DeRoché Strohmayer
18. Biennale Architektury w Wenecji „The Laboratory of the Future” w dużej części skupiało się na Afryce i pochodzących stamtąd architektkach i architektach. Częścią projektu „Guest from the Future” ghańskiej kuratorki Lesley Lokko była pracownia DeRoché Strohmayer, która teraz odsłoniła swoją realizację rezydencji artystycznej dot. ateliers | Ogbojo w stolicy Ghany — Akrze.
Realizacja ghańskich architektów pracowni DeRoché Strohmayer
fot.: Julien Lanoo | © DeRoché Strohmayer
program rezydencji artystycznych dot. ateliers w Afryce
Wśród rezydencji artystycznych pojawiających się w państwach Afryki Zachodniej, dot.ateliers | Ogbojo w Akrze wyróżnia się skupieniem na odpoczynku i refleksji. Ta oaza położona na obrzeżach miasta włączyła do mieszkań dla artystów miejsca współpracy z naturą. W konsekwencji przestrzeń proponuje holistyczne podejście do kreatywności. Zainicjowana przez artystę Amoako Boafo rezydencja ma być miejscem, gdzie zaproszeni intelektualiści i artyści mogą wspólnie mieszkać oraz oddawać się odpoczynkowi i twórczym rozważaniom podczas trwania programu.
W rezydencji zamieszkają pisarze, kuratorzy i filmowcy zaproszeni przez dot. ateliers
fot.: Julien Lanoo | © DeRoché Strohmayer
rezydencja artystyczna w Akrze z miejskich nieużytków
Projektanci DeRoché Strohmayer poddali istniejącą w dynamicznym kontekście miejskim zabudowę reużytkowi i stworzyli budynek pełen przestrzeni w niejednorodnych skalach. W rezultacie osiągnięto różne poziomy prywatności pomiędzy pomieszczeniami. Architektoniczna ekspresja dot.ateliers | Ogbojo równoważy instytucjonalne i „domowe” aspekty projektu poprzez strategiczne rozmieszczenie budynków, bujne zakątki zieleni i wyrafinowane wykończenia. Do zastanej konstrukcji dodano wiele budynków pomocniczych, aby zaspokoić w pełni potrzeby programowe rezydencji. Stare i nowe struktury zostały połączone bujnymi ogrodami i dachem chroniącym przed upalnym, tropikalnym słońcem. Zadaszony dziedziniec jest miejscem spotkań rezydentów i ich gości, którzy podczas dużych, wspólnych kolacji mogą pogrążyć się w owocnej dyskusji.
Projektanci byli częścią 18. Biennale Architektury w Wenecji
fot.: Julien Lanoo | © DeRoché Strohmayer
kadry na Ghanę
Wnętrza zostały zaprojektowane w sposób umożliwiający płynne przechodzenie między nimi. Z każdego pokoju na parterze widać inny fragment krajobrazu — „okno obrazu” — otaczającego główny budynek. Użytkownik zachowuje więc stały kontakt ze zmieniającą się naturą podczas przemieszczania się wewnątrz budynku. Istniejąca dwukondygnacyjna struktura została zaadaptowana i przearanżowana w salon, bibliotekę, siłownię i kuchnię (na parterze) oraz pokoje z łazienkami (na pierwszym piętrze). Świetliki kadrują również niebo nad rezydencją, które przenika przestrzenie wewnątrz i na zewnątrz budynku w różnych miejscach i głębokościach. Okna i świetliki obficie przepuszczają światło bez bezpośredniego zysku ciepła.
Struktura budynku przepuszcza do środka naturalne światło, jednocześnie nie generując zbędnych zysków ciepła
fot.: Julien Lanoo | © DeRoché Strohmayer
rozwiązania architektury reuse
W konstrukcji zastosowano wiele rozwiązań pasywnego budownictwa, które minimalizują zyski ciepła, zbierają wodę deszczową oraz wykorzystują energię słoneczną do podgrzewania wody i oświetlenia wnętrz. Nowe zadaszenie na zewnętrznych krawędziach głównego budynku przyczynia się do utrzymywania umiarkowanych temperatur w środku. Zadaszenie nie tylko wyznacza ścieżkę między różnymi częściami kompleksu, ale także działa jako moderator światła, blokując bezpośredni zysk ciepła od słońca w obszernie przeszklonych pokojach na parterze. Kadrujące krajobraz okna są osadzone głęboko w ścianach, co dodatkowo redukuje zyski ciepła. Umożliwiają one również powstawanie przeciągów, tym samym zmniejszając zużycie energii na klimatyzację.
Plan adaptacji zastanej zabudowy na potrzeby rezydencji artystycznej dot. ateliers
© DeRoché Strohmayer
Do odlania wszystkich nowych elementów betonowych użyto lokalnie produkowanego betonu o niskiej emisji dwutlenku węgla. Ściany zostały wykończone szorstkim tynkiem glinianym, co nawiązuje do rzemieślniczych tradycji budowlanych w Ghanie. Wewnętrzna okładzina ścienna została pokryta lokalnie pozyskanym drewnem orzecha włoskiego, co podkreśla harmonijny charakter przestrzeni oraz holistyczne idee zrównoważonego rozwoju i piękna, które kierowały projektem.
Rozłożona aksonometria
© DeRoché Strohmayer
Ania Kociucka
[na podstawie opisu autorskiego pracowni]
