Praca zgłoszona na konkurs
„Najlepszy Dyplom Wnętrza 2022/2024”
Projekt przestrzeni funeralnej w budynku Starej Syropiarni mieszczący się między główną ulicą Lubonia (w województwie wielkopolskim) a otaczającą rzekę Wartę naturą składa się z trzech części: zachodniej, najwyższej, środkowej i wschodniej, z opadającym dachem. Dzięki ogromnym oknom i dwóm świetlikom wnętrze wypełnia naturalne światło, którego efekt wzmacniają użyte materiały wykończeniowe. Po przeciwległych stronach budynku zostały zaprojektowane stalowe klatki schodowe pozwalające na dostosowanie budynku do potrzeb osób z niepełnosprawnościami.
zewnętrzny układ przestrzeni funeralnej
© Łukasz Wolniak
Centrum całego założenia stanowi dąb będący symbolem długowieczności. Drzewo to, w dawnych wierzeniach Axis Mundi, wspierało nieboskłon, jego korzenie schodziły zaś do najgłębszych podziemi, prawdopodobnie aż do samej Nawii [nazwa zaświatów w wierzeniach słowiańskich — przyp. red.], tworząc tam filary. Salę główną wypełniają jasne barwy, które odbijają światło naturalne. Lewa strona obiektu jest przeznaczona na pomieszczenia socjalne.
dzięki ogromnym oknom i dwóm świetlikom wnętrze wypełnia naturalne światło
© Łukasz Wolniak
W części środkowej budynku znajduje się sala kremacji, która kolorystyką nawiązuje do nieba i ziemi. Do wykończenia jej wnętrza zostały użyte materiały o klasie odporności ogniowej A — spiek stal. W pomieszczeniu znalazł się piec kremacyjny, młynek do prochów, stół, dzięki któremu z należytym szacunkiem prochy zostaną umieszczone w urnie, oraz regał.
sala kremacji
© Łukasz Wolniak
Pierwsze piętro zostało zaadaptowane na przestrzenie, w których można skonfrontować swoje emocje związane z życiem i przemijaniem. Pierwsza część to odbycie rozmów z osobami mającymi styczność w swojej pracy i życiu z tematem śmierci. Stalowe elementy nośne pomieszczeń, których ściany zostały wypełnione szkłem spełniającym normy akustyczne, mają posadzkę wykonaną z naturalnej trawy.
sala rozmów na 1. piętrze
© Łukasz Wolniak
Posadzka całego piętra została podniesiona o 10 centymetrów, co umożliwiło montaż wodoodpornego koryta na planie koła. Naprzeciwko pomieszczeń do rozmów znajdują się czerwone sale akustyczne pozwalające na wyrzucenie i wykrzyczenie emocji. Dźwięki tłumią ściany na podkonstrukcji wypełnionej pianką akustyczną, posadzka z dodatkiem filcu i miękkie materiałowe formy. W pobliżu znajduje się również pokój pielęgniarski.
sala wyrzucenia emocji utrzymana jest w czerwieniach
© Łukasz Wolniak
We wschodniej części piętra znajduje się sala medytacji. Ogromna jasna przestrzeń wypełniona roślinnością działa kojąco na zmysły. Zwisające z podwieszanego sufitu zasłony akustyczne wyznaczają strefy na planie koła. Posadzka z naturalnej trawy została zaprojektowana na bazie stropodachu zielonego ze spadkiem 2 procent. Jest ona pokryta papą hydroizolacyjną zachodzącą na ścianę, następnie włókniną filtrująca, warstwą żwiru, w którym znajduje się system nawadniania kropelkowego. Woda spływająca rowkami znajdującymi się po obu stronach sali jest odprowadzana do zbiornika i ponownie wykorzystywana.
we wschodniej części piętra znajduje się sala medytacji
© Łukasz Wolniak
Drugie piętro budynku zajmują sale szkoleniowe. Na każdym piętrze znajdują się toalety, ta na parterze przystosowana jest do potrzeb osób z niepełnosprawnościami.
centrum całego założenia stanowi dąb będący symbolem długowieczności
© Łukasz Wolniak
Przestrzeń wokół budynku została przeznaczona na miejsce pamięci. Tutaj pośród alejek i rosnących dębów odwiedzający mogą wspominać swoich bliskich zmarłych. Całość projektowanej przestrzeni funeralnej umożliwia połączenie z sobą obcych kultur i wierzeń, wpływając pozytywnie na zrozumienie śmierci i — co najważniejsze — drugiej osoby.
Łukasz WOLNIAK
Ilustracje: © Autor
