Anna Bukowy, absolwentka Wydziału Architektury Politechniki Poznańskiej zaproponowała rozwiązanie, które może stać się przyszłością manufaktury i stanowić odpowiedź na problemy globalnej produkcji. Zaprojektowane przez nią dwa obiekty łączą metody badawcze, rozwiązania funkcjonalne, materiałowe i technologiczne, umożliwiając specjalistom współtworzenie innowacyjnych biomateriałów, oraz zastosowanie ich w sztukach projektowych. Jako przykładową lokalizację Plastic Platforms autorka zaproponowała francuską miejscowość Cergy oraz Paryż.
na jedną z lokalizacji obiektu autorka wybrała Paryż
© Anna Bukowy
Praca magisterka Plastic Platforms, wykonana pod kierunkiem dr hab. Agaty Gawlak, prof. PP stanowi ciągłość projektów w myśl nowej zrównoważonej przyszłości manufaktury. Jako dopełnienie tematu, praca jest próbą przestrzennego odzwierciedlenia holistycznego myślenia o nowych strukturach produkcji. Temat jest analizą oraz odpowiedzią na zagadnienia aspektów społecznych, historycznych, ekonomicznych, dotykających architektury i wzornictwa przemysłowego. Autorka w szerokim zakresie bada zależności kulturowe kontekstu Francji, jako przykładowej lokalizacji nowego modelu, odpowiadając w ten sposób na ciągłość historyczną i budując niekonwencjonalny wzór.
Plastic Platforms, kolaże
© Anna Bukowy
nowa typologia
Projekt Plastic Platforms jest nową typologią manufaktury, która ma rozwiązać problemy produkcji globalnej — rosnąca ilość odpadów, zanik rzemiosła oraz wykluczenie produkcyjne. Model ten, jak twierdzi autorka, ma stanowić medium, w którym badawcza i twórcza interakcja specjalistów — naukowców, artystów, rzemieślników, projektantów oraz amatorów skupia się na współtworzeniu innowacyjnych biomateriałów, oraz zastosowaniu ich w sztukach projektowych.
aksonometrie budynków w Cergy i Paryżu
© Anna Bukowy
Globalne problemy stworzyły nowe możliwości dla projektantów. Dziś jesteśmy u kresu wyczerpywania się zasobów naturalnych. Budowanie świadomości poprzez odrzucenie granicy między człowiekiem a manufakturą daje możliwość zauważalnych zmian w kreowaniu wizerunku designu i ograniczaniu konsumpcjonizmu. Kontynuacja tradycyjnego i lokalnego wzorca manufaktury zawiera się w dychotomii programowej proponowanych przeze mnie obiektów stanowiących centrum badań, produkcji, wystawy oraz edukacji — tłumaczy architektka.
Dwie lokalizacje jednego założenia łączą metody badawcze, rozwiązania funkcjonalne, materiałowe i technologiczne. Zrzeszenie indywidualnie działających osób poprzez rozpowszechnienie i rozproszenie budynków ma przyczynić się do powstania sieci platform kolektywnego rozwoju produkcji lokalnych.
wnętrza w Cergy i Paryżu
© Anna Bukowy
przeszłość i przyszłość
Nowa forma manufaktury proponowana przez architektkę to idea przestrzeni łącząca doświadczenia przeszłości i wizje przyszłości w zakresie biomateriałów, materiałów pochodzących z recyklingu oraz próby stworzenia nowego kanonu wzornictwa. Anna Bukowy ma nadzieję, że jej projekt nabierze krytycznej funkcji dotychczasowego systemu produkcji, ale także da nowy początek myśleniu o estetyce, zaspokajaniu potrzeb społeczeństwa, współistnieniu w zgodzie ze środowiskiem naturalnym.
Material in the raw is nothing much. Only worked material has quality, and pieces of worked material are made to show their quality by men, or put together they show a quality which singly they had not. „Good Material” is a myth — David Pye 1 .
przekrój budynków w Cergy i schemat funkcjonalny
© Anna Bukowy
nowa globalna sieć
Plastic Platforms tworzy pole globalnego wpływu, staje się modelem nowej działalności lokalnej manufaktury, przestrzenią relacji społecznych łączących ambicje i wolę zmian. Projekt wyraża wizję zrównoważonej, świadomej przyszłości, budowanej przez sieć relacji, wiedzy i doświadczeń. Empiryczny sposób poznawania procesu produkcyjnego ma na celu przedefiniowanie codziennego życia każdej jednostki tworzącej społeczeństwo jako całość — mówi Anna Bukowy.
The platform is not only a way of rising buildings or people from the ground, but also an architectural form that redefines and negotiates the way in which the ground itself is made inhabitable. While often seen as a symbol of power, the platform has also served as a gathering place: a point of orientation and exchange among communities — Pier Vittorio Aureli, Martino Tattara 2.
detal i idea platform
© Anna Bukowy
biomateriały i materiały z recyklingu
W myśl projektowania lokalnego, spójnego z głównymi założeniami całej działalności Plastic Platforms, kluczowym dla autorki było wykorzystanie lokalnych materiałów. Jednym z nich jest odmiana wapienia luteckiego charakterystyczna dla obszaru Paryża oraz jego regionu.
W XX wieku powstały kamieniołomy w regionie Ile-de France oddalone o około czterdzieści kilometrów od Paryża, które cechują się wydobywaniem cieńszych warstw wapienia, stosowanych w przypadku ekskluzywnych projektów. Odmiana ta nazywana jest kamieniem z rzeki Oise, która graniczy z proponowaną przeze mnie lokalizacją Plastic Platforms w Cergy — dodaje projektantka.
Kolejnym materiałem, jaki zastosowała architektka, jest drewno, które wykorzystane w stropach, łączy się z konstrukcją słupową kamienną.
wnętrza laboratorium i pracowni w Cergy
© Anna Bukowy
Założeniem projektu jest zmaksymalizowanie wykorzystania biomateriałów, materiałów z recyklingu oraz form rzemieślniczych do zbudowania wizerunku obiektu poprzez fasadę, konstrukcję i wykończenia.
fasadę pokrywa biomateriał powstały z muszli małż będący alternatywą szkła
© Anna Bukowy
Materiałem z recyklingu zastosowanym w budowie platformy jest plastik Precious Plastic. Znajduje się on w części struktur budowlanych, ale również wykończeń wnętrz pod postacią produktów firmy LePave, mającą swoją siedzibę w Paryżu. Natomiast jedną z alternatyw szkła stosowanego do pokryć fasady stał się biomateriał powstały z muszli małży, stworzony przez artystkę Lulu Harrison i opracowany w formie płytek fasadowych przez londyńską firmę Bureau de Change. Anna Bukowy wykorzystała również teksturowe cegły szklane, wykonane przez Oliviera Juteau.
1. D. Pye, „The Nature and art of workmanship”, Londyn 2015
2. P. Vittorio Aureli, M. Tattara, „Platforms”, Mediolan, 2021
