Sandra Misiak, absolwentka wzornictwa przemysłowego gdańskiej Akademii Sztuk Pięknych podjęła temat projektowania parametrycznego — napisała specjalny system kodowania znaczeń, dzięki któremu jest w stanie wygenerować spersonalizowaną biżuterię. Zaproponowany przez nią system to matematyczne rozwiązanie, oparte na konkretnych, ważnych dla zamawiającego biżuterię danych — datach, współrzędnych geograficznych, czy też słowach. A jak powstaje biżuteria? Zapraszamy do przeczytania wywiadu z projektantką.
Prezentowany projekt powstał w 2022 roku jako praca dyplomowa magisterska w pracowni Designu Eksperymentalnego, pod kierunkiem prof. Sławomira Fijałkowskiego.
system kodowania znaczeń
© Sandra Misiak
Jak mówi absolwentka ASP, tematem jej pracy jest systemowe zastosowanie kodów znaczeniowych w odniesieniu do biżuterii generowanej parametrycznie. W wyniku pracy powstała kolekcja biżuterii parametrycznej, na którą składa się dziesięć obiektów, definiujących określone przeze autorkę znaczenia. Następnie cyfrowa forma została zrealizowana w dziewięciokaratowym złocie z wykorzystaniem technologii SLM (selektywne topienie laserowe) druku 3D ze sproszkowanego metalu.
różne kształty biżuterii generowane przez kod
© Sandra Misiak
rozmowa z Sandrą Misiak
Dobrawa Bies: Spersonalizowana biżuteria jest generowana parametrycznie przez specjalny system kodowania znaczeń, a następnie wykonana w technologii SLM druku 3D. Można powiedzieć, że tworzy ją „komputer”, jednak to Pani musiała napisać kod. Jak więc wyglądała nad nim praca?
Sandra Misiak: Praca nad systemem kodowania była bardzo zaawansowanym i czasochłonnym procesem. Musiałam wgłębić się zarówno w dotychczasowe matematyczne sposoby kodowania danych, jak i te pojawiające się w historii starożytnego Egiptu. Moją podstawą do tworzenia systemu kodowania informacji była matematyka, będąca królową nauk. Ta zależność wynikała z moich rozważań na temat człowieka, który jest nieodzownym ogniwem pomiędzy antropologią a technologią. W swojej pracy poruszyłam aspekt tego, co dotyka sfery człowieczeństwa, z tym, co jest wytworem techniki i komputeryzacji.
wisior został wykonany w dziewięciokaratowym złocie
© Sandra Misiak
Biżuteria jest dodatkiem, spełnia funkcję estetyczną, jest formą zaspokojenia ludzkich pragnień, zdeterminowanych potrzebą definiowania samego siebie. Ludzkie wartości przekształciłam w liczby. Dzięki temu uzyskałam wiele możliwości i sposobów zapisów danych. System kodowania informacji stworzyłam od podstaw. Odniosłam się więc do matematycznej krzywej sinusoidalnej [z łac. rhodonei] opisanej za pomocą funkcji sinusoidalnych bez kąta fazowego w układzie współrzędnych biegunowych. Wykorzystanie sinusoidy w wymiarze trójwymiarowym umożliwiło mi generowanie kompozycji o zakodowanym znaczeniu, na które składa się sekwencja liczb, które są istotne dla mojego odbiorcy. W wyniku tego miałam możliwość przekształcania geometrii krzywej rhodonei za pomocą translacji liczbowej i zaawansowanych procedur algorytmicznych. Tak naprawdę niechętnie wspominam moją intensywną pracę nad kodowaniem informacji. Były to wielostronicowe szkice, wykresy, zapisy kreskowe, kropki, figury geometryczne i inne elementy, mające pomóc mi w kombinacji cyfr, liter czy poszczególnych składowych zbioru. O systemie kodowania myślałam w każdej wolnej chwili. Jest to długi proces, który ostatecznie przynosi niesamowite rezultaty w postaci nowego systemu kodowania informacji.
autorka zastosowała matematyczny system kodowania wprowadzonych danych
© Sandra Misiak
Dobrawa: W takim razie, jakie kształty odpowiadają jakim wartościom? Czy jest Pani w stanie kontrolować wygląd wisiorów?
