Projekt dyplomowy obejmował cztery kondygnacje budynku Koszar Czerwonych, które zostały przydzielone czterem studentkom z II Pracowni Podstaw Projektowania Architektury Wnętrz Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Każda z nas zajmowała się jednym piętrem z określonymi założeniami, były to: piętro dla osób pracujących niezależnie, indywidualnie, piętro przeznaczone do pracy grupowej, piętro przeznaczone na oddziały dwóch firm, a także piętro z salami konferencyjnymi. Ważnym motywem naszych projektów była indywidualna interpretacja głównego hasła „Utkany w przestrzeni”, a także odwołanie się do twórczości wybranej kobiety Bauhausu.
wizualizacja przestrzeni coworkingowej
© Inez Sługiewicz
Projektując przestrzeń architektoniczną, wykorzystujemy ogromny zasób dostępnych materiałów. Ich dobór zależy od specyfiki wnętrza, charakteru, jaki chciałby uzyskać projektant, ale też inwestor. Twórca tka pewną strukturę, która kształtuje otoczenie. Może ją wykorzystać w kontekście zaistniałego już obiektu albo uzupełnić nią zastaną tkankę architektoniczną, która z powodu upływu czasu stała się wadliwa bądź niekompletna. Autor tworzy coś wielowymiarowego, co poprzez połączenie rozmaitych struktur zawiera różnorodne bodźce i porusza zmysły.
rzut projektowanej przestrzeni
© Inez Sługiewicz
utkany w przestrzeni
„Utkany w przestrzeni”. Sformułowanie to można interpretować dosłownie jako tkanie, plecenie w przestrzeni architektonicznej. Poprzez określoną intencję projektową nadajemy jej nowe wartości i, jak już wcześniej wspomniałam, uzupełniamy ją. Po wielu rozważaniach stwierdzeniu „utkany w przestrzeni” chciałabym nadać znaczenie interpretacji formy, która staje się dopełnieniem istniejącej już przestrzeni architektonicznej. Z poszanowaniem tego, co zastaliśmy i z wprowadzeniem nowych wartości przestrzennych. Projekt wnętrz potraktowałam jak tkaninę, która potrzebuje nowego ściegu. Jej struktura może być zróżnicowana, co wpłynie na haptyczność, a w kontekście czasu da jej szerszy i bardziej emocjonalny wydźwięk.
głównym założeniem było dotkanie istniejącej przestrzeni architektonicznej za pomocą dwóch materiałów, cegły i tkaniny
© Inez Sługiewicz
przestrzeń co-workingowa
Projekt dyplomowy spełnia funkcję przestrzeni co-workingowej, z naciskiem na możliwość wynajmowania określonych pomieszczeń osobom pracującym w różny sposób wspólnie, w myśl konsumpcji kolaboratywnej. Głównym założeniem przy kształtowaniu wnętrza było właśnie dopełnienie, dotkanie istniejącej przestrzeni architektonicznej za pomocą dwóch materiałów, cegły i tkaniny.
użyte w projekcie współczesne kształtki ceglane mają za zadanie wygładzić nieregularne wnętrza
© Inez Sługiewicz
Użyte w projekcie współczesne kształtki ceglane mają za zadanie wygładzić nieregularne wnętrza. Natomiast tkanina dzięki autorskiemu pleceniu i naciąganiu włókien na stworzony stelaż tworzy przezierną, otulającą, a także geometryzującą ściany warstwę materii pozwalającą na dostrzeżenie starej cegły znajdującej się za nią. W projekcie również ważnym motywem jest fotografia jednej z kobiet Bauhausu, Lucii Moholy. Efekt światłocienia inspirowany jej twórczością ciekawie dopełnia całość zaprojektowanej przestrzeni.
Dyplom jest pierwszym publikowanym w ramach konkursu Najlepszy Dyplom – Wnętrza.
Inez Sługiewicz
© Autorka
