Praca zgłoszona na konkurs
„Najlepszy Dyplom Wnętrza”
Przedmiotem opracowania dyplomowego jest jeden z budynków kompleksu Dworca Starego w Katowicach — Hala Główna (Zegarowa) wraz z jednym z podziemnych tuneli, a także przynależne Hali pomieszczenia (aktualnie wyjście z tunelu na ulicę Wojewódzką nie jest użytkowane, zostało zaślepione). Jest to szczególna przestrzeń zarówno pod względem architektonicznym, jak i funkcjonalnym. Nieczynne dziś przejście podziemne mogłoby znowu tętnić życiem i służyć mieszkańcom i miastu.
Główną ideą projektu jest stworzenie w samym centrum Katowic przestrzeni ogólnodostępnej dla mieszkańców, wolnej od smogu i zanieczyszczeń powietrza.
Jododajnia znajduje się w jednym z budynków Dworca Starego w Katowicach
© Ksenia Makała
Jododajnia byłaby miejscem dla każdego mieszkańca Katowic, który zmęczony zgiełkiem miasta mógłby tu odpocząć i zrelaksować się, a przede wszystkim pooddychać wysokozjonizowanym, czystym powietrzem. Również otwarcie zaślepionego obecnie tunelu i udostępnienie go mieszkańcom sprawi, że przechodnie będą mogli chociaż przez chwilę — przechodząc przez tunel — czerpać z dobroczynnych właściwości zjonizowanego powietrza na co dzień. Elementem dodatkowym, dopełniającym Jododajnię, jest galeria miejska, prezentująca prace współczesnych, lokalnych artystów, a także kawiarnia.
Jododajnia w Katowicach, rzut
© Ksenia Makała
Jododajnia działa na zasadzie tężni solankowych wewnętrznych. Obecnie na terenie Polski jest kilka podobnych obiektów, na przykład w Rabce-Zdroju, Radlinie, Żorach czy Ciechocinku. Są to jednak tężnie zewnętrzne, a korzystanie z nich ograniczają wahania pogody. Tężnie wewnętrzne usytuowane są wyłącznie w ośrodkach SPA lub prywatnych obiektach, nie są więc ogólnodostępne.
klatki schodowe prowadzą na antresolę
© Ksenia Makała
Hala Główna (Zegarowa) wraz z nieużywanym tunelem zostanie przekształcona w wewnętrzną tężnię solankową. Dzięki specjalnie zaprojektowanym konstrukcjom drewnianym wypełnionym tarniną (gałęzie śliwy japońskiej), po których spływa solanka, wytwarza się specyficzny mikroklimat. Nad wypełnieniem z tarniny są usytuowane koryta przelewowe, co umożliwia spływ solanki. Solanka ta odpływa do zbiornika umiejscowionego w posadzce i jest ponownie tłoczona — cały proces odbywa się w obiegu zamkniętym.
wnętrze Hali Zegarowej
© Ksenia Makała
Przestrzeni Hali Zegarowej nie ograniczają ściany działowe, jest rozległa i otwarta. Odpowiednia jej wysokość umożliwia zaprojektowanie antresoli biegnącej wokół jej ścian i tworzącej balkon wewnętrzny z wejściem z dwóch stron. Będzie ona nowym elementem dla tej przestrzeni, to tam zaplanowano galerię sztuki.
tunel podziemny prowadzi na ulicę Wojewódzką
© Ksenia Makała
Centralnym punktem Hali Zegarowej jest główna, samodzielna tężnia. Swoją formą tworzy kontynuację tężni ściennej, prezentowanej w tunelu. Pozostała przestrzeń Hali została wyposażona w elementy małej architektury: ławki, siedziska, stoliki, drewniane leżaki. Zostały one umiejscowione w taki sposób, aby nie tamowały przepływu przechodniów z i do tunelu.
wnętrze kawiarni zlokalizowanej w lewym skrzydle dworca
© Ksenia Makała
Gama kolorystyczna wykorzystana w projekcie jest zawężona, z dużą dominantą bieli i ciepłego światła. Mała architektura, głównie miejsca do odpoczynku, wykonano z jasnych, naturalnych, drewnianych materiałów. Wnętrze, dzięki doborowi odpowiedniego oświetlenia, jest współczesne, eleganckie i harmonijne. Światło „prowadzi nas” przez halę na antresolę z galerią sztuki, a także poprzez podziemny tunel. Wnętrze kawiarni jest równie proste, z wykorzystaniem drewnianych ław, będących elementem dawnej poczekalni.
Ksenia MAKAŁA
Ilustracje: © Autorka
