Maja Dziwok i Alexandra Dectot, studentki Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej, w odpowiedzi na zadanie konkursu Iceland Movie Pavilion, zaprojektowały minimalistyczny pawilon filmowy wraz z kawiarnią, który mógłby powstać w regionie jaskiń Grjótagjá na Islandii. Jak mówią autorki, projekt zachęca do zwrócenia uwagi na otaczający krajobraz i jego rolę w islandzkim kinie. Praca Grjótagjá Trail zwróciła uwagę jury, które przyznało jej wyróżnienie honorowe.
W konkursie Iceland Movie Pavilion organizowanym przez platformę Bulidner poszukiwano najlepszych projektów pawilonu filmowego w regionie jaskiń Grjótagjá, położonym w pobliżu jeziora Mývatn w północnej Islandii. Pomysły miały odzwierciedlać istotę islandzkiego kina, jego charakterystyczny styl i wyjątkową historię, a ich głównym punktem miało być kino, mogące pomieści do pięćdziesięciu widzów. Pawilon miał być miejscem, w którym odwiedzający zapoznają się z kinem islandzkim, oraz tworzyć przestrzeń do spotkań i dzielenia pasji do kinematografii i Islandii. Poza wizytówką miejsca, organizatorzy poszukiwali obiektu ekonomicznego w konstrukcji i eksploatacji oraz zrównoważonego pod kątem przyjętych rozwiązań, w wypadku realizacji zwycięskiej pracy.
pawilon dzieli się na dwie bryły pokryte spadzistym dachem
© Maja Dziwok, Alexandra Dectot
wyróżnienie honorowe dla studentek PW
Zgłoszone prace oceniało jury w składzie: Pip Cheshire (Cheshire Architects, Nowa Zelandia), Ricardo Gomes (KWY. Studio, Portugalia), Borghildur Indriðadóttir (artystka z Islandii), Pablo Larroulet (LARROU ARQ — Pablo Larroulet Arquitectura, Chile), Mark Smyth i Sigrún Sumarliðadóttir (Studio Bua, Wielka Brytania / Norwegia), Hans Jakob Wagner (doktorant w Institute for Computational Design and Construction na Uniwersytecie w Stuttgarcie) Hanna Dís Whitehead (Studio Hanna Whitehead, Islandia).
W konkursie przyznano trzy nagrody główne (I Nagroda + Client Favorite za projekt Slow Field otrzymał zespół w składzie: China Carr i Dairon Riesgo ze Stanów Zjednoczonych), nagrodę specjalną za zrównoważone rozwiązania oraz sześć wyróżnień honorowych, pośród których znalazł się projekt Grjótagjá Trail autorstwa Mai Dziwok i Alexandry Dectot z Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej.
wnętrze kawiarni z widokiem na wulkan
© Maja Dziwok, Alexandra Dectot
Autorki projektu poznały się podczas studiów na Politechnice Warszawskiej. Maja jest studentką ostatniego roku studiów inżynierskich anglojęzycznych, natomiast Alexandra jest na pierwszym roku studiów magisterskich na ENSA Paris-Val de Seine i studiuje na Wydziale Architektury w ramach wymiany z programu Erasmus. Udział w konkursie wzięły przy okazji wspólnych zajęć projektowych Architectural Design w ramach siódmego semestru studiów inżynierskich pod kierunkiem prowadzących prof. Elżbiety Dagny Ryńskiej, dr. Michała Pierzchalskiego i dr. Mateusza Płoszaja-Mazurka.
Dla obu z nas praca nad projektem była szczególnie cennym doświadczeniem, ponieważ mogłyśmy skorzystać z różnych podejść do projektowania i kompetencji, które każda z nas zdobyła podczas swojej edukacji. Była to świetna okazja do podzielenia się naszymi umiejętnościami i spojrzenia na zadanie projektowe z różnych punktów widzenia — mówią autorki.
W konkursie brał również udział Antoni Soszyński z PW, którego praca znalazła się na krótkiej liście konkursowej. O projekcie możecie przeczytać w artykule Cracked Movie Pavilion. Konkursowy projekt pawilonu na Islandii.
część wystawiennicza
© Maja Dziwok, Alexandra Dectot
filmowy krajobraz
Projekt Grjótagjá Trail odnosi się do naturalnego krajobrazu Islandii oraz jego roli w filmach realizowanych na wyspie.
