Praca zgłoszona na konkurs
„Najlepszy Dyplom Architektura”
Dualistyczny charakter procesu urbanizacji prowadzi z jednej strony do wzrostu dobrobytu społeczeństwa, z drugiej zaś sprzyja rozwojowi wielu chorób cywilizacyjnych. Środowisko miejskie ze względu na zanieczyszczone powietrze, nadmierny hałas i szybkie tempo życia jest mało przyjazne dla regeneracji fizycznej i psychicznej. Proces urbanizacji wpływa jednak na coraz większe tereny i wykracza poza granice miast. W ostatnich latach na obszarach przyrodniczo cennych obserwuje się znaczny rozwój aktywności pozostających w ścisłej relacji z naturą.
wizualizacja z lotu ptaka
© Marta Rybicka
Turystyka bazująca na walorach przyrodniczych ma ogromny potencjał społeczny i ekonomiczny, rosnące zainteresowanie turystów rodzi jednak potrzebę kontroli ruchu turystycznego, by nie dopuścić do nadmiernej koncentracji na najbardziej atrakcyjnych obszarach. Celem projektu było wykorzystanie potencjału turystycznego województwa podlaskiego, który tkwi głównie w niezwykłych walorach przyrodniczych Biebrzańskiego Parku Narodowego, a główną ideą — przekonanie, że tylko bezpośredni kontakt z pięknem przyrody może nas do niej zbliżyć i zainspirować do działania na jej rzecz. Dlatego przedmiotem pracy było stworzenie bazy wypadowej dla badaczy i turystów oraz kompleksowego systemu punktów do obserwacji ptaków i zwierząt, które pozwolą odwiedzającym na obserwowanie wyjątkowej scenerii z bliskiej odległości w sposób, który jest ochronny, a jednocześnie zapewnia dostęp do szerokiego widoku. Projektowana architektura jest zgodna z otaczającą przyrodą i podkreśla jej wyjątkowość. W sposób rozważny przemyślano lokalizację obiektów oraz dostęp do tego wyjątkowego obszaru parku narodowego i jego najbliższego otoczenia.
baza wypadowa, makieta
© Marta Rybicka
W otulinie parku we wsi Wierciszewo zaprojektowano bazę wypadową z funkcją noclegową dla badaczy i turystów. Budynek główny stanowi bufor oddzielający dom od drogi i wsi, pozostałe opadają w kierunku Biebrzy, zapewniając użytkownikom widok na jej rozlewiska. Układ nawiązuje do tradycyjnego układu zagrody w województwie podlaskim, również forma budynków inspirowana jest architekturą Podlasia. Cechami charakterystycznymi i rozróżniającymi poszczególne budynki są formy szczytów.
baza wypadowa, rzuty parteru, elewacje i przekroje
© Marta Rybicka
W budynku głównym ściany szczytowe zostały zaprojektowane jako ażurowe, które w dyskretny sposób nawiązują do tradycyjnych szczytów drewnianych oraz chronią wnętrze przed słońcem i ciekawskimi spojrzeniami. Duże przeszklenia pozwalają nawiązać dialog z krajobrazem, a dzięki okiennicom obiekty nie są narażone na nadmierną ekspozycję na słońce w okresie letnim. Okiennice pozwalają niemal całkowicie zamknąć zagrodę, kiedy nie będzie użytkowana. Sercem głównego budynku jest kuchnia, która — jak piec w tradycyjnej architekturze — znajduje się w centralnej części budynku. Dzięki takiemu rozwiązaniu życie w strefie dziennej toczy się wokół pieca, zgodnie z pierwotnymi założeniami typowej izby mieszkalnej.
baza wypadowa, wizualizacja elewacji szczytowej
© Marta Rybicka
Punkty obserwacyjne zostały zaprojektowane jako obiekty jedno-, dwu- lub trzykondygnacyjne. Ich konstrukcja jest wykonana z ażurowych elementów, które tworzą wielopoziomowe, przepuszczalne i zwarte struktury. Umożliwia to podziwianie malowniczych widoków i podglądanie przyrody jeszcze przed dotarciem na najwyższy taras widokowy. Modułowy charakter punktów pozwala na dowolne kształtowanie wysokości, dzięki temu można ją dostosować do wymagań konkretnej lokalizacji i przystosować do panujących tam warunków. Dzięki zwartemu charakterowi, zastosowanym materiałom i stosunkowo niewielkim wymiarom obiekty skromnie wtapiają się w otoczenie i pozwalają na doświadczanie przyrody w sposób niezwykle intymny.
wizualizacja wieży widokowej
© Marta Rybicka
Marta RYBICKA
Ilustracje: © Autorka