Sandra: Tak, jestem w stanie kontrolować wygląd wisiorów. Mam do dyspozycji wiele narzędzi, które wykorzystuje podczas generowania ostatecznej formy biżuterii. Tworząc system kodowania znaczeń, wykorzystałam również matematykę z dziedziny trygonometrii. W poszczególnych wartościach jestem w stanie zmieniać parametry, dostosowując wizualnie końcową formę wisiora. Co więcej, algorytm generując parametryczny wisior, tworzy bibliotekę minimum dwudziestu podobnych form docelowego modelu. Dzięki temu otrzymujemy możliwość wyboru i podporządkowania formy do preferencji użytkownika. Ponadto wygenerowany model przygotowuje pod druk 3D metodą SLS. W tym celu zmieniam grubość takiej formy i dostosowuję ją wagowo do druku. Post processing biżuterii związany jest zarówno ze znajomością technologii druku 3D, jak i warsztatu złotniczego, z którym wiąże się cała obróbka.
biżuteria generowana parametrycznie
© Sandra Misiak
Dobrawa: Na ile w tym designie jest swobody, a na ile wszystko jest wygenerowane?
Sandra: Ten temat był ciekawą i ważną kwestią z perspektywy całego procesu projektowego. Nie chciałam, żeby granica między projektowaniem a technologią się zatarła. To technologia ma być dla nas, nie my dla niej. Bardzo łatwo było stracić przy tym kontrolę i ostatecznie doprowadzić do tego, że algorytm przeważał w moich decyzjach projektowych. Dlatego system kodowana znaczeń stworzyłam od podstaw. Kontrolowałam jego sposób zapisu, który przekładałam na język programowania. Wprowadzałam dużo dodatkowych zmiennych do systemu, by ostatecznie osiągnąć zamierzony efekt. Moje decyzje projektowe były poddawane wiecznej próbie, co często cofało mnie do początku. Wzornictwo parametrycznej biżuterii wynika nie tylko z samej formy, ale i z idei, która przyświecała mi w trakcie całego procesu projektowego. Stworzyłam pewnego rodzaju amulet, zbudowany na wartościach, z którymi mój odbiorca się utożsamia. Wyszukanie tego typu znaczeń wymagało ode mnie wiele pracy, analiz i obserwacji, postawienia się w miejsce mojego docelowego użytkownika i poznania zarówno jego potrzeb, jak i oczekiwań. To elementy, które potęgują wyjątkowość mojej biżuterii.
kształt biżuterii generuje kod oparty o dane, tutaj GPS
© Sandra Misiak
Dobrawa: Jakie kształty odpowiadają jakim wartościom?
Sandra: Każde kształty zbudowane są na krzywej sinusoidalnej. Wartości mojego użytkownika to składowe zbioru danych, które przekształcam na poszczególne parametry mojego systemu kodowania. Dzięki temu jestem w stanie wygenerować formę jedyną w swoim rodzaju. Natomiast prawdopodobieństwo wygenerowania przez algorytm dwóch takich samych wisiorów jest naprawdę niewielkie.
Poszczególne parametry daty są odpowiednikami geometrii krzywych sinusoidalnych, które osadziłam w przestrzeni euklidesowej. Za pomocą odpowiednich procedur algorytmicznych, każda podana data generuje różną geometrię w tej sferze. W ten sposób uzyskałam szereg matematycznych kombinacji wariantowania sekwencji cyfr, które warunkują układ sferyczny krzywej polarnej.
Na przykład liczby tworzące rok z wybranej daty użytkownika zapisałam w systemie kreskowym. Dzięki takiemu rozwiązaniu nadałam określone preferencje i atrybuty do poszczególnych składowych roku, co w ostateczności spotęgowało oddziaływanie na formę sinusoidalną.
Słowa to kompozycja liter, podzielonych przeze mnie na samogłoski i spółgłoski, do których przydzieliłam odpowiednie atrybuty. Liczba samogłosek decyduje o szerokości paska przeplotu róży polarnej, natomiast spółgłoski mają bezpośredni wpływ na ilość zapętleń w określonej sferze polarnej.
