Piotr Sołtys, student architektury na Politechnice Wrocławskiej ma pomysł na problem deficytu mieszkań w centrum Melbourne. Jego propozycja to struktura „zawieszona” nad istniejącymi budynkami, tworząca dodatkową warstwę miasta. Koncepcja wykonana w stalowej konstrukcji szkieletowej umożliwia powielanie i dogęszczanie zabudowy. Praca otrzymała wyróżnienie w konkursie Inżynierski Dyplom Roku SARP Wrocław 2021.
Projekt Piotra Sołtysa „Reinterpretacja struktury mieszkaniowej Melbourne” to praca inżynierska, wykonana pod kierunkiem dr Marka Lambera.
projekt jest pomysłem na rozwiązanie deficytu mieszkań
© Piotr Sołtys
zabudowa Melbourne
Prezentowana praca była realizowana w ramach konkursu platformy Buildner, którego wyzwaniem było zaprojektowanie nowej powierzchni do życia dla rosnącej populacji miasta. Uczestnicy mieli zaproponować dodatkową przestrzeń mieszkalną w zamkniętym obszarze dawnych przedmieść. Projektowany system miał być łatwo powtarzalny, modułowy i wnoszący nową wartość w skali miasta oraz stojący w opozycji do dalszej rozbudowy przedmieść.
Początkiem mojej pracy nad tematem była analiza kontekstu miejskiego, znalezienia jego wartości i problemów. Wybranie właściwej przestrzeni do systemowego rozwiązania deficytu mieszkań. W efekcie ustaliłem, że obszary miasta położone pomiędzy ścisłym biznesowym centrum „the CBD” a współczesnymi jednorodzinnymi przedmieściami, będą właściwym miejscem konkursowej interwencji. Teren ten pokrywają kwartały XIX i XX wiecznej zabudowy. Struktura własnościowa działek jest mocno rozdrobniona, budynki mają raczej niewielką skalę. Dwukondygnacyjne i trzykondygnacyjne kamienice tworzą pierzeje ulic, a oficyny i podwórka są w znacznym stopniu zabudowane. Prawie nie występują budynki o wertykalnym charakterze. Zabudowa, mimo,że zwarta ma raczej ekstensywny charakter, w kontekście wielomilionowej metropolii, jaką jest Melbourne. Centralne położenie i historyczny charakter, sprawiają, że te dawne przedmieścia mają infrastrukturę techniczną, komunikacyjną i społeczną dobrej jakości, są to dawne przedmieścia, które teraz znalazły się w centrum metropolii. Zabudowa w dominującej części pełnią funkcje usługowo-handlowe — opowiada Piotr Sołtys.
widok na Melbourne wraz z proponowaną nadbudową
© Piotr Sołtys
nowa warstwa miasta
W odpowiedzi na zadanie konkursowe student PWr postanowił zaproponować nową strukturę mieszkaniową „zawieszoną” nad istniejącą już zabudową i stanowiącą dodatkową warstwę miasta. Jak mówi autor, zaprojektowana struktura miałaby czerpać wzorce funkcjonalne z zastanego kontekstu i pozostać dla niego w kwestiach estetycznych tłem.
autor zaproponował strukturę mieszkaniową „zawieszoną” nad istniejącymi budynkami
© Piotr Sołtys
Charakter nowej zabudowy wynikałby z głębokości traktów, szerokości działek, wysokości i intensywności zabudowy „poniżej”. Pokrycie dachów terenami biologicznie czynnymi miałoby odnosić się do deficytu zielonych terenów rekreacyjnych w tej części miasta i do problemu miejskich wyspy ciepła.
dach obiektu jest trenem biologicznie czynnym
© Piotr Sołtys
Skala projektowanej struktury pozwala potraktować te zielone stropodachy w sposób scenograficzny i za ich pomocą nawiązać do naturalnego krajobrazu tych terenów sprzed urbanizacji — dodaje projektant.
budynek jako fragment większego założenia
Zadanie konkursowe Piotr Sołtys przekształcił w pracę inżynierską, jednak w niej skupił się na bardziej szczegółowym opracowaniu jednego obiektu mieszkalno-usługowego.
