Praca zgłoszona na konkurs
„Najlepszy Dyplom Architektura”
Praca dyplomowa dotyczyła rozbudowy i adaptacji kuźni z początku XX wieku, z czasów armii pruskiej, znajdującej się w Biedrusku niedaleko Poznania. Celem projektu było stworzenie przestrzeni integracyjnej dla mieszkańców, umożliwiającej jednocześnie zetknięcie się z historią okolic Biedruska. Znajduje się tu wiele zabytkowych obiektów związanych z działalnością wojskową i historią rodziny von Treskow. Dziedzictwo kulturowe może stanowić istotny czynnik rozwoju miejscowości, a jednocześnie przyciągać zwiedzających.
aksonometria
© Aleksandra Mucha
Gmina dba o minimalizację zagrożeń dla istniejących obiektów zabytkowych, zwłaszcza wojskowych. Nie wszystkie obiekty, w tym rozważana kuźnia, są jednak objęte pełną ochroną. Zgodnie z prognozami wpływu na środowisko w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego Biedruska obszar opracowywanej działki nie zawiera zarejestrowanych obiektów zabytkowych podlegających konserwacji.
Brak wyraźnego centrum wsi oraz rosnąca liczba mieszkańców były impulsem do rozpoczęcia projektu. Wybrano działkę przy głównej drodze i istotnym ciągu komunikacyjnym pieszych, która dotychczas pozostawała nieużytkiem.
uwarunkowania
© Aleksandra Mucha
forma
Projektowana działka ma nieregularny kształt i graniczy z budynkami mieszkalnymi od zachodu, z pozostałych stron jest otoczona drogami, co umożliwia oglądanie obiektu z różnych perspektyw. Budynek, parterowy o formie okręgu z placem w centrum, został tak zaprojektowany, aby kuźnia była najbardziej widocznym elementem od strony głównej drogi. Na terenie znajduje się wiele drzew i krzewów, które stanowią bazę do stworzenia parku. Program budynku i relacja między starym a nowym wpisane są w formę okręgu, symbolizując różnorodność otoczenia i trwający cykl czasowy.
forma
© Aleksandra Mucha
Ośrodek integracji społecznej, będący nowym centrum wsi, jest neutralny estetycznie względem otoczenia. Nowa część ośrodka, mająca płaski dach, stanowi uzupełnienie historycznej zabudowy, wybijając się swoją odmiennością. Pomimo jedności funkcjonalnej, projektowany ośrodek wizualnie dzieli się na dwie części, z kuźnią pełniącą główną rolę.
widok Kuźni Kultury
© Aleksandra Mucha
funkcja
Nowoczesny dom kultury w Biedrusku ma być elastycznym centrum aktywnego życia społecznego. Projekt ma rozbudzić zainteresowania, umożliwiając rozwój więzi społecznych i stając się symbolem życia intelektualnego i artystycznego. Obiekt przekształca się w przestrzeń rekreacyjną poprzez organizowanie aktywnego wypoczynku, służy też różnorodnym inicjatywom społecznym, kulturalnym i politycznym.
strefowanie; historyczna część zabudowy
© Aleksandra Mucha
Relacje między starym a nowym obiektem bazują na funkcjonalnym układzie przestrzennym, są tu strefy historii, kultury i gastronomii. Centralny plac może stanowić przedłużenie dowolnej z tych stref w zależności od potrzeb. Obiekt może działać w dwóch kierunkach: w stronę parku lub placu głównego Biedruska.
Układ funkcjonalny obejmuje kuźnię jako strefę historii, która łączy się z głównym holem. Kuźnia staje się nie tylko miejscem przypisanym funkcji, ale także pomnikiem historii, wokół którego koncentruje się życie na placu głównym.
widok od strony parku, dzień
© Aleksandra Mucha
Strefę kultury stanowi przestrzeń wielofunkcyjna z trzema salami w środkowej części skrzydła. Sale można dostosować do potrzeb i otwierać w różnych kierunkach.
Ośrodek integracji społecznej — nowe centrum wsi — obejmuje również strefę gastronomii. Do sali restauracyjnej, zwróconej na południe w kierunku kuźni, latem można również dodać ogródek na placu, kontynuując tradycję gastronomiczną na tej działce.
wizualizacja wnętrza
© Aleksandra Mucha
{tag:Studenci}
Ilustracje: © Autorka
