Mateusz Baranowski, Maja Stankowska i Klaudia Ryś z Wydziału Architektury PWr zaprojektowali ekowioskę przyszłości i wygrali międzynarodowy konkurs Intuiture2075 organizowanym przez platformę 361bit, pokonując zespoły z 35 uczelni z 11 państw! Ich propozycja to przykład zrównoważonego modelu osiedla, czerpiący z tradycyjnego budownictwa wiejskiego Dolnego Śląska.
strefa wejściowa do ekowioski
© Mateusz Baranowski, Maja Stankowska, Klaudia Ryś
Wyzwaniem konkursu było zaprojektowanie samowystarczalnego osiedla mieszkaniowego, które mogłoby powstać w 2075 roku i byłoby odzwierciedleniem idei zrównoważonego rozwoju, dobrych interakcji społecznych i technologii. Celem, jaki postawili uczestnikom organizatorzy, było przewidzenie przyszłych trendów i stworzenie przestrzeni, która jest zarówno prospołeczna, jak i odpowiedzialna za środowisko naturalne. Wybór działki projektowej był dowolny, a rozwiązania projektowe futurystyczne.
jako lokalizację wioski autorzy wybrali Rędzin
© Mateusz Baranowski, Maja Stankowska, Klaudia Ryś
zwycięstwo zespołu z Polski
Zgłoszone projekty oceniało jury w składzie: Kawazoe Junichiro (Kawazoe Junichiro Architects, Japonia), Mohammed Adib (Dewan architects+engineeers, Zjednoczone Emiraty Arabskie), Snehal Suthar (The Grid Architects, Indie), Bhadri Suthar (The Grid Architects, Indie), Kat Stevens (Zaha Hadid Architects, Wielka Brytania), Ravindra Kumar (PraGrup Architects, Indie) i Monish Siripurapu (The Ant Studio, Indie).
Jury przyznało trzy nagrody główne oraz dwanaście wyróżnień. I Nagrodę i 1000 euro otrzymał zespół z Politechniki Wrocławskiej w składzie: Mateusz Baranowski, Maja Stankowska i Klaudia Ryś. Nagrodzony projekt został wykonany w ramach kursu Architecture Design — Environmentally Friendly Dwelling Architecture, pod kierunkiem dr Anny Miśniakiewicz.
II Nagrodę otrzymał zespół SJARCHI3 z Korei Południowej a III Nagrodę zespół Tom & Jerry z Chin. Z wszystkimi wynikami możecie zapoznać się na stronie konkursu.
domy jednorodzinne w strefie III
© Mateusz Baranowski, Maja Stankowska, Klaudia Ryś
„powrót do korzeni”
Naszą pracę rozszerzyliśmy o rewitalizację historycznego obiektu znajdującego się na wybranej przez nas działce w Rędzinie na Dolnym Śląsku oraz o zaprojektowanie licznych usług, miejsc pracy i rekreacji. Dzięki temu stworzyliśmy niezależny kompleks mixed-use. Projekt został wykonany z lokalnych, niskoemisyjnych materiałów budowlanych oraz uzupełniony o obliczenia emisji dwutlenku węgla, które dowodzą pasywności obiektów. Przedstawiliśmy wizję architektury mieszkaniowej, która obrazuje hasło „powrót do korzeni” wykorzystując tradycyjne i lokalne rozwiązania na rzecz zrównoważonego rozwoju — opowiadają nagrodzeni autorzy.
Podejście młodych architektów przedstawia przyszłość, która nie jest futurystycznym, oderwanym od rzeczywistości projektem, a czerpie z tego, co znane, jednak zapomniane.
Wierzymy, że odpowiedź na nurtujące nas pytania dotyczące przyszłości architektury leży w historii i prawidłowym korzystaniu z jej dóbr — dodają.
rzuty i przekroje strefy I i II
© Mateusz Baranowski, Maja Stankowska, Klaudia Ryś
ekowioska w Rędzinie
Bardzo ważne w procesie projektowym było zapewnienie różnorodnych, elastycznych, dostępnych oraz przystępnych cenowo przestrzeni. Autorzy skupili się na zdefiniowaniu potencjalnych mieszkańców osiedla i określeniu ich najważniejszych potrzeb takich jak: poczucie bezpieczeństwa, integracja i edukacja międzysąsiedzka oraz wellbeing i zdrowie psychiczne.
Serce ekowioski stanowią budynki utrzymane w układzie trójkowym, w którego skład wchodzi: „stodoła mieszkalna”, „stodoła na pojazdy” oraz szklarnia.
