Natalia Kamińska z Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu stworzyła projekt żywego i przyciągającego punktu w sercu miasta. Zdecydowała się na adaptację pofabrycznych budynków przy ulicy Tęczowej. Myślą przewodnią stała się ceramika, dzięki swojemu terapeutycznemu, relaksującemu i integrującemu charakterowi, a także fascynującej historii sięgającej początków cywilizacji.
widok na Centrum Ceramiki
© Natalia Kamińska
inspiracja do adaptacji
Wrocław jest znanym ośrodkiem artystycznym i stolicą dolnego śląska, który jest zagłębiem polskiej ceramiki (Bolesławiec, Miśnia). Jest również lokalizacją pierwszego w Polsce Wydziału Ceramiki i Szkła, który do dziś mieści się na Wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych i wciąż pielęgnuje tradycje oraz rozwija nowatorskie rozwiązania.
widok na tereny zielone
© Natalia Kamińska
Dzieje ludzkości można opowiadać za pomocą ceramiki. Jest ona jednym z najlepiej zachowujących się w ziemi surowców i stanowi archeologiczny zegar. Dla Natalii Kamińskiej stało się to ciekawym punktem wyjścia do stworzenia wystawy tematycznej. Ceramika ma być również kontr odpowiedzią na panujący okulocentryzm. Z założenia tworzona jest bowiem do dotykania i w akcie dotyku. Kontakt z pracującą, miękką, ale i gęstą materią pomaga uwolnić zmysły i dać im się ponieść.
widok na taras zimowy
© Natalia Kamińska
centrum edukacji i kreatywności
Obiekt pełni funkcję edukacyjną, oferując interaktywną wystawę, przybliżającą historię i funkcję ceramiki na przestrzeni stuleci. W ramach działalności centrum organizowane są warsztaty edukacyjne oraz tematyczne wykłady, które mają na celu popularyzację kultury i jej wartości, zachęcając społeczeństwo do aktywnego uczestnictwa w życiu kulturalnym. Centrum stworzyło przestrzenie sprzyjające rozwijaniu talentów oraz inicjuje rewitalizację dzielnicy, podnosząc jej wartość kulturową dla miasta.
widok na wejście do centrum
© Natalia Kamińska
Kulturalna i społeczna działalność centrum obejmuje organizację eventów, spotkań z osabami twórczymi, wystaw czasowych oraz udostępnianie atrakcyjnych przestrzeni dla zewnętrznych inicjatyw. W obiekcie znajduje się także przestrzeń gastronomiczno-usługowa, a aspekt rekreacyjny zapewnia infrastruktura do prowadzenia zajęć i kursów z zakresu ceramiki, szkliwienia i pracy na kole garncarskim, uzupełniona o tereny zielone.
widok na piętro z pracowniami
© Natalia Kamińska
fuzja nowoczesności i tradycji
Myślą przewodnią dla wizualnej całości projektu jest połączenie nowego ze starym. Inspiracją stała się sama idea adaptacji, czyli wykorzystania i przetworzenia zastanej formy z możliwością dodania nowej. Wizualnym znakiem nowego jest biały kubik, czysta modernistyczna forma wbijająca się w starą ceglastą materię. Projekt jest połączeniem minimalizmu z industrialną bazą zastanej architektury.
widok na ekspozytory i płaskorzeźbę kontynentów
© Natalia Kamińska
Paleta kolorystyczna oraz wybór materiałów są bezpośrednio związane z tematyką centrum, koncentrującą się na ceramice i glinie. Surowe materiały wpływają na wyrazistość wykończenia poszczególnych stref, współbrzmiąc z ideą białego kubiku. Barwiony beton przywołuje na myśl glinę, niegdyś dominującą w budownictwie. Zastosowano go na posadzkach, aby stworzyć spójną kompozycję z industrialnymi i nowoczesnymi elementami wystroju.
widok na model pradawnego pieca do wypału ceramiki
© Natalia Kamińska
Pomieszczenia wystawowe są pozbawione naturalnego światła, umożliwiając pełną kontrolę nad prezentacją dzieł. Zaprojektowano także multimedialną salę, wprowadzacą osoby zwiedzające w tematykę wystawy. Przestrzeń została podzielona na strefy tematyczne, ułatwiając odbiór informacji i angażując uczestników i uczestniczki.
widok na ekspozytory multimedialne z ekranami
© Natalia Kamińska
całościowa rewitalizacja przesstrzeni
Adaptacja została przeprowadzona w sposób kompleksowy, dostosowując cały dostępny obszar do nowych funkcji. Wolne tereny zagospodarowano na bujne przestrzenie zielone, urokliwie poprzecinane szerokimi alejkami do spacerów. W miejscu wyburzonych budynków zaplanowano taras, który będzie służył do organizacji warsztatów, wystaw oraz spotkań na świeżym powietrzu.
widok na część wystawy poświęconej KIntsugi
© Natalia Kamińska
Widok na instalację o roli żywiołów w powstawaniu porcelany
© Natalia Kamińska
Aby zniwelować dysharmonię między elewacją najstarszego budynku a późniejszą dobudówką, zróżnicowano ich fasady, uwydatniając odmienność architektoniczną. Nowsza część obiektu zyskała białą elewację, która harmonijnie współgra z ceglanym monumentem. Wzdłuż odnowionej tylnej elewacji powstał także ogród zimowy, dodatkowo wzbogacający przestrzeń.
widok na restaurację
© Natalia Kamińska
