Gabriela Piasta-Tworek, polska architektka od lat mieszkająca w Stanach Zjednoczonych, otrzymała wyróżnienie specjalne w międzynarodowym konkursie Biomimicry × AI in Architecture. Jej propozycja to specjalny system naśladujący ruch roślin, ułatwiający zbieranie wody na obszarach narażonych na suszę. Zastosowanie Clud Catching Canopy ma umożliwić uprawy w trudnych warunkach. Jako przykład autorka podała pustynię Atakama w Chile.
Międzynarodowy konkurs Biomimicry × AI in Architecture organizowany przez fundację Never Enough Architecture był poprzedzony bezpłatnym kursem. Wykłady prowadzili specjaliści w dziedzinie zrównoważonej architektury i użycia AI w architekturze, a także reprezentanci fundacji Antonio Gaudiego, który jest uznawany za prekursora biomimikry.
projekt umożliwia uprawę roślin np. na pustyni
© Gabriela Piasta-Tworek
Wyzwaniem konkursowym było zgłębienie możliwości projektowania biomimetycznego oraz sztucznej inteligencji — takie połączenie, w których AI będzie wykorzystywana w procesie projektowym. Rezultatem miała być propozycja nie tylko ciekawa wizualnie, ale także odzwierciedlająca wydajność i umiejętność adaptacyjną natury, przyczyniająca się do stworzenia zrównoważonej architektury i rozwiązująca współczesne problemy. Organizatorzy dali uczestnikom swobodę projektową, efektem mogły być budynki mieszkalne, apartamenty, szkoły, place, pawilony itd. Jednym ograniczeniem było to, aby proponowany budynek miał średnią skalę i składała się maksymalnie z czterech pięter.
W skład jury konkursu weszli: Bibiana Sciortino (Fundacja Antonio Gaudiego), Louise Browne (Grimshaw Architects), Pablo Zamorano (Heatherwick), Jennifer Durand (Zaha Hadid Architects), Diego Castro (MONOMO), Stefan Van Naderpelt. Oceniali oni prace na podstawie innowacji, sposobu wykorzystania technologi AI, prezentacji pomysłu i zrównoważonych rozwiązań.
rozsunięte baldachimy zacieniają uprawy w ciągu upałów
© Gabriela Piasta-Tworek
wyróżnienie specjalne dla Polki
Z ogromnej ilości nadesłanych prac jury wyłoniło pięćdziesiąt finałowych — dziesięć otrzymało wyróżnienia honorowe, dwa projekty wyróżnienia specjalne, oraz przyznano trzy nagrody główne. I Nagrodę otrzymał projekt Shatarupa autorstwa zespołu z Indii w składzie: Shubham Dalvi i Mrunmai Patil. Wszystkie nagrodzone prace możecie poznać na stronie konkursu.
Propozycja Gabrieli Piasty-Tworek otrzymała wyróżnienie specjalne, i znalazła się pośród pięciu nagrodzonych finansowo projektów.
Clud Catching Canopy łączy w sobie takie cechy, jak zrównoważony rozwój, biomimetyczna funkcjonalność i korzyści dla rozwoju lokalnych społeczności. Wykorzystanie AI podczas opracowywania propozycji, zaowocowało grafikami, które jasno wyjaśniają projekt — powiedziała członkini jury Bibiana Sciortino.
Projekt Cloud Catching Canopy, rysunki techniczne, sposób działania
© Gabriela Piasta-Tworek
jak pozyskać wodę z powietrza?
Autorka skupiła się na problemie niedoboru wody i żywności w regionach rozwijających się, szczególnie na ubogich w składniki odżywcze zboczach wzgórz. Jej projekt to propozycja wprowadzenia inteligentnego, adaptacyjnego systemu, którego głównym celem jest zwiększenie upraw warzyw i zbóż, poprzez wykorzystanie rosy zbieranej nocą i zapewnienie cienia w ekstremalnych upałach.
nocą ekrany łapią mgłę
© Gabriela Piasta-Tworek
Mój projekt skłania do dyskusji nad możliwością pozyskiwania wody z powietrza oraz zwiększania efektywności upraw w rozwijających się regionach, na przykład wśród agrarnych społeczności w rejonie pustyni Atakama w Chile. Modułowy budowa jest zainspirowana naturą, nie tylko poprzez formę, ale przede wszystkim poprzez inteligentne dostosowywanie się do warunków zewnętrznych, obserwowane wśród wielu gatunków roślin i zwierząt — tłumaczy autorka.
zamknięta konstrukcja
© Gabriela Piasta-Tworek
biomimetyka, co to?
Obserwując i próbując zrozumieć naturę, na przykład drzewa, budowle, takie jak kopce termitów możemy znaleźć wiele odpowiedzi na problemy związane między innymi ze zmianami klimatycznymi.
Biomimetyka skupia się na znajdowaniu w naturze odpowiedzi na wyzwania, z jakimi zmagamy się na co dzień. Na zmianie paradygmatu z architektury, która „walczy” z warunkami zewnętrznymi na architekturę, która współgra z naturą, czerpie z niej, ale daje też coś od siebie — wyjaśnia projektantka.
Cloud Catching Canopy, w ciągu nocy i dnia
© Gabriela Piasta-Tworek
Koncepcja Clud Catching Canopy naśladuje takie rośliny jak mimoza wstydliwa i oxalis oraz ich ruchy nyktynastyczne — zdolność zamykania się na noc i otwierania w ciągu dnia. Dzięki użyciu energii fotowoltaicznej zadaszenie, wykorzystując system hydrauliczny, rozkłada się, gdy ekspozycja na słońce jest duża w ciągu dnia. Powstaje wtedy zacienienie dla upraw znajdujących się w dużych donicach, pełniących również funkcję fundamentu dla całej konstrukcji. Natomiast w ciągu nocy elementy składają się, tworząc niemal pionowy ekran, który efektywnie łapie mgłę i skrapla ją bezpośrednio do rezerwuaru znajdującego się w donicy.
projekt Cloud Catching Canopy otrzymał wyróżnienie specjalne
© Gabriela Piasta-Tworek
rola sztucznej inteligencji
AI zastosowałam w projekcie na różnych płaszczyznach. Chat GPT posłużył jako narzędzie do burzy mózgów — dyskusji na temat możliwości zastosowania poszczególnych rozwiązań, racjonalności pomysłów oraz wskazania potencjalnych regionów geograficznych, gdzie występuje duża wilgotność powietrza w nocy oraz ekstremalnie wysokie temperatury w ciągu dnia. Wizualizacje natomiast były tworzone przez DALL-E 3 oraz Midjourney — podsumowuje Gabriela Piasta-Tworek.
