Katarzyna Janczura z Politechniki Warszawskiej postanowiła ożywić podwarszawską miejscowość Konstancin-Jeziornę. Minimalistyczne założenie modułowe ośrodka rehabilitacyjno-wypoczynkowego, to dyplom inżynierski wykonany pod kierunkiem Piotra Bujnowskiego.
Ośrodek zaprojektowany przez Katarzynę Janczurę to projekt obejmujący założenie sportowe połączone z fizjoi hydroterapią oraz funkcją noclegową. Umiejscowiony w otulinie Chojnowskiego Parku Krajobrazowego, przy granicy miasta Konstancina-Jeziorny, stwarza warunki sprzyjające poprawie zdrowia, wyciszeniu i wypoczynkowi. Charakterystyczna dla miasta zabudowa rezydencjonalna została potraktowana przez autorkę jako punkt wyjściowy do projektu — poddany procesowi redukcji przeistoczył się w minimalistyczne założenie modułowe.
modułowe domki
© Katarzyna Janczura
modułowe założenie
Studentka potraktowała pracę całościowo, jako założenie krajobrazowe, w którym rozdrobnienie bryły zmniejsza odczuwalną skalę obiektu i pozwala na wpisanie się w otaczającą zieleń lasów sosnowych. Silnie rozczłonowana bryła wydziela przestrzenie zewnętrzne o różnym stopniu prywatności. Jak mówi autorka:
Ortogonalna siatka wraz z przyjętym modułem pozwoliła na zaprojektowanie budynku „bez początku i końca”. Stwarza on wiele możliwości projektowych również po wybudowaniu obiektu, gdy potrzeby użytkowników ulegną zmianie. Modyfikacje nie zaburzą struktury projektu, jeżeli będą opierały się na przyjętych założeniach.
schemat zagospodarowania terenu
© Katarzyna Janczura
Projektowany zespół składa się z trzech części:
- rehabilitacyjno-sportowej — główna funkcja obiektu obejmuje pływalnię oraz pomieszczenia hydroterapii i masażu. Uzupełniona jest skrzydłem fizjoterapeutycznym z gabinetami lekarskimi.
- noclegowej — przeznaczonej zarówno na wizyty krótko i długo terminowe. Przewidziane są 24 miejsca noclegowe w pokojach w pełni dostosowanych dla osób z niepełnosprawnością ruchową.
- ogólnej — dostępnej dla wszystkich strefy dziennej z jadalnią, pomieszczeniami wspólnymi i rekreacyjnymi oraz małymi kuchniami. Całość jest uzupełniona strefą wejściową, która swoim obrysem domyka wewnętrzny dziedziniec, będący sercem założenia.
strefa rekreacyjna — basen
© Katarzyna Janczura
wypoczynek w otoczeniu natury
Dojazd do ośrodka znajduje się zachodniej części działki. Projekt zakłada odseparowanie części noclegowej od strefy dziennej i wejściowej tak, aby zapewnić przestrzenie prywatne blisko natury. W tym wypadku działka została podzielona na dwie części: część zachodnią — dzienną oraz wschodnią — noclegową. Strefy te są oddzielone ciągiem komunikacyjnym biegnącym w osi północ-południe. Domki gościnne części noclegowej zostały umieszczone na ciągach komunikacyjnych. Wraz z odległością od strefy dziennej charakter pokoi zmienia się na bardziej kameralny. Zieleń z otoczenia swobodnie przenika do przestrzeni pomiędzy budynkami. Co drugi domek został ulokowany lustrzanie wzdłuż osi komunikacyjnej. W ten sposób autorka uporządkowała przestrzenie między poszczególnymi skrzydłami, wytwarzając sekwencję zielonych dziedzińców połączonych ze sobą.
przekrój założenia
© Katarzyna Janczura
Natomiast część przeznaczona na aktywności fizyczne została wrysowana w taki sposób, by pływalnia znajdowała się wzdłuż pionowego ciągu komunikacyjnego uwydatniającego jej wnętrze. Wzdłuż osi poprzecznej została dołączona część wejściowa i obsługująca strefę sportową — szatnie, natryski, pomieszczenia pomocnicze. Wraz z pływalnią wydziela ona kwartał, do którego dołączono pomieszczenie hydroterapii. Bryły tworzą uskokową ekspozycję południowo-zachodnią.
O nawiązaniu do architektury rezydencjonalnej oraz kluczowym elemencie projektu poczytajcie na kolejnej stronie.