Kolejnym elementem systemu algorytmicznego, opisanego za pomocą liczb, są współrzędne geograficzne ważnego dla mojego odbiorcy miejsca na świecie. Wykorzystałam zasadę działania systemu nawigacji satelitarnej GPS, obejmującego swoim zasięgiem kulę ziemską i ustaliłam sferyczność podanych wartości użytkownika. Parametry dla wybranych współrzędnych geograficznych odbiorcy wyznaczyły punkt na stworzonej przeze mnie geometrycznej kuli. Dzięki temu odtworzyłam współrzędne geograficzne na sferze krzywej sinusoidalnej, które wpływają na wygięcie w jednym kierunku formy sinusoidalnej.
na kształt wpływają także słowa
© Sandra Misiak
Dobrawa: Jeśli ktoś jest zainteresowany taką biżuterią, jakie informacje musi podać, aby zamówić wisior? Mówi Pani że kod nie jest oczywisty – nie czytamy go ani nie szyfrujemy, wymaga to od nas opowieści – matematycznego i logicznego wyjaśnienia. Na czym polega takie wyjaśnianie?
Sandra: W celu zamówienia takiego wisiora, użytkownik musi podać co najmniej jedną wartość, która ma dla niego szczególne znaczenie. Stworzony przeze mnie system koduje trzy osobiste znaczenia. Są to data, słowo / wyrażenie i współrzędne geograficzne.
Opowieść o mojej biżuterii wynika z osobistej historii odbiorcy. To jego znaczenia są kodowane w parametrycznej formie wisiora. Tego typu wartości stają się pretekstem do rozmowy, nawiązania kontaktu z otoczeniem i budowania relacji międzyludzkich. Moja biżuteria staje się osobistym nośnikiem informacji o nas samych. Wisior można rozszyfrować, jeżeli ktoś zna jego kod i jest w stanie o nim opowiedzieć. Natomiast, to w jaki sposób kodujemy te informacje, to tylko narzędzie to tego, żeby stworzyć coś naprawdę wyjątkowego.
ważne dla zamawiającego daty przekształcają się w biżuterię
© Sandra Misiak
Dobrawa: Jakie były trudności projektowe, a jaka jest przyszłość projektu?
Sandra: Trudności projektowe związane były z zachowaniem harmonii i balansu między pracą projektową a algorytmem. Tak jak już wcześniej wspomniałam, nie chciałam, żeby granica między projektowaniem a technologią się zatarła. Poza tym tworzenie systemu kodowania od podstaw jest bardzo trudnym i pracochłonnym procesem, wymagającym przede wszystkim kreatywności, ale też matematycznego i logicznego myślenia. Jako projektant, musiałam wyjść ze swojej strefy komfortu i zacząć układać swoją strategię szyfrowania informacji.
Mówiąc o przyszłości — w perspektywie dalszego rozwoju mojego projektu, systemowe zastosowanie kodów znaczeniowych może być wykorzystane u potencjalnych klientów, oczekujących takiej formy biżuterii w postaci naszyjnika, w którym zapisana jest ich ważna data, treść, słowo czy współrzędne danego miejsca na świecie. Liczę na to, że tego rodzaju rozwiązania otworzą mi drogę do realizowania się w zakresie programowania i projektowania parametrycznego.
Ponadto systemowe zastosowanie kodów znaczeniowych może w przyszłości poruszać kwestie pomiarów doznań, uczuć, a nawet przeżyć. Dzięki procesom poznania człowieka możemy dojść do takich złożonych zapisów danych potencjalnego użytkownika, które tworzyłyby szereg niezrealizowanych dotąd możliwości programowania i kodowania znaczeń. Dzisiejsza nauka obejmująca dziedzinę nanotechnologii, neurotechnologii i techniki neuroobrazowania może stać się impulsem do tworzenia takich algorytmicznych rozwiązań, które wykorzystywałyby nieograniczony dostęp do informacji genetycznej i biometrii docelowego odbiorcy. Opracowany przeze mnie matematyczny system kodowania znaczeń użytkownika stanowi pewną formę innowacji wartości, która w połączeniu z konwencjonalną praktyką innowacji technologicznej, tworzy nowy rynkowy popyt.
Powstała seria parametrycznych obiektów stanowi pewną formę wyrazu, w której akcentuje osobistą historię mojego odbiorcy. W związku z tym zamierzam rozwinąć swoją kolekcję o nowe obiekty współczesnej biżuterii, które będą nawiązaniem do tego, co do tej pory powstało. Co więcej, praca nad sposobem kodowanie wartości umożliwiła mi zapoznanie się z możliwościami technologii informatycznej, przy wykorzystaniu odpowiednich programów parametrycznych. Dzięki temu otrzymałam bazę wiedz, którą planuję dalej pogłębiać, eksplorując dalsze możliwości działań algorytmów.
Dobrawa: Dziękuję za rozmowę.
