W moim projekcie skoncentrowałem się na stworzeniu w centrum Poznania obiektu wysokościowego łączącego architekturę mieszkaniową, biurową, hotelową, rekreacyjną i komercyjną z przestrzeniami prywatnymi, półprywatnymi i publicznymi. Projekt bazuje na wielu analizach, uwzględnia wymagania planu zagospodarowania przestrzennego, decyzje o warunkach zabudowy oraz potrzebę rozwoju gospodarczego Poznania. Wieżowiec, którego wysokość może wynieść maksymalnie sto szesnaście metrów, stanie się najwyższym budynkiem Poznania, a jednocześnie jego ikoną. Doprowadzi to do interakcji między nim a innymi miejskimi wieżami, takimi jak Collegium Altum Uniwersytetu Ekonomicznego lub niedawno ukończony Bałtyk.
Forma jest rezultatem wielu wariacji kształtu obiektu na działce. Kompleks składa się z czterech budynków, częściowo ze sobą połączonych. Ich bazą jest lobby z fragmentem komercyjnym na parterze. Na pierwszym piętrze znajdują się pomieszczenia biurowe (zaprojektowano tu przykładową aranżację dla agencji reklamowej) i kompleks odnowy biologicznej, gdzie do dyspozycji gości pozostają basen z sauną i łaźniami parowymi oraz jacuzzi, kręgielnia i kryte korty do squasha, a także sala do ćwiczeń wysiłkowych z salą fitness i boiskiem do koszykówki. Pomieszczenia te są połączone z szatniami. Na drugim piętrze zaaranżowano przykładowe wnętrza dla innego najemcy — firmy prawniczej. Resztę kompleksu stanowi przestrzeń półprywatna dla mieszkańców i gości hotelowych. Można tu znaleźć prywatną salę kinową, dwie sale klubowe wraz z kuchnią cateringową przeznaczoną do użytku podczas spotkań biznesowych, salon oraz pokazowy pokój gier i rozrywki dla mieszkańców, a także bibliotekę hotelową i sale konferencyjne. Wszystkie te pomieszczenia otwierają się na przestrzeń zewnętrzną z ogrodami, placem zabaw dla dzieci, miękką nawierzchnią do ćwiczeń oraz ścieżką spacerowo-joggingową na tarasie.
makiety koncepcyjne rozwijające ideę
proj.: Mikołaj Zajda
W części mieszkalnej nie wykorzystano typowego rozwiązania powtórzenia układu jednej kondygnacji. Ze względu na prestiż mieszkania rosnący z kolejnymi piętrami oraz analizy nasłonecznienia wyróżniono cztery powtarzalne części. Dwanaście najniższych pięter składa się głównie z apartamentów typu B, które mają jedną sypialnię, a ich powierzchnia wynosi od 51 do 75 metrów kwadratowych. Pozostałe rodzaje to typ A – kawalerka — oraz C, składający się z dwóch sypialni. Pierwszy z nich ma od 35 do 50 metrów kwadratowych, drugi od 76 do 95. Na kolejnych ośmiu piętrach także znajdują się mieszkania. Im wyżej, tym mniej mieszkań typu A i B, a coraz więcej typu C i D (apartamenty o trzech sypialniach i powierzchni od 96 do 115 metrów kwadratowych). Na ostatnich trzech piętrach ulokowano tylko mieszkania typu D oraz penthousy z czterema sypialniami. W sumie w budynku znajduje się 225 mieszkań.
Zaplanowany w kompleksie hotel został zaprojektowany w standardzie czterech gwiazdek. Oznacza to, że większość pokoi powinna mieć średnio od 16 do 22 metrów kwadratowych.
diagram ideowy wyjaśniający program oraz koncepcję kompleksu
proj.: Mikołaj Zajda
Warto zauważyć, że najwyższa wieża, mimo stu szesnastu metrów wysokości, jest szeroka tylko na szesnaście metrów. Te proporcje nadają jej smukły i nowoczesny kształt, który świetnie wpisuje się w pierzeje elewacji wzdłuż ulicy Kościuszki. Mój pomysł zakłada dodatkowo wysunięcie bryły o dwanaście metrów poza obrys budynku, co jest możliwe dzięki wykorzystaniu wieszaków wantowych znanych z konstrukcji mostowych, podwieszanych przez dziesięć kondygnacji. Jest to zabieg zrealizowany między innymi w warszawskim budynku Cosmopolitan autorstwa Helmuta Jahna.
W projekcie zastosowano różnego rodzaju rozwiązania energooszczędne, takie jak BMS, czyli inteligentny system zarządzania, wentylację mechaniczną, system kontroli celu dla wind itp.
Wodę deszczową planuje się wykorzystać do nawadniania zieleni na tarasach. Na najwyższej kondygnacji znajdą się również panele fotowoltaiczne, a do mieszanki betonowej zostanie dodany pył wulkaniczny zwiększający trwałość tego materiału.
Mikołaj ZAJDA
© Autor
