„Inkubator detalu architektonicznego, detale z drewna oraz materiałów drewnopochodnych” to kompleks dziewięciu kubatur, zwanych pawilonami, które znajdują się pod wspólnym dachem, tworząc przestrzenie warsztatowe prywatne, publiczne oraz półpubliczne, a także edukacyjne i gastronomiczne na kampusie Politechniki Rzeszowskiej.
Powierzchnie znajdujące się w częściach wewnętrznych oraz zewnętrznych budynku mają służyć: studentom, doktorantom oraz pracownikom Wydziału Budownictwa, Inżynierii Środowiska i Architektury Politechniki Rzeszowskiej, lokalnym architektom, którzy zaczynają swoją działalność i nie mają odpowiednich warunków do pracy warsztatowej, członkom rzeszowskiego oddziału SARP, a także miejskim aktywistom działającym na rzecz rozwoju Rzeszowa, pasjonatom, hobbystom i rzemieślnikom z terenu Podkarpacia oraz lokalnym artystom. Tego typu miejsce pracy twórczej ma integrować rozmaite grupy, przy jasno określonym założeniu — rozwijania sztuki, architektury i rzemiosła.
plan zagospodarowania
proj.: Szymon Buzuk
Działka, na której znajduje się nowo projektowany budynek, zajmuje 1,2 hektara. Obecnie wykorzystywana jest jako teren rekreacji na kampusie politechniki. Zwykle znajduje on zastosowanie jako teren ćwiczeń przyszłych lotników — studentów Wydziału Budowy Maszyn i Lotnictwa Politechniki Rzeszowskiej.
Projektowany budynek ma uzupełniać pierzeję biegnącą wzdłuż głównej drogi kampusu, z poszanowaniem charakteru i klimatu miejsca. Obiekt tworzy dwie przestrzenie główne znajdujące się pod dachem oraz na dachu. Posadowienie posadzki głównej części budynku zostało obniżone względem poziomu terenu o metr. Zabieg ten ma na celu optyczne osadzenie budynku w ziemi, stworzenie azylu przestrzennego, a także zaakcentowanie kierunku horyzontalnego, zgodnego z założeniami architektury zrównoważonej. Przestrzenie wewnętrzne budynku są doświetlone przez otwory w dachu i tworzą przenikające się wzajemnie patia. Taras znajdujący się na dachu budynku to przestrzeń otwarta, przeznaczona do rekreacji, sportu i wypoczynku, a zarazem punkt widokowy na miasteczko akademickie.
szkic koncepcyjny
proj.: Szymon Buzuk
Komunikacja piesza została poprowadzona od strony północnej, a dodatkowo także od strony wschodniej i zachodniej. Od wschodu i zachodu ulokowano też pochylnie przeznaczone dla rowerzystów, które prowadzą do garażu rowerowego znajdującego się w południowej części budynku. Wewnątrz obiektu zastosowano komunikacje pionowe jako połączenie kondygnacji podziemnej z parterem oraz tarasem. Są to klatki schodowe wraz z szybami windowymi. Ponadto przewidziano pionowe komunikacje schodowe łączące wnętrza dziedzińców z zielonym dachem.
rzut parteru
proj.: Szymon Buzuk
Charakterystycznym elementem jest komunikacja pozioma, która za pomocą korytarzy-łączników scala oddalone od siebie kubatury pawilonów, tworząc spójne przestrzenie. Łączniki zostały wyposażone w przesuwne elementy stolarki, dające możliwość otwarcia wnętrza na dziedzińce.
przekrój poprzeczny
proj.: Szymon Buzuk
Główną ideą projektu architektonicznego jest wzniesienie budynku, który swą formą i wysokością będzie nawiązywał do sąsiedniej zabudowy, tworząc płynne przejście pomiędzy istniejącymi budynkami. Inspiracją dla formy projektowanego obiektu jest spadający liść, który metaforycznie zawiśnie pomiędzy sąsiadującymi budynkami. Teren pod „liściem”, czyli stropodachem, został podzielony na pawilony, które przeznaczono na funkcje warsztatowe, magazynowe, edukacyjne oraz restauracyjne. Dzięki projektowanym przeszkleniom i przesuwnym ścianom użytkownik ma dowolność w projektowaniu własnych przestrzeni. Każda z kubatur znajdujących się pod wygiętą formą stropodachu dzięki dziedzińcom utworzonym pomiędzy nimi ma możliwość wzajemnego dialogu. Zabieg ten ma wpływać na integrację, a także rozwijanie pasji i zainteresowań osób korzystających ze wspólnej przestrzeni.
Szymon BUZUK
© Autor
