Praca zgłoszona na konkurs
„Najlepszy Dyplom Architektura”
Zagadnienia proporcji w koegzystencji środowiska człowieka z organizacją jego aktywności gospodarczej od pokoleń absorbują jego intelekt. Próby uzyskania równowagi po burzliwym okresie rewolucji przemysłowej XIX stulecia i zniszczeniach dwóch wojen światowych pozwoliły ustalić długofalowe kierunki dla uzyskania konsensusu w aspektach globalnych zmian cywilizacyjno‑społecznych spowodowanych ewolucją kapitalistycznego modelu ekonomicznego.
wizualizacja, widok z lotu ptaka
© Julia Wilkosz
Trwająca obecnie Era Przemysłowa 4.0, tak zwana czwarta rewolucja przemysłowa z ponadnarodowymi korporacjami działającymi w pełni inwestycyjnej swobody, tworzy ryzyko niekontrolowanego rozrostu infrastruktury technicznej przemysłu IT dla obsługi systemów zbiurokratyzowanej administracji i cyrkulacji kapitału, w generalnych kategoriach — informacji, której istotną częścią jest archiwizacja zdigitalizowanych danych. Archiwa — kiedyś współtworzące strukturę śródmiejską — obecnie jako megaserwerownie migrują w obszary niezurbanizowane.
orientacja, sytuacja i oś czasu
© Julia Wilkosz
Rozproszenie obciążeń środowiska odpadem energetycznym i emisją gazów cieplarnianych stanowi dziś wyzwanie dla realizacji modelu gospodarki zrównoważonej. Drogą sanacji tego modelu jest funkcjonalna transformacja opustoszałych miejskich stref przemysłowych na skutek ich technologicznego starzenia się i globalnej migracji całych gałęzi produkcji. Ukazana w opracowaniu na przykładzie rewitalizacji starego łódzkiego zakładu przemysłowego, porusza problemy powrotu nowego przemysłu w struktury miejskie określonego na zasadach koegzystencji funkcji centrotwórczych z rozproszoną typologią średniej wielkości serwerów przemysłowych. Rozwiązania te na drodze fragmentacji scentralizowanych struktur hardware”u, transferu i archiwizacji danych, pozwalają odciążyć środowisko od nadmiernej emisji energii cieplnej i przerostu infrastruktury.
schemat pokazujący proces kształtowania projektu
© Julia Wilkosz
aksonometria struktury
© Julia Wilkosz
Proponowaną formułą ideową jest koncentracja w strukturze autonomicznej jednostki miejskiej funkcji o zdefiniowanym i niezdefiniowanym charakterze, zestawionych na zasadzie elastyczności i mobilności użytkowania. Przyjęty model, jak w InterAction Center Cedrica Price”a, odpowiada lokalnym, aktualnym potrzebom transformującej się wciąż społeczności, pozostawiając znaczny margines zdolnej do mutacji (mutability) przestrzeni kreacyjnej dla działań temporalnych lub o funkcjach otwartych dla przyszłej ich definicji.
wizualizacja, wnętrze biblioteki
© Julia Wilkosz
Elementem mającym podstawowe znaczenie dla nowej typologii centrów serwerowych lokalizowanych w strukturach zurbanizowanych jest cyrkulacja wytwarzanego przez nie nadmiaru ciepła, wykorzystywanego do ogrzewania pozostałych elementów funkcjonalnych sąsiedztwa/kompleksu, jak również w rewersie — schłodzonego powietrza w części obiegów technologicznych funkcji/obiektów towarzyszących z przeznaczeniem do klimatyzacji funkcji przemysłowej. Proponowane w idei projektowej kierunki kohabitacji zmiennej funkcji i zrewitalizowanej formy, definiowane na gruncie mobilności społecznej, kreślą, w moim pojęciu, przyszłą istotę kreacji architektury skupionej na osiągnięciu wzrostu świadomości i zdolności jednostek w transformujących się społecznościach miejskich.
wizualizacja, wnętrze galerii
© Julia Wilkosz
Julia WILKOSZ
Ilustracje: © Autorka
