Emocje po rozstrzygniętym niedawno konkursie na projekt gmachu Europejskiego Centrum Filmowego CAMERIMAGE w Toruniu jeszcze nie opadły. Prezentujemy dziś laureatów trzeciej nagrody — projekt wrocławskiej pracowni P2PA, który jury doceniło za wrażliwą interwencję w panoramę miasta i balans — między kulturą a naturą, rygorem a swobodą, utylitarną przestrzenią a festiwalowym przeznaczeniem.
widok strefy wejściowej do obiektu od strony wschodniej
wiz.: Piotr Banak © P2PA
Zespół architektów z pracowni P2PA w czerwcu br. zdobył pierwszą nagrodę w konkursie organizowanym przez Uniwersytet Humanistyczno‑Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie i częstochowski oddział SARP. Według ich projektu na terenie kampusu uniwersyteckiego powstanie nowy budynek — Centrum Dydaktyczne Nauk Medycznych i Nauk o Zdrowiu. W konkursowej propozycji przedstawili zwartą bryłę — prostą wieżę o podstawie kwadratu. Motywem przewodnim ich kolejnej konkursowej koncepcji, tym razem dla toruńskiego ECFC, również był prosty kubik, a właściwie dziesięć elementów swobodnie „rozrzuconych” po terenie działki sąsiadującej z Centrum Kulturalno‑Kongresowego Jordanki projektu Fernando Menisa.
otwarta scena
Centrum filmowe, zgodnie z założeniami projektantów, ma nie tylko stać się istotnym na skalę światową obiektem kultury, ale także kreować tętniącą życiem przestrzeń dla mieszkańców Torunia.
Koncepcja stawia sobie za cel stworzenie obiektu będącego kompleksową i spójną odpowiedzią na każdy z wpływających na niego czynników. Ich źródłem jest zarówno kontekst urbanistyczny Starego Miasta wraz z okalającym go pierścieniem zieleni, jak i założenia programowe mające na celu stworzenie budynku wielofunkcyjnego i zmiennego, który będzie autentyczny, inspirujący i niepowtarzalny. Obiekt powinien być sceną dla ważnych wydarzeń międzynarodowych, równocześnie będąc otwartym i dostępnym dla mieszkańców — tłumaczą architekci.
plan zagospodarowania terenu
© P2PA
nieoczywiste kadry
Projektanci, chcąc wykorzystać walory istniejącej zieleni i uniknąć efektu masywnej bryły zdecydowali się na stworzenie zespołu zbudowanego z niezależnych kubików ułożonych w kompozycji pozwalającej na czytelne i elastyczne ukształtowanie przestrzeni. Bryły usytuowano pomiędzy placem wejściowym do obiektu (od strony al. Solidarności i ul. Czerwona Droga) a parkową zielenią po zachodniej stronie działki. W każdej z nich (kubiki zróżnicowane są pod względem wielkości) umieszczono inną funkcję, między innymi Bramę Wejściową, Centrum Edukacji, Dom Kina czy Market.
wizualizacje i przekrój B
© P2PA
Obiekt o otwartej strukturze nie kreuje barier, zapewniając interakcję strefy placu, terenów zielonych i kameralnych przestrzeni wpływających pomiędzy zaprojektowane kubiki — tłumaczą architekci z pracowni P2PA.
To pozornie chaotyczne ułożenie poszczególnych brył pozwoliło na stworzenie reprezentacyjnego placu przed gmachem ECFC i kameralnych przestrzeni między obiektami. Plac ten łączy teren ECFC ze wspomnianym CKK Jordanki, a jego rozmiar pozwala na organizację imprez masowych, koncertów plenerowych czy innych wydarzeń. Przedłużenie placu stanowi łąka — rozłożysta, nieregularna zielona kopuła łącząca kubiki — naturalne przedłużenie parku sąsiadującego z obiektem umożliwiające komunikację zewnętrzną.
