W północnych Włoszech koronawirus zbiera bodaj największe żniwo w Europie. Vittorio Gregotti zmarł wczoraj w jednym z mediolańskich szpitali, w którym wciąż przebywa jego żona.
Vittorio Gregotti urodził się w Novarze w 1927 roku. Po zakończeniu studiów na politechnice mediolańskiej rozpoczął pracę w magazynie architektonicznym „Casabella”, którego wkrótce został redaktorem naczelnym. W latach 70. stworzył własne biuro projektowe Gregotti Associati International. Spod tego szyldu wyszedł m.in. projekt Centrum Kultury Belém w Lizbonie, Grand Théâtre de Provence we Francji, Opera Arcimboldi w Mediolanie, Stadion Olimpijski Lluís Companys w Barcelonie.
Praca Gregottiego nie kończyła się jednak na tym. W 1975 roku został kuratorem wystawy organizowanej przez Biennale w Wenecji zatytułowanej „A proposito del Mulino Stucky”, w której rozważał przyszłość opuszczonego budynku weneckiego spichlerza. To wydarzenie zwiastowało powstanie architektonicznej sekcji festiwalu (co stało się w 1980 roku). Rok później objął stanowisko dyrektora sekcji sztuk wizualnych, rozszerzając temat festiwalu m.in. o architekturę. Dwa lata później był dyrektorem Biennale zatytułowanego „Utopia i kryzys anty-przyrody: intencje architektoniczne we Włoszech”.
Vittorio Gregotti był nie tylko architektem, urbanistą i wykładowcą. Swoją pracą przyczynił się do rozwoju kultury we Włoszech i na świecie.
