Praca zgłoszona na konkurs
„Najlepszy Dyplom Architektura”
Budynek szkoły to jedna z pierwszych przestrzeni publicznych, z jakimi mamy styczność. Jako dzieci odczuwamy ją intensywniej, intuicyjnie czerpiąc z niej informacje o świecie. Szkoła w tradycyjnej formie nie odpowiada w pełni potrzebom dzisiejszego świata. Jej rolą nie powinno być dostarczanie gotowej wiedzy, a stwarzanie warunków do poszukiwania jej, budowania relacji społecznych oraz doświadczania świata.
Wstępne analizy tematu skupione były wokół alternatywnych metod edukacji. Jedną z nich jest pedagogika Montessori, która traktuje sam budynek szkoły jako ważny element nauki. Charakteryzuje się mieszanymi grupami wiekowymi, brakiem planu lekcji czy dzwonków. Uczniowie sami decydują, czym będą się zajmować w danym momencie, dzięki czemu czerpią przyjemność z nauki i rozwijają samoświadomość.
Idea projektu zakłada stworzenie szkoły jako miejsca do uczenia się, a nie bycia nauczanym. Przestrzeń ta powinna podążać za naturalnymi potrzebami dzieci i młodzieży, czerpiąc z rozważań Yu‑Fu Tuana w „Przestrzeń i Miejsce”, tworzyć zarówno „bezpieczne” miejsca, jak i „niezbadane” przestrzenie oraz definiować relacje pomiędzy nimi.
schematy
© Ewa Bubik
Sposób kształtowania koncepcji wynika z konfrontacji potrzeb pedagogiki Montessori z wnioskami z badań z zakresu psychologii środowiskowej. Układ bazuje na hierarchizacji przestrzeni. Przejścia pomiędzy strefami o różnym natężeniu intymności i dostępności są zaakcentowane za pomocą zmian wielkości i wysokości pomieszczeń, oświetlenia oraz materiałów. Celem była również rezygnacja z komunikacji w postaci korytarzy oraz ograniczenie stanowiących barierę przegród pionowych.
układ funkcjonalno‑przestrzenny
Centrum założenia stanowi otwarta przestrzeń z szerokimi schodami do siedzenia. Nad nią znajduje się świetlik, co czyni z niej najwyższą i najjaśniej oświetloną część budynku. Przestrzeń eksploracyjna to rozsypane wokół centrum pomieszczenia pracowni specjalistycznych: muzycznej, ceramicznej czy chemicznej. Pomiędzy ich ścianami powstaje wiele zakamarków.
widok z lotu ptaka
© Ewa Bubik
Na pomieszczeniach umieszczone są antresole połączone kładkami. Stworzona w ten sposób przestrzeń stanowi część eksploracyjną, która ma stymulować chęć odkrywania świata. Pełni ona również funkcję buforu pomiędzy społecznym i głośnym centrum a cichymi pomieszczeniami klas. Klasy to pomieszczenia w których sufit znajduje się najniżej, jest to też najbardziej prywatne i osobiste miejsce. Swoim spokojem i uporządkowaniem ma zapewniać poczucie bezpieczeństwa i przynależności. Każda z klas ma oddzielne wejście, szatnię i toaletę. Układ w kształcie litery L dzieli przestrzeń na trzy strefy i stwarza pole do obserwacji w swoim załamaniu.
rzut parteru i przekrój
© Ewa Bubik
Tarasy przy klasach domykają kształt litery L do kwadratu. Po złożeniu drzwi stają się integralną częścią pomieszczeń. Atria powstały poprzez oddzielenie budynku szkoły od ogrodu ażurową ścianą pełną kwadratowych otworów. Swobodnie zagospodarowany ogród znajdujący się poza obrysem ażurowej ściany stanowi zewnętrzną strefę eksploracyjną.
forma
Ściany wnętrz urbanistycznych zostały wykończone drewnem, natomiast obiegająca budynek z zewnątrz, ażurowa ściana, zielonym tynkiem. Dzięki temu widziany od zewnątrz, obiekt sprawia wrażenie unoszącego się nad otaczającą go zielenią. Po wejściu do atrium staje się wizualnie osadzony na gruncie.
atrium
© Ewa Bubik
Konstrukcję obiektu stanowi połączenie głównego ustroju w postaci szkieletu i stropu rusztowego z drewna klejonego z elementami podrzędnymi w lekkiej konstrukcji szkieletowej z drewna litego. Materiały wykorzystane w projekcie są w głównej mierze pochodzenia naturalnego. Konstrukcja ścian i stropów została ocieplona panelami i miękkimi matami z włókna drzewnego. Elewację wykończono deskami elewacyjnymi i mineralnym tynkiem strukturalnym barwionym na zielono. We wnętrzu zastosowano sklejkę brzozową oraz naturalne, barwione na zielono linoleum. Zielony dach ekstensywny został obsadzony mieszanką łąki kwietnej.
elewację wykończono deskami elewacyjnymi i mineralnym tynkiem strukturalnym barwionym na zielono
© Ewa Bubik
Ewa BUBIK
Ilustracje: © Autorka
