Tematem mojej pracy magisterskiej jest Centrum Uniwersytecki Park Historii Ziemi zlokalizowane przy ulicy Stefana Vrtela-Wierczyńskiego w Poznaniu, pomiędzy ulicami Zygmunta Szweykowskiego i Bogumiła Krygowskiego. Zadanie projektowe polegało na zaprojektowaniu muzeum, łącznie z opracowaniem planu funkcjonalno-użytkowego, oraz na przygotowaniu koncepcji budynku badawczo-hotelowego.
Mapa dołączona do materiałów wyjściowych pokazywała, że na kompleks przeznaczone są dwie działki, co sugerowało podział inwestycji na dwa budynki. Powierzchnia większej działki okazała się wystarczająca do zbudowania obiektu muzealnego, dlatego postanowiłam rozdzielić funkcje wystawienniczą oraz badawczo-hotelową. Budynek muzeum podzieliłam na pięć części, każda z nich zawiera innego rodzaju eksponaty. Obiekt położony jest w malowniczej scenerii obszaru Morasko, sąsiaduje z lasem, osiedlem domów jednorodzinnych oraz pływalnią Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza.
plan zagospodarowania
© Agata Gawron
Ze względu na wygodę osób zwiedzających z małymi dziećmi, rozległość wystawy oraz kapryśną polską pogodę postanowiłam połączyć pawilony wystawowe w jeden kompleks. Muzeum powinno mieć plan zamknięty, by odwiedzający mogli w pełni skupić się na wystawie edukacyjnej. Kolejnym założeniem jest ograniczenie dostępu światła, które w części wystaw jest niepożądane lub nawet uniemożliwia ich odbiór. Przykładem tak zaprojektowanej przestrzeni są sale multimedialne. W skład obiektu wchodzą także sale wykładowe i filmowe. Plan budynku powinien umożliwić powrót do strefy wejściowej, bez konieczności obchodzenia całej wystawy lub piętra, a podczas kolejnej wizyty dać możliwość rozpoczęcia jej od poprzednio oglądanego miejsca. W przypadku zagospodarowania terenu istotnymi elementami, które postanowiłam wprowadzić, są sztuczne jezioro i rzeka, zegar słoneczny i wahadło Foucaulta.
rzut parteru
© Agata Gawron
Drugi obiekt — przeznaczony na cele naukowe — postanowiłam ulokować na mniejszej działce. Ta decyzja sprawia, że naukowcy będą mogli prowadzić swoje badania bez niepożądanej ingerencji osób z zewnątrz. Budynek został podzielony na sześć skrzydeł: administracyjne, astronomiczne, geologiczne, biologiczne, archeologiczne oraz hotelowe, najlepszy wydaje się więc tu układ grzebieniowy lub krzyżowo-grzebieniowy.
przekrój A–A
© Agata Gawron
Najważniejszym problemem urbanistycznym i kompozycyjnym mojej pracy jest zastany kontekst. Część wystawiennicza została zlokalizowana na rozległym terenie, w sąsiedztwie którego znajduje się wiele obszarów zielonych, osiedle domów jednorodzinnych oraz pływalnia UAM. Okoliczna zabudowa jest niska, a budynek pływalni swoją kubaturą wyraźnie w niej dominuje — użyte w nim drewno doskonale pasuje do zastanej przestrzeni. Aby nie burzyć harmonii otoczenia, postanowiłam zaprojektować centrum jako obiekt niski, najlepiej parterowy, wpisany w przestrzeń. Kompleks pomimo swoich ponadprzeciętnych gabarytów powinien pozostać jak najmniej widoczny dla obserwatora. Z tego względu został przykryty zielonym płaskim dachem oraz ma zielone lub przysypane wałami ziemnymi elewacje, a większość sal wystawowych została ukryta pod ziemią. Wyjątkiem są przeszklenia doświetlające budynek oraz hol główny.
Starałam się tak zaprojektować Uniwersytecki Park Historii Ziemi, aby całkowicie wpisać go w otoczenie. Obiekt ma szansę na podniesienie prestiżu dzielnicy, w której powstał, oraz zwiększenie liczby turystów w północnej części Poznania.
Agata GAWRON
© Autorka
