziskami — zaprojektowanymi na planie ośmiokąta. Modułowe rabaty wraz z kuchnią społeczną są oddane w ręce lokalnych kolektywów, grup mieszkanek/mieszkańców, mogą stać się ogniskami wspólnego tworzenia miejsca, ustanawiania na nowo zasad działania miejskiego ekosystemu i przepływów dóbr.
Zobacz pełną prezentację projektu: plansza 1, plansza 2, plansza 3, plansza 4
ciąg dalszy projektów na następnej stronie
