Maria Milanowska z Wydziału Architektury Politechniki Poznańskiej zajęła drugie miejsce w prestiżowym, międzynarodowym konkursie Archiol Competitions. Jej projekt „Arise Anew”, zrealizowany w ramach pracy magisterskiej pod opieką dr Ewy Angoneze-Greli, został wyróżniony w gronie uczestników i uczestniczek z całego świata.
schemat
© Maria Malinowska
konkurs
Archiol Competitions to uznana platforma, organizująca międzynarodowe konkursy architektoniczne, przyciągające młode projektantki i młodych projektantów z całego świata. Tegoroczna edycja „Sensory Museum Design Competition 2024”, skupiła się na tworzeniu przestrzeni muzealnych, mających na celu wywoływanie emocji i angażowanie wszystkich zmysłów. Uczestnicy i uczestniczki mieli za zadanie przełamać tradycyjne podejście do architektury muzealnej, projektując miejsca, oddziałują na psychikę człowieka i wywołują głębokie doznania emocjonalne.
W konkursie doceniono wiele młodych architektekt i młodych architektów. Pierwsze miejsce zdobył zespół w składzie: Bruno Krehula, Mehdi Karimabad Nejati, Kiana Zarrabi i Noemi Sebban z Włoch, natomiast trzecie miejsce przypadło Luo Tian Yangowi z Chin. Wyróżnienia honorowe otrzymało troje przedstawicieli Polski: Zofia Zielińska, Kacper Klaus oraz Barbara Pater.
Konkurs stanowił wyjątkową okazję do wymiany idei i spojrzenia na architekturę jako narzędzia do kształtowania ludzkich emocji.
plansza
© Maria Malinowska
projekt Arise Anew – nowe życie dla Ciechocinka
Projekt „Arise Anew” to koncepcja muzeum sensorycznego, które miałoby powstać w Ciechocinku, uzdrowiskowej miejscowości położonej w województwie kujawsko-pomorskim. Ciechocinek został wybrany jako lokalizacja projektu nieprzypadkowo – jego tradycja jako uzdrowiska, oferującego gościom wielozmysłowe doznania, doskonale współgra z tematem konkursu, jakim była stymulacja sensoryczna. Miasto już od lat cieszy się opinią miejsca, gdzie kontakt z przyrodą, architekturą i bogatym życiem kulturalnym wspiera regenerację ciała i umysłu.
Architektura Ciechocinka to fascynująca mozaika stylów – od zakopiańskiego, przez szwajcarski i klasycystyczny, po neogotycki oraz modernistyczny. Jednak z biegiem lat część budynków popadła w zaniedbanie, a samo miasto zmaga się z problemem odpływu młodych ludzi. W odpowiedzi na te wyzwania, muzeum sensoryczne „Arise Anew” mogłoby tchnąć w miasto nowe życie.
Muzeum miałoby na celu nie tylko przechowywanie eksponatów, ale również tworzenie przestrzeni, z którą zwiedzający mogliby wchodzić w interakcję, angażując wszystkie zmysły. Taka innowacyjna instytucja mogłaby przyciągnąć do Ciechocinka zarówno starsze, jak i młodsze pokolenia, czyniąc z miasta atrakcyjne miejsce do odwiedzin oraz inspirującą przestrzeń do życia i odkrywania.
plansza
© Maria Malinowska
Park Sosnowy
Park Sosnowy, na którego terenie zaplanowano lokalizację muzeum sensorycznego, to jedno z trzech najważniejszych miejsc rekreacyjnych w Ciechocinku. Jego historia sięga końca XIX wieku, a przez lata granice parku się poszerzały, stając się popularnym miejscem spacerów na łonie natury. Mimo to, nie wszyscy odwiedzający centrum miasta docierają do tego bardziej oddalonego, wschodniego obszaru Ciechocinka.
Park Sosnowy można podzielić na dwie części – zachodnią i wschodnią. Zachodnia część posiada wartościowy, historyczny układ ścieżek autorstwa Franciszka Szaniora, który wymaga szczególnej ochrony i zachowania. Wschodnia część parku nie dorównuje jej jednak estetycznie i kompozycyjnie. Z tego powodu projekt muzeum sensorycznego został umiejscowiony właśnie w tej części, a w planach uwzględniono również nowy układ ścieżek spacerowych, mający na celu scalenie całego obszaru parku oraz przywrócenie mu spójności i dawnej elegancji.
Walory Parku Sosnowego, takie jak obecność licznych drzew, wiewiórek oraz zabytkowych obiektów, w tym dworu prezydenta RP i Wieży Ciśnień, czynią to miejsce idealnym do stworzenia przestrzeni, przyciągajacej zarówno mieszkanki i mieszkańców oraz turystki i turystów. Celem projektu jest ożywienie tego obszaru i umożliwienie odwiedzającym doświadczania natury w sposób, który przywołuje początkowe etapy ludzkiego rozwoju zmysłowego, sprzyjając refleksji i regeneracji.
wizualizacja
© Maria Malinowska
podziemne muzeum
Aby nie zakłócać zabytkowego charakteru Parku Sosnowego i uszanować otaczający krajobraz, budynek muzeum sensorycznego został zaprojektowany jako podziemny. Do wejść prowadzą łagodnie opadające rampy, które łączą się z alejkami spacerowymi parku. Projekt przewiduje ekologiczne i ekonomiczne rozwiązanie, jakim jest wykorzystanie ziemi z wykopów pod budowę na konstrukcję ścian. Budownictwo z ubijanej ziemi ma w Polsce długą tradycję w architekturze wernakularnej. Dla zapewnienia trwałości i bezpieczeństwa konstrukcji w warunkach podziemnych, budynek oparto na monolitycznej konstrukcji żelbetowej, a ściany z ubijanej ziemi pełnią funkcję ścian działowych.
Wnętrze muzeum odzwierciedla proces rozwoju zmysłów człowieka. Zwiedzanie rozpoczyna się w wyciemnionym, wyciszonym pomieszczeniu, przypominającym warunki prenatalne. Następnie zwiedzający przechodzi przez korytarz wyłożony delikatnymi tkaninami, prowadzący do strefy eksperymentowania z równowagą – z platformami, równoważniami i hamakami. Kolejna część ekspozycji dostarcza wrażeń temperaturowych, oferując różnorodne doznania związane z ciepłem, zimnem i wilgocią, a także strefę dotykową, w której można wyczuwać ciężar ciała dzięki poduszkom i strukturze z kłującymi elementami.
Muzeum posiada również strefę światła, gdzie przez świetliki do wnętrza wpada intensywny strumień, tworzący kontrast światła i cienia. Strefa dźwięku wyposażona jest w tuby niosące różnorodne dźwięki, zanurzając odwiedzających w bogactwie zmysłowych doznań. W części gastronomicznej można własnoręcznie wypiekać chleb, a w strefie węchu – stworzyć swój unikalny zapach.
wizualizacja
© Maria Malinowska
Kulminacyjnym punktem ekspozycji jest wyjście na zewnątrz, gdzie zwiedzający mogą spojrzeć w górę na korony drzew, doświadczając pełni natury za pomocą wszystkich zmysłów. Projekt przewiduje również przestrzeń na wystawy czasowe i warsztaty, co pozwala muzeum pozostać aktualnym niezależnie od zmieniających się trendów kulturowych. Wszystkie elementy muzeum, w tym rampy i eksponaty, zostały zaprojektowane z myślą o dostępności dla osób w każdym wieku, w tym osób z niepełnosprawnościami, co czyni muzeum przestrzenią otwartą dla wszystkich.
Aleksandra Skorupa
