Budynek przy ulicy Batorego 53 w Zielonej Górze, niegdyś tętniący życiem jako przedszkole miejskie, po latach nieużytku zyskał szansę na drugie życie. Magdalena Bobrek-Worchacz z Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu, zaproponowała adaptację tego miejsca na przestrzeń wsparcia dziennego dla dzieci. Jej praca licencjacka, zrealizowana pod opieką dr hab. Natalii Kliśko-Walczak to połączenie „zdrowej architektury” i potrzeb terapeutycznych najmłodszych.
strefa wejściowa
© Magdalena Bobrek-Worchacz
architektura zdrowia w praktyce
Podstawą koncepcji była „zdrowa architektura” – idea, którą Magdalena zaczerpnęła z prac Marty Permińskiej. Zdrowa architektura nie tylko sprzyja dobremu samopoczuciu, ale także wspomaga procesy terapeutyczne. Głównym celem było stworzenie miejsca, które jest nie tylko funkcjonalne, ale także ciepłe, rodzinne i stymulujące rozwój dzieci z różnymi trudnościami.
sala do zajęć grupowych z modułowym siedziskiem widowni
© Magdalena Bobrek-Worchacz
ślady przeszłości w nowej przestrzeni
Projekt autorki z szacunkiem odnosi się do historii budynku. Oryginalne elementy, takie jak tralki balustrad, ościeżnice czy klamki, zostały zachowane i wkomponowane w nowe wnętrza. Dzięki temu przestrzeń zyskała niepowtarzalny charakter, a dzieci i terapeuci mogą czuć się częścią historii tego miejsca.
sala integracji sensorycznej
© Magdalena Bobrek-Worchacz
Budynek został podzielony na dwie główne strefy: dzienną i terapeutyczną. Parter pełni funkcję przestrzeni edukacyjno-rozrywkowej, z salami lekcyjnymi, wspólną kuchnią, salą zajęć grupowych i miejscem do swobodnej zabawy. Piętro natomiast mieści przestrzenie specjalistyczne, takie jak Sala Terapii Integracji Sensorycznej oraz „zielony pokój” – miejsce relaksu i ćwiczeń w duchu well-being.
sala lekcyjna
© Magdalena Bobrek-Worchacz
spokój i funkcjonalność
W projekcie zastosowano stonowaną kolorystykę, która pomaga dzieciom odpocząć od nadmiaru bodźców. Biel ścian i sufitów została ocieplona brzozową sklejką i ciepłymi, drewnianymi podłogami. Grafiki w ograniczonej palecie kolorystycznej dodają przestrzeni pogodnego charakteru. Wnętrza wzbogacono szkłem ryflowanym, które odbija światło, tworząc efekt jasności i przestronności.
sala pobytu swobodnego
© Magdalena Bobrek-Worchacz
Projekt mebli w budynku został przemyślany pod kątem maksymalnej użyteczności. Centralne segmenty w poszczególnych salach zapewniają miejsce na przechowywanie, zabawę i naukę. Biurka wyposażono w otwierane blaty, a siedziska zawierają wysuwane schowki i stoliki. Kuchnia stała się miejscem wspólnej integracji – dzięki przemyślanej organizacji przestrzeni jest ona zarówno funkcjonalna, jak i przyjazna dla użytkowników.
sensoryczna podróż
Jednym z kluczowych elementów projektu jest Sala Terapii Integracji Sensorycznej. Podzielono ją na trzy strefy: ruchową, sensoryczną i relaksacyjną. Wyposażenie takie jak ruchome drążki, tablice manipulacyjne, basen z piankami czy miękkie klocki wspiera różne potrzeby terapeutyczne dzieci. Podłoga w tej sali została zaprojektowana tak, aby stymulować zmysły i wprowadzać dzieci w inny wymiar percepcji.
sala zielona
© Magdalena Bobrek-Worchacz
Na piętrze znalazło się miejsce na „zielony pokój” – przestrzeń przeznaczoną do odpoczynku, medytacji i ćwiczeń relaksacyjnych. Subtelne kolory, naturalne materiały i spójna aranżacja wnętrza sprzyjają redukcji stresu i harmonii ciała oraz umysłu.
przemyślana odpowiedź na potrzeby dzieci
Projekt Magdaleny Bobrek-Worchacz to przykład, jak architektura może odpowiadać na potrzeby społeczności. Dzięki starannemu zrozumieniu potrzeb użytkowników przestrzeń ta nie tylko sprzyja terapii, ale także buduje poczucie bezpieczeństwa i przynależności.
kuchnia
© Magdalena Bobrek-Worchacz
Adaptacja budynku przy ul. Batorego 53 to nie tylko rewitalizacja pustostanu, ale także stworzenie przestrzeni, która łączy przeszłość z teraźniejszością. Dzięki pracy Magdaleny Bobrek-Worchacz dawne przedszkole mogłoby stać się miejscem wsparcia i rozwoju, zmieniającym życie dzieci na lepsze.
