Sześciopiętrowa, narożna kamienica na przecięciu ulicy Koszykowej i alei Przyjaciół na warszawskim śródmieściu powstała w latach 1936–1937 według projektu Lucjana Korngolda na zlecenie Oskara Robinsona. W tym modernistycznym budynku architekci z pracowni Aneta Faner i Duma Studio zaprojektowali wnętrze jednego z mieszkań, tworząc spójną (choć pełną kontrastów) przestrzeń czerpiąc z materiałów i geometrycznych form luksusowej kamienicy.
architekci zmienili istniejący układ funkcjonalny, aby czytelnie oddzielić strefy dzienną i nocną
© Aneta Faner, Duma Studio
Ola Kloc: Co było priorytetem dla inwestorów?
Aneta Faner, Piotr Duma: Kamienica dyrektora Robinsona przy Koszykowej 10 projektu Lucjana Korngolda w międzywojennej Polsce była jedną z najbardziej luksusowych i eleganckich kamienic czynszowych w kraju. Inwestor świadomie wybrał mieszkanie w modernistycznej kamienicy i zależało mu, aby wnętrza były spójne z jej charakterem.
Pierwotnie sześćdziesięciometrowe mieszkanie miało inny układ funkcjonalny z dwoma pokojami, w tym przechodnim i kuchnią z oknami wychodzącymi na stronę wewnętrznego dziedzińca. Uznaliśmy, że zmiana układu funkcjonalnego pozwoli na czytelne oddzielenie stref dziennej i nocnej. W efekcie, po wyburzeniu ściany pomiędzy dawnymi pokojami, powstał pokój dzienny z kuchnią, z widokiem na zieloną aleję Przyjaciół. Po przeciwnej stronie mieszkania zaś sypialnia oddzielona łazienką. Mieszkanie dzięki temu stało się bardziej przestrzenne i jasne, co również było celem inwestora.
biały marmur w holu był inspiracją dla projektu łazienki
© Aneta Faner, Duma Studio
Ola: Mieszkanie zlokalizowane jest w modernistycznej kamienicy, jak architektura wpłynęła na aranżację wnętrza?
Aneta, Piotr: We wnętrzu znajdziemy odniesienia do wykończeń w częściach wspólnych kamienicy. U zbiegu skrzydeł budynku, od strony podwórka, znajduje się zbudowany na planie półkola reprezentacyjny hol. Prowadzą z niego wejścia na trzy klatki schodowe, na wprost otwarte wejście na najciekawszą z nich — ze spiralnymi schodami i okrągłą windą. Posadzka holu wykonana została z białego marmuru, ściany obłożone płytami z trawertynu, kinkiety z alabastru. Marmur od początku narzucił nam się, gdy myśleliśmy o posadzkach i okładzinie ścian przedpokoju i łazienki.
hol z wejściem na spiralną klatkę schodową w kamienicy przy ulicy Koszykowej 10 w Warszawie
fot.: Jerzy S. Majewski | miastarytm.pl
Z kolei inspiracją dla wyłożenia wnęki w sypialni wąskimi pasami luster były pozostałości po oryginalnych elementach wystroju mieszkania, które zachowały się szczątkowo pod naleciałościami z epoki PRL‑u. To formy pozostawały z sobą w ciągłym dialogu, dlatego na przykład jako odbicie wnęki w kształcie wklęsłego łuku zaprojektowaliśmy szafę z zaokrąglonym frontem.
wnęka w sypialni wyłożona wąskimi pasami luster
© Aneta Faner, Duma Studio
Przywołaniem architektury kamienicy była decyzja o tym, aby nie zabudowywać słupa konstrukcyjnego, odsłoniętego w wyniku rozebrania ściany działowej między pokojami.
Ola: Jasne kolory ścian zestawiliście z bardzo ciemnymi elementami wyposażenia — czarnymi meblami w kuchni i przedpokoju, ciemnymi kanapami i dekoracjami. Co wpłynęło na taki wybór barw?
Aneta, Piotr: Inwestorowi zależało na wykorzystaniu wysokiej jakości naturalnych materiałów, dlatego dość szybko powzięliśmy decyzję o wykonaniu mebli z płyty stolarskiej obłogowanej drewnem. Czerń pojawiła się jako odpowiedź na przełamanie bardziej klasycznych kolorów drewna. Dokładnie jest to czerniony dąb — ma głęboki, wyrazisty odcień, ale w przeciwieństwie na przykład do lakierowanej płyty MDF zachowuje strukturę drewna. W połączeniu z bielą ścian o widocznej strukturze tynku tworzy elegancką przestrzeń i pozwala na zabawę geometrią formy. Podczas gdy w przedpokoju ta geometryczna prostota dobrze się sprawdziła, w pokoju dziennym i sypialni wymagała przełamania kolorami, które nadawałyby jej bardziej ciepłego charakteru. Dlatego pojawia się tam na tle dębowego parkietu oraz drewna czereśniowego w pokoju dziennym i klonu w sypialni.
po lewej: część dzienna; po prawej: sypialnia
© Aneta Faner, Duma Studio
Ola: Co było najtrudniejsze w tym projekcie, a z czego jesteście najbardziej zadowoleni?
Aneta, Piotr: Od początku polubiliśmy charakter mieszkania oraz zgodziliśmy się z inwestorem co do estetyki, w której chcieliśmy się poruszać. To dwa ważne czynniki, które wpłynęły na to, że w naszym odczuciu praca nad projektem nie nastręczyła nam szczególnych trudności. Najbardziej spektakularnym efektem remontu jest wspomniane otwarcie pomieszczeń. Ściana z oknami w kuchni i salonie usytuowana jest od wschodu, rzadko jest bezpośrednio nasłoneczniona. Dzięki przebudowie mieszkanie zyskało na jasności i przestrzeni.
Ola: Dziękuję za rozmowę.