Dzięki zlokalizowaniu w większości brył bezpośrednich wyjść na poziomie łąki, podczas organizowanych w budynku wydarzeń i festiwali może ona pełnić funkcję zewnętrznego miejsca rekreacji, odpoczynku, kameralnych wykładów czy pokazów filmowych, a zarazem może służyć mieszkańcom. W powierzchni kopuły nieregularnie rozmieszczono okrągłe świetliki doświetlające w naturalny sposób wnętrze, podkreślając jego indywidualny charakter — dodają projektanci.
wizualizacje i przekrój C
© P2PA
Wnętrza doświetlają także inne kadrujące widoki otwory — wysokie na jedną lub dwie kondygnacje i cofnięte w elewacji prostokątne wycięcia nawiązujące proporcjami do najpopularniejszych formatów filmowych obrazów dzięki czemu obiekt, jak tłumaczą architekci, w nieoczywisty sposób odnosi się do sztuki kinowej.
prostota i klarowność
Każdy z kubików przeznaczony jest na inną funkcję — centralne miejsce zajęła bryła Bramy ECFC z reprezentacyjną strefą wejściową do kompleksu, za nią zlokalizowano największy z obiektów — Salę Główną ze sceną i widownią w części parterowej (1200 miejsc) i na balkonie (312 miejsc). Kulisy Sceny Głównej połączone są z dwukondygnacyjnym kubikiem Garderób. W południowo‑zachodniej części działki zaplanowano również dwukondygnacyjną bryłę Kantyny połączoną z budynkiem Kawiarni. Z kolei w północnej części terenu usytuowano dwa kubiki mieszczące Dom Kina i Muzeum na kondygnacji ‑2. Po południowej stronie Sali Głównej umieszczono Market, a na wschód od niego — Centrum Edukacji i dalej Studio.
rzut poziomu +1
© P2PA
Dla stworzenia spójnego wizualnie założenia architekci zdecydowali się na charakterystyczne rozwiązania materiałowe.
Prostota i klarowność kompleksu została wzmocniona przez dobór materiału szczerego i autentycznego. Zaproponowane obiekty wykonane są w konstrukcji betonowej z barwionego na ceglany kolor betonu ubijanego. Wykonywania ścian w tej technologii wymaga wylewania warstw betonu w pasach nieprzekraczających 50 cm, a następnie mechanicznego ich ubijania. Zastosowanie tego rozwiązania umożliwia uzyskanie elewacji o niepowtarzalnej strukturze, której każdy fragment jest nieprzewidywalny, a powstający rysunek warstw przywodzi na myśl dzieło rzemieślnika. To rozwiązanie nawiązuje w nieoczywisty sposób do natury twórczości sztuki filmowej oraz niebezpośrednio odnosi się do otoczenia budynku wpisanego na listę UNESCO. Proponowana czerwonawa barwa budynków o zmiennej tonacji i jasności nawiązuje do tradycyjnej, lokalnej architektury ceglanej oraz do jej różnorodności. Konstrukcja zielonej kopuły została zaprojektowana jako monolityczna żelbetowa, a jej materiał widoczny będzie również jako wykończeniowy od strony wewnętrznej. Posadzki w obiekcie, ze względu na jego wielkość, zaprojektowano jako wylewane. Blacha miedziana, podążająca za dominującą kolorystyką obiektu, została zastosowana jako element akcentujący strefę wind czy wejście do Sali Głównej — tłumaczą projektanci.
makieta projektu
© P2PA
Architekci zastosowali także w projekcie rozwiązania proekologiczne i energooszczędne, między innymi zieleń, odpowiednio rozmieszczone otwory zapewniające naturalne oświetlenie wnętrz, rozwiązania pozwalające na wykorzystanie wody deszczowej, użycie trwałych materiałów o wysokiej jakości czy wdrożenie systemu BMS, który pozwala między innymi na kontrolę zużycia energii cieplnej.
