Krajobraz, w którym żyjemy, podlega nieustającym zmianom. Pory roku, pogoda, kąt padania światła w ciągu dnia… dom Lus_4 od PL.architekci jest w tych zmianach zanurzony. Jego nieregularna bryła sprawia, że oglądany pod różnymi kątami wydaje się za każdym razem inny. Ten kształt jest odpowiedzią na potrzeby inwestorów i formy występujące w otoczeniu.
Zespół architektów w składzie: Bartłomiej Bajon, Katarzyna Cynka oraz współpracująca Joanna Sypniewska, został doceniony przez jury konkursu na Nagrodę SARP 2020. Sąd konkursowy docenił piękno bryły, która została ukształtowana przy użyciu zwyczajnych materiałów budowlanych, zastosowanych jednak tak, aby dawały niezwyczajny efekt. Podkreślono również sprawność warsztatu projektantów w prawidłowym rozwiązywaniu projektu od skali urbanistycznej do skali detalu architektonicznego oraz wyprowadzenie formy budynku z przemyślanej i uzgodnionej z mieszkańcami idei domu.
dom jednorodzinny Lus_4
© Tom Kurek
zwyczajny — niezwyczajny
Dom Lus_4 przykuwa uwagę swoją prostotą. Jego nieregularna bryła jest wynikiem namysłu architektów nad otoczeniem. W sąsiedztwie znajduje się budynek z przeskalowanym dachem. Stał się punktem wyjścia do zaprojektowania formy domu. Bryła oglądana z różnych perspektyw zmienia swoje oblicze. Ta nieregularność jest kontynuowana w przestrzeni wokół domu: podestach tarasowych i heksagonalnych płytach na podjeździe. Dzięki temu powstał obiekt, który z jednej strony wpisuje się w otoczenie i z nim współgra, z drugiej jednak wyróżnia się dzięki swojej zwykłej — niezwykłej formie.
wnętrze z zielonymi akcentami
© Tom Kurek
wnętrze — zewnętrze
Dwoistość tego projektu jest też widoczna we wnętrzu. Należy tutaj podkreślić, że projektanci nie rozdzielili procesu projektowego na bryłę, wnętrze i ogród. Zaproponowali całościowe podejście do obiektu, którego efektem jest bardzo spójna wizja. Wnętrze domu jest rozwiązane w bardzo interesujący sposób, który jest efektem analizy potrzeb mieszkańców. Piętro jest ukształtowane jako antresola zawieszona pośrodku domu. Dzięki temu wnętrze jest jednolitą, otwartą przestrzenią, która pozwala użytkownikom na swobodny kontakt między kondygnacjami. Takie rozwiązanie sprawia też, że całość domu zalana jest światłem dziennym. Jasne, przestronne wnętrza „udekorowane” są wielkimi oknami, które stanowią żywe, zmieniające się obrazy. Zieleń wykadrowana wyrazistymi framugami łączy się z wnętrzem poprzez akcenty kolorystyczne w wyposażenia domu.
dom po zmroku
© Tom Kurek
bryła ukształtowana przestrzenią
Fenomen tego projektu polega na zastosowaniu rozwiązań przykuwających uwagę. Nie są to jednak wyszukane materiały bądź udziwnienia. W istocie, jeżeli przyjrzymy się dokładniej, zobaczymy, że dom bazuje na tradycyjnej formie budynku o dwuspadowym dachu. Jednak bryła została tak przycięta pod różnymi kątami, że daje to wyjątkowe efekty wizualne. Szczególne wrażenie robią ostre i wyraźne krawędzie na styku elewacji z dachem. Dzięki temu, że dach nie wychodzi poza obrys budynku, bryła jest zwarta i wyraźnie wycięta z przestrzeni. Wszystkie te elementy nadają jej rzeźbiarski charakter — bliski praktyce artystycznej twórcom awangardy XX wieku. Ich eksperymenty z kształtowaniem bryły za pomocą otaczającej ją przestrzeni są bliskie temu, co wydarzyło się w tym projekcie.
