Współczesne budownictwo zdominowane przez obiekty murowane i żelbetowe staje się poważnym problemem środowiskowym. Prowadzi ono do powstawania wysp ciepła, nadmiernej emisji dwutlenku węgla oraz „betonozy”, co skutkuje brakiem zieleni w miejskich przestrzeniach. Przykładem takich negatywnych zjawisk jest kampus Uniwersytetu Ekonomicznego w Wiedniu, gdzie brak zieleni i cienia spowodował wzrost temperatury na jego terenie. W odpowiedzi na te wyzwania Aleksandra Rosek z Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej stworzyła projekt ekologicznego budynku dla studentów i studentek wiedeńskiej uczelni.
wejście do budynku
© Aleksandra Rosek
zielona przystań dla studentów i studentek
Głównym celem było zapewnienie przestrzeni do odpoczynku, spędzania wolnego czasu oraz integracji społeczności studenckiej w otoczeniu sprzyjającym relaksowi i kontaktowi z naturą. Projekt nawiązuje do ekologicznych idei Wiednia i zakłada budowę obiektu w 100% z drewna i materiałów drewnopochodnych. Jedynym betonowym elementem jest płyta fundamentowa. Budynek składa się z dwóch części oddzielonych atrium, co zapewnia doskonałe doświetlenie wszystkich pomieszczeń oraz dostęp do świeżego powietrza. Obie części połączone są drewnianą konstrukcją z pergolami, które chronią przed słońcem i deszczem, jednocześnie tworząc interesujące efekty światłocienia i stanowiąc podporę dla roślinności.
atrium
© Aleksandra Rosek
modularna konstrukcja i integracja społeczności z naturą
Budynek opiera się na modularnej siatce o wymiarach 30 m x 30 m i wysokości 9 m, z konstrukcją nośną z drewna klejonego. Ściany pełnią funkcje wypełnienia, usztywnienia i ocieplenia, co pozwala na modyfikację kształtu budynku, jego rozbudowę lub demontaż. W projekcie zastosowano ekologiczne technologie, takie jak rekuperacja, pompa ciepła i gruntowy wymiennik ciepła.
widok z tarasu
© Aleksandra Rosek
Obiekt znajduje się w parku, co pozwala użytkownikom i użytkowniczkom na kontakt z naturą, wyciszenie i poprawę samopoczucia. Specjalne szyby trawione kwasem zapobiegają kolizjom ptaków ze szklanymi powierzchniami. Zielone dachy, atrium, roślinność pnąca oraz nowa zieleń tworzą biologicznie czynne przestrzenie, harmonijnie wpisujące się w otoczenie parku.
elewacja od strony parku
© Aleksandra Rosek
funkcjonalność
Obiekt oferuje trzy główne aktywności: kawiarnię, siłownię oraz przestrzeń projektową. Te funkcje odpowiadają na potrzeby studentów i użytkowników parku, sprzyjając integracji różnych grup społecznych i wiekowych. Projekt Aleksandry Rosiek jest przykładem budynku, który staje się częścią natury, a nie jej przeciwnikiem. Dzięki takim inicjatywom miejskie przestrzenie mogą stać się bardziej przyjazne zarówno dla ludzi, jak i dla środowiska.
fragment wnętrza
© Aleksandra Rosek
