Hotel będący centrum odwykowym od technologii cyfrowych to projekt Konrada Lepaka. Praca inspirowana założeniami klasztornymi oraz obrazem „Czarny kwadrat na białym tle” Kazimierza Malewicza jest dyplomem magisterskim wykonanym na Politechnice Krakowskiej pod kierunkiem dr. hab. Tomasza Kozłowskiego i dr. Przemysława Bigaja.
Ideą projektu jest stworzenie enklawy, miejsca ucieczki, wyciszenia, gdzie można złapać oddech i oderwać się od bodźców wizualnych i dźwiękowych, na których działanie cały czas wystawiony jest współczesny człowiek.
hotel w malowniczym otoczeniu Jeziora Solińskiego
© Konrad Lepak
Jak o koncepcji mówi Konrad Lepak:
Celem projektu jest możliwość uwolnienia się od elementów, które nas przytłaczają, wymknięcie się w przestrzeń wolną od utrapień współczesnego świata. Projekt ośrodka wzorowany jest na założeniach klasztornych, w których to mnisi zostają odcięci od świata zewnętrznego. Forma architektoniczna powstała na podstawie obrazu Kazimierza Malewicza „Czarny kwadrat na białym tle”. Sam autor w swoich tekstach opisuje to dzieło jako studnię bez dna, w której zatraca się otaczająca ją przestrzeń. Idea ta została oddana przeze mnie poprzez tarasową formę założenia, a jej moment kulminacyjny stanowi płaszczyzna wody znajdująca się na środku dziedzińca. Towarzyszące jej tarasy podczas opadów zbierają wodę, którą zlewają do term, tworząc kaskadę nadającą głównej sali sakralnego wydźwięku. Woda ta, filtrowana jest poprzez systemy technologiczne umieszczone w stropodachach.
obiekt usytuowany jest na działce o dużym spadku terenu
© Konrad Lepak
hotel odcięty od technologii cyfrowych
Obiekt został zaprojektowany na mocno zalesionej działce nad Zalewem Solińskim, w miejscu założenia uzdrowiskowo-wypoczynkowego, którego stan techniczny nie pozwala na renowacje. Pofałdowany oraz wznoszący się krajobraz stworzył wyzwanie projektowe — spadek terenu wynosi tutaj od 17 do 25 merów. Kierując się drogą dojazdową, która w szczytowym momencie wysokość wynosi 632 m.n.p.m twarząc wspaniałe przedpole krajobrazowe oraz budując poetycką bramę, którą przekraczamy wchodząc do ośrodka.
Autor przewidział jedno wejście do budynku, pełniące funkcję „bramy do innego świata”. Elewacje pozbawione otworów tworzą mur oddzielający ośrodek od otoczenia. Budynek dzieli się na 6 zasadniczych stref, wzorowanych na różnych aspektach życia klasztornego. Na najniższych kondygnacjach znajduje się strefa techniczna wraz z parkingami podziemnymi. W parterze została umiejscowiona przestronna restauracja. Podążając za wspinającymi się zielonymi tarasami, obwodowo zostały rozmieszczone cele, zmieniające swój charakter w zależności od kondygnacji.
tarasową forma założenia oddaje ideę obrazu Kazimierza Malewicza
© Konrad Lepak
Tarasy przybierają dwie formy — pierwsza z nich poprzez konstrukcje ścian tworzy prywatną przestrzeń dla danego mieszkania. Druga, podzielona na dwie, tworzy otwartą wspólną przestrzeń. Formy te zostały wpracowane na podstawie wyników badania MBTA, które klasyfikuje ludzi na dwa typy: osób, które czerpią energię z bycia w samotności, oraz osób, które lepiej się czują w interakcji z innymi.
Wszystkie pomieszczenia w budynku zwrócone są oknami w stronę zielonego dziedzińca, którego głównym elementem jest szklana kładka będąca łącznikiem pomiędzy częścią mieszkalną a biblioteką, stworzoną na wzór skryptorium klasztornego.
termy pozwalające na wyciszenie
Na terenie obiektu, pod powierzchnią gruntu znajdują się wody termalne, które zasilają termy będące głónym elementem całego projektu. Termy ulokowane zostały w kondygnacji podziemnej, doświetlone poprzez system świetlików znajdujący się na dziedzińcu. Rozbłyski światła padające z góry, para wodna oraz systemy oświetlenia w zbiornikach wodnych kreują przestrzeń do kontemplacji.
światło padające z góry tworzy przestrzeń do kontemplacji
© Konrad Lepak
czerń i biel jak z obrazu Malewicza
W celu podkreślenia kontrastu z otoczeniem oraz nawiązania do obrazu Kazimierza Malewicza architektura została zaprojektowana z wykorzystaniem dwóch materiałów. Termy wraz z przylegającymi do nich szatniami wykonane są z betonu architektonicznego barwionego na czarno z widocznym deskowaniem, nadającego przestrzeniom surowego charakteru. Natomiast reszta budynku wykończona jest białym, gładkim betonem architektonicznym, tworzącym przyjazną przestrzeń.
Czterokondygnacyjny budynek wyposażony jest w ekologiczne rozwiązania technologiczne takie jak panele fotowoltaiczne wypełniające całą zewnętrzną elewację budynku, system geotermalny rozciągający się pod płytą fundamentową oraz zbiorniki, w których zbierana jest woda opadowa wykorzystywana później podczas użytkowania obiektu w strefie mieszkalnej, administracyjnej oraz w zbiornikach term.
wnętrza term wykonane z barwionego na czarno betonu
© Konrad Lepak
Projekt znalazł się w finale tegorocznej edycji Nagrody im. Zbyszka Zawistowskiego „Dyplom Roku”, której rezultaty zostaną ogłoszone w październiku. Oprócz Konrada Lepaka do nagrody zostały nominowane m.in.: Martyna Mazurek, Anna Kowalik z projektem centrum rekolekcyjnego w Sulejowie, Adriana Sowa autorka Herbarium, Marta Stachurska, która stworzyła projekt Muzeum Kultury w Materze i Julia Zasada autorka Ambasady Republiki Czeskiej w Etiopii.
oprac.: Dobrawa Bies
ilustracje dzięki uprzejmości Konrada Lepaka
