Współcześnie wiele miast próbuje się identyfikować poprzez „swojego artystę”. Barcelona kojarzona jest z Antonim Gaudim, Praga z Franzem Kafką, a Kraków?
Stanisław Wyspiański jest uznawany za jedną z najwybitniejszych postaci przełomu XIX i XX wieku. Był wszechstronnym artystą: malarzem, dramatopisarzem, scenografem, projektantem mebli, którego wyjątkowość dostrzegli jemu współcześni. Jest przedstawicielem polskiego modernizmu, który niemal całą swoją aktywność poświęcił Krakowowi.
wizualizacja wejścia do muzeum
© Wioletta Nowak
Niestety w mieście, w którym artysta się urodził, w żadnym muzeum nie można zobaczyć całej kolekcji jego dzieł. Niniejszy projekt powstał jako odpowiedź na istniejącą potrzebę stworzenia miejsca, które ukaże twórczość Stanisława Wyspiańskiego i na stałe wpisze się w pejzaż kulturalny Krakowa.
projekt
Muzea poświęcone sztuce odgrywają wyjątkową rolę wśród obiektów współczesnej architektury. Budynki te podkreślają rangę miejsca, kreują atmosferę, a także stają się znakami przestrzennymi w tkance miasta i krajobrazu.
U podstaw projektu leży idea stworzenia kwartału muzealnego, którego Muzeum Stanisława Wyspiańskiego stanie się integralnym elementem, wraz z Gmachem Głównym Muzeum Narodowego, dawnym hotelem Cracovia oraz kinem Kijów. Otwarta, pełna zieleni przestrzeń pomiędzy budynkami zachęci do spędzania wolnego czasu, stanowiąc centrum kulturalne, będące odpowiedzią na wielokrotnie poruszany temat „krakowskiego forum”.
schemat
© Wioletta Nowak
Planowana instytucja w założeniu jest nowoczesnym, narracyjnym muzeum biograficznym, które ukaże, jak bardzo różnorodny charakter ma twórczość Wyspiańskiego, w której przenikają się architektura, literatura, sztuki piękne, teatr oraz konserwacja zabytków. Projekt zakłada podziemne połączenie Gmachu Głównego Muzeum Narodowego z projektowanym Muzeum Stanisława Wyspiańskiego oraz z hotelem Cracovia (adaptowanym na cele Muzeum Architektury i Designu) i kinem Kijów.
przekrój B-B
© Wioletta Nowak
Naziemna część kompleksu — nowo projektowany budynek Muzeum — to architektura nowoczesna, minimalistyczna, oparta na grze światła i cieni. Skąpana w zieleni bryła skupia w sobie wolno stojące prostopadłościany, w które wpisane zostały poszczególne funkcje. Przestrzenie wystawiennicze zostały zaprojektowane jako odrębne sale o indywidualnym wystroju.
wizualizacja ekspozycji
© Wioletta Nowak
Charakter każdej z nich podkreśla struktura powierzchni ścian, kolor oraz oświetlenie. Zabieg ten ma na celu przywrócenie „głównej roli” dziełom Stanisława Wyspiańskiego poprzez identyfikację miejsca, w którym pierwotnie miały być eksponowane, uzmysławia, że wszystkie rzeczy są od siebie zależne, a by móc zrozumieć tę złożoność, należy zauważyć relacje między nimi. Dobór odpowiednich kolorów, materiałów oraz oświetlenia prowadzi zwiedzającego, prowokuje do podjęcia dialogu z dziełem sztuki.
Wioletta NOWAK
© Autorka
