Praca zgłoszona na konkurs
„Najlepszy Dyplom Architektura”
„Jaką więc drogę przyjąć w poszukiwaniach zawsze aktualnych problemów mieszkalnictwa: czy powtarzać ustalone archetypy kształtowania mieszkań i ich zespołów, czy szukać nowych? Oczywiście — dalej poszukiwać. Wartością podstawową istoty ludzkiej jest jej odmienność i wielorakość. Fizyczna i psychiczna. Ale wszystkich cechuje dążenie do poprawy swego bytu. Również poprzez mieszkanie, które mają — chcieliby je zmienić, ulepszyć. Tyle marzeń, ile bytów” — Witold Cęckiewicz.
Superjednostka
fot.: Krzysztof Bytomski
Szacuje się, że obecnie w blokach z prefabrykatów mieszka w Polsce około 12 milionów ludzi. Budynki te są nieodłącznym elementem krajobrazu wielu polskich miast. Powstałe jako odpowiedź na kryzys mieszkaniowy, miały być budowane przede wszystkim szybko, tanio i masowo.
aksonometria, stan istniejący
© Filip Gawin
Komfort życia jest ściśle powiązany z jakością naszego mieszkania. Budynki z prefabrykatów zbudowane w latach 70. XX wieku niewątpliwie podniosły wtedy standardy zamieszkiwania wielu ludzi, jednak od tego momentu minęło ponad 50 lat. Można stwierdzić, że w dużym stopniu nie są one przystosowane do współczesnego stylu życia.
schemat dostawiania balkonów
© Filip Gawin
Projekt zakłada opracowanie koncepcji modernizacji dostosowanej do zmieniających się potrzeb mieszkańców, która poprawi jakość Superjednostki, oraz przyjrzenie się, z jakimi problemami dotyczącymi kwestii zamieszkiwania zmagają się lokatorzy. Efektem jest stworzenie przyjaznej przestrzeni, umożliwiającej interakcje sąsiedzkie, spędzanie wolnego czasu, rozwijanie zainteresowań niemożliwych do zrealizowania przy obecnym metrażu mieszkań i strukturze budynku.
przekrój
© Filip Gawin
Drugie piętro zostało zaprojektowane zgodnie z ideą co-livingu zakładającą powstanie przestrzeni mieszkalnej, która podniesie jakość życia użytkowników, a jej koszty będą współdzielone. Lokalizacja Superjednostki w ścisłym centrum miasta i bliskość wielu miejsc pracy oraz Uniwersytetu Śląskiego sprawiają, że jest ona atrakcyjnym wyborem przede wszystkim dla młodych ludzi. Konstrukcja balkonów dostawnych powiększa ich przestrzeń użytkową o 21,6 metra kwadratowego. Na kondygnacji znajduje się pięć wspólnych kuchni wraz z jadalnią, z czego trzy są powiększone o salon i taras. W częściach wspólnych zaprojektowano czytelnie, warsztat, miejsce do co-workingu oraz pralnie.
aksonometria co-living
© Filip Gawin
Na każdej kondygnacji w pięciu najmniejszych mieszkaniach M-3 zaprojektowano części wspólne wzmacniające więzi sąsiedzkie, stwarzające możliwość interakcji międzyludzkich, realizacje zainteresowań i miejsce spędzania wolnego czasu, które mimo modernizacji uniemożliwia metraż mieszkań. Przy tak olbrzymim założeniu, jakim jest Skomasowana Jednostka Mieszkaniowa, integracja wszystkich mieszkańców jest niemożliwa, jednak utworzenie przestrzeni wspólnej w obrębie jednego z segmentów stwarza możliwość zacieśniania więzi z najbliższymi sąsiadami. Projekt uwzględnia powstanie czytelni, siłowni, miejsc do jogi, medytacji, rozmów, spotkań mieszkańców Superjednostki. O dokładnym przeznaczeniu tych przestrzeni powinni jednak decydować wspólnie lokatorzy.
aksonometria i rzut czytelni
© Filip Gawin
Projekt Superjednostka 2.0 uwzględnia wiele aspektów, które wpływają na jakość zamieszkiwania w budynku. Dach, z którego rozpościera się widok na panoramę Katowic, dzięki wprowadzeniu funkcji rekreacyjnych stał się miejscem interakcji sąsiedzkich. Zróżnicowanie typów mieszkań pozwoli na dywersyfikację odbiorców. Należy jednak pamiętać, że to w znacznej mierze od mieszkańców i ich potrzeb powinny zależeć decyzje o tym, co ma się znaleźć w modernizowanym obiekcie. Wspólnie, podczas spotkań i rozmów, powinni oni uczestniczyć w procesie projektowym.
wizualizacja, część wspólna dachu
© Filip Gawin
Filip GAWIN
Ilustracje: © Autor
