Praca zgłoszona na konkurs
„Najlepszy Dyplom Architektura”
Tematem niniejszej pracy jest stworzenie zespołu hotelowego, który harmonijnie wpisze się w charakter wioski, z poszanowaniem dla górzystego ukształtowania terenu, historycznego dziedzictwa, środowiska naturalnego oraz zastanego układu urbanistycznego. Projekt ten stanowi architektoniczny dialog między historycznym charakterem wioski a nowoczesną architekturą, łączy tradycję z nowoczesnością. Realizacja tego przedsięwzięcia przyczyni się do rewitalizacji historycznego budynku, a także stworzy nowe miejsca pracy, co znacząco wpłynie na rozwój lokalnej społeczności.
lokalizacja
© Anna Szafran
Historia wioski sięga czasów prehistorycznych, na co wskazują znaleziska archeologiczne w okolicach. Z czasem osiedlili się w niej Kantańczycy, a następnie Rzymianie, którzy zbudowali w okolicy drogi oraz mosty. W średniowieczu Tudanca stanowiła ważny ośrodek rolniczy i handlowy. W okresie rekonkwisty była miejscem walk między muzułmanami a chrześcijanami. W czasach nowożytnych znalazła się pod panowaniem hiszpańskim, a podczas hiszpańskiej wojny domowej w latach 30. XX wieku była areną walk wojsk rządowych z siłami opozycji. Obecnie Tudanca jest małą, uroczą wioską, która przyciąga turystów ze względu na swoje historyczne znaczenie oraz piękne krajobrazy. Mimo upływu lat zachowuje swój wyjątkowy charakter i tradycje.
aksonometria
© Anna Szafran
Tudanca charakteryzuje się unikalną architekturą związaną z tradycyjnym sposobem życia i uprawą roli. Architektura budynków w wiosce wykorzystuje naturalne materiały, głównie kamień i drewno. Budynki są niskie, mają prostą bryłę, a dachy pokrywają ceramiczne dachówki. Wszystkie budynki usytuowane są wzdłuż głównej ulicy, co tworzy spójny zespół zabudowy. Charakterystyczne są elementy ozdobne: rzeźby na elewacjach, zdobienia drzwi i okien, kamienne murki oraz tradycyjne balkony „solanas”.
przekroje
© Anna Szafran
Architektura wioski jest przykładem harmonii między budynkami a otaczającym krajobrazem, funkcjonalności oraz dostosowania do specyficznych potrzeb mieszkańców. Elementy ozdobne oraz tradycyjne rozwiązania architektoniczne są nieodłączną częścią tej regionalnej architektury, stanowią cenny zabytek kultury i dziedzictwa regionu Kantabria.
Wioska narażona jest na wpływ atlantyckiego klimatu morskiego, co przyczynia się do zmiennych warunków pogodowych. Średnia roczna temperatura wynosi około 14°C, a maksymalna temperatura w miesiącach letnich może przekroczyć 25°C.
rzuty
© Anna Szafran
Całość założenia obejmuje osiem budynków jedno- oraz dwukondygnacyjnych. Na terenie objętym zakresem opracowania planowany jest parking naziemny dla dwudziestu samochodów. Budynek główny, mieszczący część recepcyjną oraz restaurację, jest adaptacją istniejącego budynku starej apteki i znajduje się przy głównej ulicy prowadzącej do wioski. Część hotelowa liczy dwadzieścia pokoi dwuosobowych, które rozmieszczone są w domkach odpowiednio dostosowanych do górzystego terenu. Dwa pokoje oraz wszystkie części wspólne są przystosowane do potrzeb osób z niepełnosprawnościami.
Centralną część kompleksu stanowi strefa SPA, która obejmuje ogród, basen, szatnie, gabinety masażu oraz domek wspólny z aneksem kuchennym, jadalnią i salonem.
wizualizacja
© Anna Szafran
Całość założenia została starannie zaprojektowana w harmonii z zastanym terenem, z uwzględnieniem naturalnej rzeźby i charakterystyki wioski. Każdy z projektowanych budynków jest dostosowany do ukształtowania terenu, a hotel nie zasłania widoków mieszkańcom wioski, doskonale wpisując się w lokalny styl architektoniczny. W ramach prac zachowano wszystkie istniejące drzewa, a materiały użyte w projekcie pochodzą z regionu Kantabria, co podkreśla dbałość o środowisko i lokalną tożsamość.
Anna SZAFRAN
Ilustracje: © Autorka