PZT i rzut poziomu 0
© Piotr Sołtys
Jest to próba nadania realnych ram dla szerszej idei związanej z konkursem. Opierając się o przepisy i realia konstrukcyjno-budowlane, chciałem wykazać możliwość powielenia tej koncepcji w większej skali miasta Melbourne. Proponowany obiekt na gruncie ideowym jest pierwszym etapem / fragmentem większego założenia — wyjaśnia Piotr Sołtys.
wnętrze open space biurowego
© Piotr Sołtys
Wybrana działka budowlana położona jest w narożniku kwartału i od zachodu i południa przylega do Gertrude Street i Gote Street. Projekt wykorzystuje narożną lokalizację, najbardziej atrakcyjną pod kątem oświetlenia i nasłonecznienia dla lokalizowania mieszkań. Autor założył również że w najgorzej nasłonecznionych fragmentach wewnątrz kwartałów zabudowy będą zlokalizowane usługi, na przykład handel, parkingi, pomieszczenia techniczne i magazynowe. W poziomie ulicy umieścił tylko wejścia do budynku i podstawowe pomieszczenia techniczne. Na pierwszym i drugim piętrze zaproponował ponad dziewięćset metrów kwadratowych przestrzeni biurowej dla około stu pracowników. Znajdują się tam dwa duże pomieszczenia przeznaczone na pracę w trybie open space, duża sala konferencyjną o powierzchni ponad stu metrów kwadratowych oraz mniejsze pomieszczenia biurowe i pomocnicze.
obiekt zaprojektowany w konstrukcji stalowej, szkieletowej, może być powielany
© Piotr Sołtys
Cały obiekt został wykonany w konstrukcji szkieletowej, stalowej. Wybór stali podyktowany był portowym charakterem miasta oraz możliwością jej ponownego wykorzystania. W celu optymalizacji młody architekt przewidział lekką konstrukcję stropów na szalunkach traconych z blachy trapezowej oraz systemy lekkich ścian osłonowych i ścian działowych.
obiekt składa się z dwóch kondygnacji usługowych i dwóch mieszkalnych
© Piotr Sołtys
różne typy mieszkań
Ponad strefą biurową projektowanego budynku znajdują się dwie kondygnacje mieszkaniowe. Autor zaproponował kilka zróżnicowanych względem siebie typów mieszkań, co pozwoliło mu na uzyskanie kilku konfiguracji i dopasowanie do różnych modeli życia. Pierwszym typem jest mieszkanie jednopoziomowe o powierzchni około 55 metrów kwadratowych z wydzieloną łazienką, sypialnią i otwartą częścią dzienną z aneksem kuchennym. Kolejne mieszkania są przedstawione jako dwupoziomowe, dwupokojowe o powierzchni około 66 kwadratowych. Część dzienna znajduje się na pierwszej kondygnacji od wejścia, a część nocna na drugiej.
mieszkania znajdują się na 3 i 4 poziomie
© Piotr Sołtys
Podobnie projektant rozplanował również większe mieszkania z dwiema (77 metrów kwadratowych) i trzema sypialniami (115 metrów kwadratowych). W założeniach programowych uwzględnił również jedno mieszkanie o powierzchni ponad 160 metrów kwadratowych z czterema sypialniami i dużą otwartą częścią dzienną w układzie cyrkulacyjnym.
Proponowane duże metraże wiążą się z analizą przeciętnej wielkości mieszkań w Melbourne i aspiracją do posiadania około stu metrów kwadratowych mieszkania lub domu przez statystycznego mieszkańca miasta — dodaje Piotr.
wnętrze jednego z mieszkań
© Piotr Sołtys
Łącznie na dwóch ostatnich kondygnacjach budynku znalazło się osiemnaście mieszkań możliwych do konfiguracji. Ostatnią kondygnację tworzą obiekty rekreacyjne związane z użytkowaniem zielonego dachu.
Przeczytajcie także o projekcie schroniska w Chorwacji autorstwa Pauliny Góreckiej, który również dostał wyróżnienie w konkursie Inżynierski Dyplom Roku SARP Wrocław 2021.
