Iceland Greenhouse Restaurant to już piąty konkurs Bee Breeders skupiający się na niezwykłym krajobrazie Islandii. Tym razem celem było zaprojektowanie szklarni połączonej z restauracją, która miałaby powstać w okolicach jeziora Mývatn. Agnieszka Grzemska, Jakub Wichtowski i Jan Zieliński stworzyli Samkomuhús — osadę w stylu low tech, będącą miejscem spotkań. Projekt studentów UAP znalazł się na krótkiej liście konkursowej.
W ramach międzynarodowego konkursu Iceland Greenhouse Restaurant, który powstał we współpracy z farmą Vogafjós, uczestnicy mieli za zadanie zaprojektować w okolicy jeziora Mývatn szklarnię połączoną z restauracją, która mogłaby pomieścić sto gości. Taka szklarnia pozwoliłaby farmie Vogafjós uprawiać warzywa sałatkowe, owoce i jagody, które następnie wraz z lokalnymi produktami byłyby serwowane w restauracji. Organizatorzy poszukiwali zrównoważonych projektów, obejmujących standardowe udogodnienia: odpowiednią kuchnię, pomieszczenia do przechowywania i toalety. Właściciele wyrazili również zainteresowanie stworzeniem restauracji, w której klienci mogliby na własne oczy zobaczyć procesy produkcji i przygotowywania jedzenia, a także wprowadzeniem dodatkowych funkcji, takich jak wielofunkcyjna hala do wykorzystania na imprezy na przykład pokazy filmów i zajęcia jogi.
projekt osady turystycznej i szklarni w okolicach jeziora Mývatn
© Agnieszka Grzemska, Jakub Wichtowski, Jan Zieliński
projekt studentów UAP na krótkiej liście
Zgłoszone prace oceniało jury w składzie: David Ceaser (Agritecture), Pálmar Kristmundsson (PK Arkitektar), Katie MacDonald (After Architecture), Oscar Rodriguez (Architecture & Food), Christina Seilern (Studio Seilern Architects), Valdis Steinarsdottir (projektantka eksperymentalna). Jury przyznało pięć nagród głównych, sześć wyróżnień honorowych oraz podało projekty, które znalazły się na krótkiej liście konkursowej. Na tej liście znalazła się praca Samkomuhús autorstwa studentów z Uniwersytetu Artystycznego im. Magdaleny Abakanowicz w Poznaniu w składzie: Agnieszka Grzemska, Jakub Wichtowski, Jan Zieliński.
nowa osada mogłaby być miejscem spotkań oraz uprawy roślinności
© Agnieszka Grzemska, Jakub Wichtowski, Jan Zieliński
Samkomuhús — dom spotkań
Dom jest miejscem, w którym człowiek czuje się najlepiej. Podróżując, wspominamy jego przytulną atmosferę, zwłaszcza gdy napotkana na trasie architektura schronisk i punktów turystycznych zdaje się nieprzyjazna. Obiekty te nierzadko są obce w odczuciu, przyczyniają się do degradacji ekosystemu poprzez nadmierną produkcję odpadów i konsumpcję, oraz zanieczyszczenie środowiska światłem. Podróżowanie to sposób na poznanie lokalnej kultury i społeczności, które razem tworzą istotę danego miejsca. Jednak niektórzy z nas wybierają scenariusz ograniczony do mikroświatów obiektów przeznaczonych globalnej turystyce, którym często brakuje poczucia lokalności i charakteru — opowiadają autorzy projektu.
nowa osada
Podążając za lokalnym motywem — islandzkim krajobrazem wiejskim z rozproszonymi domami, koncepcja studentów zakłada rozproszenie mniejszych modułów budynków i stworzenie nowej osady.
Nowa wioska jest miejscem spotkania z kulturą, łączy w sobie globalność i lokalność, pozostając żywą nawet poza sezonem turystycznym. Jednostki osady, atrakcyjne zarówno dla okolicznych mieszkańców, jak i turystów z całego świata, tworzą atmosferę zbliżoną do domowej — tłumaczą projektanci.
w szklarni znalazło się miejsce również na skrzyniową uprawę prowadzoną przez lokalnych mieszkańców
© Agnieszka Grzemska, Jakub Wichtowski, Jan Zieliński
Każdy projektowany moduł może pomieścić dwudziestu pięciu gości — przyjezdnych z pięcioma samochodami. Kuchnię, umieszczoną w centrum modułu, zaprojektowano tak, aby zgromadzić obcych sobie ludzi przy jednym stole i umożliwić im wspólne gotowanie, które umożliwi poznanie się i integrację. Kuchnia, a także otoczone zielenią przestrzenie odpoczynku i aktywności są bezpośrednio połączone ze szklarnią. Tam uprawa roślin zapewniających wyżywienie dla gości restauracji, połączona jest ze skrzyniową uprawą prowadzoną przez lokalnych mieszkańców, będącą przedłużeniem ich domowych ogrodów. Zacienione miejsca we wnętrzu modułów przeznaczono na uprawę grzybów i kiełków.
wpisanie w otoczenie
Rozmieszczenie modułów zostało podyktowane warunkami klimatycznymi, zimowym zacienieniem oraz intencją założenia dziedzińców osłoniętych od wiatru, w których mogłyby rosnąć drzewa (projekt ponownego zalesiania Islandii). Półokrągły kształt modułu to nie tylko korzystny stosunek powierzchni użytkowej do powierzchni elewacji, ale także dobre utrzymanie ciepła wewnątrz obiektu. Zielony dach, dostępny ze schodów przy wejściu, zatapia budynek w krajobrazie oraz pełni funkcję części systemu gromadzenia wody opadowej.
w projekcie autorzy wykorzystali rozwiązania low tech
© Agnieszka Grzemska, Jakub Wichtowski, Jan Zieliński
rozwiązania low tech
W projekcie autorzy wykorzystali rozwiązania low tech, tym samym minimalizując negatywny wpływ na środowisko i unikając nadmiernych strat ciepła. Jedyna przeszklona ściana południowa wpuszcza ciepłe promienie słoneczne do środka. Pełne ściany boczne, o dużej masie termicznej akumulują ciepło w ciągu dnia i oddają je w nocy, umożliwiając przetrwanie roślin w surowym, islandzkim klimacie.
Utworzenie nowej osady wiąże się z odpowiedzialnością za jej rozwój w niepewnej przyszłości — koncept VUCA. Zarys rozwoju obejmuje dalsze rozproszenie modułów szklarni, łączonych z różnorodnymi funkcjami, zależnymi od potrzeb społeczności — podsumowują autorzy.
Poczytajcie także o innych projektach nietypowych obiektów na Islandii: OŚRODEK SPA autorstwa Pawła Danielaka, sauna CIRCLE OF NATURE, obiektów do oglądania ZORZY POLARNEJ autorstwa Fala Architektura oraz ICELAND VOLCANO MUSEUM projektu Gąska Studio.