Taki typ zabudowy został zaczerpnięty z tradycyjnych zagród 3-budynkowych obecnych we wsiach na terenie Dolnego Śląska. Charakteryzował się on dość regularnym układem, w którym budynki zagrodowe tworzyły małe półprywatne lub prywatne podwórza. W naszym projekcie wykorzystaliśmy te układy do stworzenia trzech stref mieszkaniowych różniących się gęstością zabudowy oraz typologią — wyjaśniają projektanci.
budynek mieszkalny w strefie I
© Mateusz Baranowski, Maja Stankowska, Klaudia Ryś
Projekt zawiera trzy strefy, tworzą go: I strefa składająca się z parterowych dostępnych mieszkań, jej pierwsze piętro zajmują studia, a drugie pokoje hotelowe (łącznie 62 jednostki mieszkalne + 22 pokoje hotelowe), II strefa to 72 jednostki mieszkalne w postaci mieszkań szeregowych co-housing — ze wspólną kuchnią i przestrzenią dzienną, a III strefę tworzy 16 domów wolnostojących jednorodzinnych.
W ten sposób otrzymaliśmy łącznie 150 jednostek mieszkalnych i 22 pokoje hotelowe przeznaczone dla osób, które pragną doświadczyć życia na wsi. Ponadto 42 ze 150 jednostek są w pełni dostępne dla osób z niepełnosprawnościami. Układ przestrzenny, który udało nam się stworzyć, zapewnia stopniowe rozrzedzenie zabudowy w stronę północną, gdzie znajduje się najwięcej terenów zielonych — podsumowują autorzy.
do budowy autorzy zastosowali ekologiczne materiały
© Mateusz Baranowski, Maja Stankowska, Klaudia Ryś
zrównoważone budownictwo przyszłości i ekonomia cyrkularna
Autorzy zaproponowali różne nieskomplikowane sposoby wznoszenia budynków — budowanie ze słomy o charakterze nośnym, bloki słomiane na stelażu drewnianym, system hempcrete, cegła z recyklingu i komplementarnie druk 3D wykorzystujący ekologiczne materiały pochodzenia roślinnego.
Nowoczesne budownictwo czerpiące wiedzę ze znanych od pokoleń praktyk, połączone z cyrkularną ekonomią i głęboką ekologiczną edukacją mieszkańców może stanowić przepis na przyszłość podmiejskiego mieszkalnictwa — przekonują.
na terenie wioski znajdują się liczne centra usługowe
© Mateusz Baranowski, Maja Stankowska, Klaudia Ryś
W projekcie studenci PWr przewidzieli również trzy centra usługowe, które znajdują się w strefie „klina” rozciągającego się przez całość założenia. Ta przestrzeń została stworzona do promowania społecznej integracji i edukacji. Znajdują się tutaj osiedlowe sady, farmy wertykalne, pasieki. Wszystko to ma na celu zachęcenie mieszkańców do aktywnego uczestnictwa w zrównoważonych praktykach: usługowo-konsumpcyjnych, edukacyjnych i przetwórczych oraz permakultury i hodowli.
aksonometria przedszkola
© Mateusz Baranowski, Maja Stankowska, Klaudia Ryś
Działanie „klina” reprezentuje proces cyrkularnej ekonomii. Cykl rozpoczyna się w trzecim centrum, gdzie wytwarzane są produkty roślinne i zwierzęce, które następnie przetwarzane są w drugim centrum. W tej części procesu przewidujemy miejsce na serowarnie, obiekty służące nauce szycia i naprawy odzieży w duchu 3R (Reduce, Reuse, Recycle), miejsce warsztatu wyrobów ceramicznych i magazyny spożywcze. Ostatnim etapem jest sprzedaż i zużycie wyrobów w lokalach gastronomicznych i sklepach. Tutaj koło się zamyka, a organiczne odpadki trafiają do kompostu, zasilając energetycznie wioskę lub odżywiając ziemię pod uprawy. Na każdym etapie kładziemy nacisk na ekologiczną edukację, dlatego obiekty warsztatowe są ważną częścią założenia oraz jak sądzimy, przyszłością zdrowo funkcjonujących społeczności — wyjaśniają autorzy.
odrestaurowana stodoła, w której znajduje się strefa coworkingowa
© Mateusz Baranowski, Maja Stankowska, Klaudia Ryś
Kolejnym krokiem było zaprojektowanie stref coworkingowych. Przestrzenie te, są zlokalizowane między innymi w odrestaurowanej oborze oraz pawilonach, zapewniają wygodne środowisko do pracy.
Projekt ekowioski na Dolnym Śląsku osadzony w 2075 roku prezentuje wizję przyszłościowego podejścia do zrównoważonej architektury, kładzie nacisk na interakcję międzyludzką, edukację i wellbeing czym zapewnia dobrze prosperującą społeczność. Stanowi próbę ukazania zrównoważonego modelu osiedla zapewniającego harmonię między architekturą, naturą oraz człowiekiem — podsumowują projekt Mateusz, Maja i Klaudia.
