Propozycja ekologicznego wieżowca w Warszawie to praca magisterska Mateusza Poksińskiego, wykonana na Wydziale Architektury Politechniki Poznańskiej pod kierunkiem dr. Macieja Janowskiego.
Wieżowiec zlokalizowany na Woli, ukształtowany na wzór smukłego drzewa, pomimo swoich dużych rozmiarów wpasowuje się w tkankę urbanistyczną miasta, jednocześnie nawiązując do zielonych przestrzeni okolicy.
Wysokościowiec na Woli w Warszawie
© Mateusz Poksiński
proekologiczne rozwiązania
Do licznych rozwiązań proekologicznych zastosowanych w budynku zaliczają się: zielone tarasy, park w jego niższej części, zasilanie panelami słonecznymi i turbinami wiatrowymi systemy pozyskiwania energii z odnawialnych źródeł, wykorzystanie wody opadowej oraz użycie surowców naturalnych.
Ponadto dolna część obiektu została otoczona panelami, które nawiązują kształtem do pni drzew. Analogiczne rozwiązania zastosowano w czterech zielonych tarasach części wieżowej. Duża powierzchnia obiektu została okryta zielenią dachową oraz ścienną. Znajduje się ona na zewnętrznych ścianach wieżowca oraz na jego attyce. Grubość warstwy wegetacyjnej wynosi 20 centymetrów.
„Uzyskano rzozczłonkowaną formę obiektu, podzieloną zielonymi tarasami inspirowaną górskimi półkami skalnymi”.
© Mateusz Poksiński
nietypowa forma i jej podział
Wieżowiec to obiekt wielofunkcyjny o trzydziestu siedmiu kondygnacjach nadziemnych oraz pięciu podziemnych. Jego wysokość wynosi 156,5, długość 76,6, a szerokość 42,1 metra. Bryła budynku została zróżnicowana pod względem funkcji. Zlokalizowano w nim lokale usługowe (na parterze), biura oraz hotel na wyższych piętrach.
Budynek jest przeszklony, a jego dolna część została pokryta żelbetowymi panelami z odbitym rysunkiem drewna. Ponadto zastosowano podcienia w parterze i liczne wykusze elewacji. Uzyskano rzozczłonkowaną formę obiektu, podzieloną zielonymi tarasami inspirowaną górskimi półkami skalnymi. Tarasy różnią się od siebie w zależności od funkcji kondygnacji.
Podział funkcjonalny projektowanego budynku
© Mateusz Poksiński
Niższa część obiektu odróżnia się architektonicznie od części wieżowej. Nadziemne kondygnacje zawierają strefy biurowe, techniczne, sanitarne oraz komunikacyjne. Piętra zostały wyposażone w różny układ pomieszczeń, które skupiają się wokół trzonu wieżowca. Ponadto na tym odcinku zastosowano cztery duże tarasy z zielenią intensywną oraz mniejsze loggie. Ich roślinność jest zróżnicowana pod względem światłolubności.
Na dachu niższej części wieżowca zaprojektowano park z fontannami oraz wielofunkcyjnym placem, który może pełnić funkcję między innymi siłowni plenerowej czy miejsca spotkań.
Kondygnacje biurowe i hotelowe są przedzielone kondygnacją techniczną, gdzie znajdują się niezbędne w wieżowcu systemy instalacji. W ich skład wchodzi na przykład pompa wody oraz system awaryjnego źródła zasilania. Ponadto na tej kondygnacji znajduje się jeden z wieszarów podtrzymujących część wieżową.
część hotelowa
Przestrzeń hotelowa dzieli się na trzy poziomy. Pierwsza kondygnacja to piętro z recepcją oraz pomieszczeniami obsługi hotelowej. Znajdują się tam strefy: administracyjna, usługowa, komunikacyjna, sanitarna, obsługi oraz techniczna. Dwie kolejne kondygnacje zawierają pokoje hotelowe oraz apartamenty.
„Duża powierzchnia obiektu została okryta zielenią dachową oraz ścienną. Znajduje się ona na zewnętrznych ścianach wieżowca oraz na jego attyce”.
© Mateusz Poksiński
Ten ekologiczny projekt znalazł się wśród zestawienia najlepszych dyplomów artystyczno-projektowych 2018 roku konkursu „Font Nie Czcionka”.
oprac.: Dobrawa Bies
Ilustracje dzięki uprzejmości Mateusza Poksińskiego
