Piotr Pasierbiński i Duc Ngo stworzyli projekt kabin do medytacji w Portugalii, który otrzymał III miejsce w międzynarodowym konkursie pt. „Vale de Moses Meditation Cabins” organizowanym przez platformę Bee Breeders.
Celem konkursu było zaprojektowanie łatwych do wykonania i sprefabrykowania kabin medytacyjno-zabiegowych dla centrum jogi Vale de Moses położonego w pięknej portugalskiej dolinie. Organizatorzy poszukiwali pomysłów na projekt budowy dodatkowych struktur do medytacji i jogi na terenie ośrodka. Obiekt miał być przestrzenią umożliwiającą użytkownikom kontakt z otaczającym lasem i ogrodami.
kabiny znajdują się w portugalskiej dolinie
© Piotr Pasierbiński, Duc Ngo
Spośród setek nadesłanych z całego świata projektów jury konkursowe postanowiło przyznać III miejsce projektowi pt. „komorebi” autorstwa duetu Piotr Pasierbiński i Duc Ngo. Jury doceniło propozycję za nawiązanie interesującej relacji z otoczeniem, która pozwala na stworzenie poczucia duchowości i spokoju.
niebo, człowiek, ziemia
Vale de Moses to dolina położona w sercu Portugalii, gdzie człowiek może odnaleźć równowagę i własne miejsce w przyrodzie. Przebywając na zboczu wzgórz, nieprzerwanie obcuje z panoramą, będącą nierozerwalną częścią życia.
kabiny pozwalają na wyciszenie i medytacje
© Piotr Pasierbiński, Duc Ngo
Jak o inspiracji oraz o projekcie mówi Piotr Pasierbiński:
Stały, horyzontalny związek człowieka z przyrodą skłonił nas do zaakcentowania i zwrócenia uwagi na pomijaną, równie ważną, relację wertykalną — pomiędzy niebem, człowiekiem, a ziemią. Czynnikami decydującym o formie były emocje, nastrój wnętrza oraz surowość otoczenia. Każdy element miał podkreślić łączność człowieka z naturą i nieustający upływ czasu. Wnętrze zbudowane zostało za pomocą światła wpadającego przez otwór w dachu i szczelinę wokół podłogi. Jego natężenie zależy od rytmu i pulsu chmur. Światło współistnieje na równi z ciemnością. Piramidalne ściany stały się dachem, pochylone do wnętrza, oderwane od podłogi, zakończone poniżej jej poziomu. Bryza płynąca przez wnętrze ku górze dynamizuje wertykalny kierunek, dopełnia połączenie między ziemią a niebem.
prosta, surowa forma i światło
Bryła projektowanych kabin ma kształt piramidalny z zakończonymi połaciami dachu poniżej poziomu podłogi. Konstrukcja wsparta na trzech słupach, zawieszona 2,5 metra nad poziomem terenu, pozwala na odsunięcie całości od podłogi. Takie rozwiązanie umożliwiło wpuszczenie do wnętrza zarówno światła, naturalnej bryzy jak, i dźwięków przyrody. Średnica wewnętrznej przestrzenii wynosi 5 metrów, a wysokość w szczycie 7 metrów.
budowa kabin
© Piotr Pasierbiński, Duc Ngo
Wejście do kabiny ma charakter symboliczny, podkreślając wertykalne powiązania. Aby dostać się do wnętrza, należy najpierw się schylić, przejść pod dachem, a następnie wspiąć po drabinie. Przy wejściu, pod konstrukcją, można obmyć nogi, wyciszyć się i przygotować do medytacji. Przekładając na filozoficzną formę, autorzy podsumowują projekt słowami „ukłon, droga i wzrost”.
wnętrze kabiny oświetlane promieniami słonecznymi
© Piotr Pasierbiński, Duc Ngo
Cała bryła, jak i wnętrze wykonane zostało z jednego gatunku drewna, potęgując wrażenie surowości. Elementy zaplecza — magazyn i zlew, umieszczone zostały za drewnianą przesłoną, tak aby nie stanowiły dodatkowego bodźca. Największym wyzwaniem projektowym dla autorów było wyegzekwowanie ostatecznej formy, nie pozwalając przy tym na żadne kompromisy przestrzenne i funkcjonalne. Na każdym etapie starali się powracać do sedna idei — pełnego i płynnego przenikania się przestrzeni oraz powrotu do jedności z naturą.
Zobaczcie także inny wyróżnony w tym samym konkursie projekt autorstwa architektek z FALA Architektura.
oprac.: Dobrawa Bies
ilustracje dzięki uprzejmości Piotra Pasierbińskiego