W lokalnych produkcjach jest to często kluczowy elementem fabuły, który nadaje ton filmowi. Wyjątkowy krajobraz zainspirował wielu twórców do zabrania widzów w podróż — z jednej strony dosłowną, przez zapierające dech w piersiach lokacje, ale jednocześnie bardziej subtelną, osobistą podróż bohatera. Ten aspekt był główną inspiracją naszej propozycji, której głównym zamiarem jest zaproszenie odwiedzających do zanurzenia się w przyrodzie wyspy — tłumaczą studentki.
Żeby odwiedzający mogli tego doświadczyć, autorki zaproponowały stworzenie ścieżki rozpoczynającej się przy jaskiniach Grjótagjá i prowadzącej przez wulkaniczny krajobraz do jeziora Mývatn. Ścieżka ta jest alternatywą dla istniejącej drogi, zachęcając turystów do zagłębienia się w teren wyspy i poznania islandzkiego krajobrazu.
schemat projektowy pawilonu
© Maja Dziwok, Alexandra Dectot
pawilon o spadzistym dachu
Projektowany pawilon znajduje się na samym początku nowopowstałego szlaku. Budynek składa się z dwóch brył, rozstawionych po przeciwnych stronach projektowanej ścieżki i zorientowanych tak, aby wskazywać na główne punkty orientacyjne w otoczeniu. Spadziste dachy pawilonu kierują wzrok turystów na horyzont i jezioro Mývatn. W zależności od funkcji pomieszczeń pochyłe dachy powiększają lub ograniczają dostęp do naturalnego światła. Zabieg ten pozwala na uzyskanie jasnej przestrzeni w otwartej kawiarni i zapewnienie charakterystycznej kinowej atmosfery w drugiej bryle, w której mieści się kino.
aksonometria i rzut parteru pawilonu
© Maja Dziwok, Alexandra Dectot
kawiarnia z widokiem na wulkan
Pierwszą część pawilonu stanowi otwarta i jasna kawiarnia, otaczająca główny trzon złożony z recepcji, klatki schodowej i baru. Duże okno biegnące przez całą szerokość ściany zapewnia naturalne oświetlenie przez cały rok i widok na wulkan Hverfjall.
Okno działa jak ekran, który oferuje gościom inny rodzaj spektaklu, wgląd w nieustannie zmieniający się islandzki krajobraz — dodają projektantki.
przekroje pawilonu filmowego
© Maja Dziwok, Alexandra Dectot
Zaraz przy wejściu do pawilonu znajdują się otwarte schody, prowadzące gości w podziemia, gdzie autorki umieściły przestrzeń wystawienniczą i salę konferencyjną. Pomieszczenia oświetlone są od góry, co jak twierdzą autorki, przywodzi na myśl islandzkie jaskinie, lub kratery. To wrażenie towarzyszy gościom podczas podziwiania ekspozycji i w drodze do sali kinowej.
w projekcie autorki wykorzystały naturalne materiały, a dach został pokryty roślinnością
© Maja Dziwok, Alexandra Dectot
współczesna wersja islandzkiej architektury
Struktura budynku czerpie inspirację z tradycyjnych islandzkich domów torfowych — główną konstrukcję stanowi drewniany szkielet wypełniony materiałem termoizolacyjnym, a pochyłe dachy są pokryte roślinnością. Surowe i ciemne opalane drewno na elewacji oraz prosta forma ułatwiają wtopienie obiektu w otoczenie, natomiast wykończenia z jasnej sklejki we wnętrzach dodają przytulności. Autorki starały się zastosować jak najwięcej naturalnych materiałów, stosując konstrukcję betonową tylko w płytach podłogowych i fundamentach.
Platforma Buildner słynie z organizowania konkursów dotyczących Islandii. Na portalu A&B publikowaliśmy między innymi: projekt punktu obserwacyjnego autorstwa Piotra Dziewierza, Filipa Sieraka i Marii Zimnoch, osady w stylu low tech zespołu w składzie: Agnieszka Grzemska, Jakub Wichtowski, Jan Zieliński, czy restauracji autorstwa Patrycji Ziemienowicz.
