Kanadyjski magazyn Arc Ace zorganizował konkurs pt. 2030 Academic Library, a jego zadaniem było zaprojektowanie biblioteki z zasobami elektronicznymi, która stanie się akademickim centrum nauki. W konkursie mogli wziąć udział zarówno profesjonaliści, jak i studenci — nadesłano prawie sto prac z całego świata, a swój projekt o nazwie The Web zgłosiła także Magdalena Ambroszko z Wydziału Architektury Politechniki Wrocławskiej. Jej koncepcja, będąca również pracą magisterską wykonaną pod kierunkiem dr. Tomasza Myczkowskiego otrzymała trzecią nagrodę!
biblioteka przyszłości, czyli jaka?
Wyzwaniem konkursowym oprócz zaprojektowanie biblioteki, było odpowiednie ulokowanie jej na terenie Uniwersytetu Capilano w Północnym Vancouver. Jest to uczelnia, która słynie z pięknych zielonych terenów porośniętych wysoką roślinnością, dla tego uczestnicy poza zaproponowaniem przestrzeni do nauki wewnątrz budynku, mieli zapewnić również takie miejsca na świeżym powietrzu.
biblioteka otoczona jest lasem
© Magdalena Ambroszko
Według organizatorów konkursu proponowana Biblioteka 2030 ma odpowiadać na różne potrzeby studentów i studentek, musi sprostać wyzwaniom klimatycznym, a także powinna reprezentować wzorcowe rozwiązania, które w przyszłości będą chętnie stosowane. Obiekt powinien dostosowywać się do użytkowników, zachęcić ich do spędzania na jego terenie czasu, uczenia się, ale i odpoczynku.
połączenie z naturą
Główną ideą mojego projektu biblioteki jest połączenie człowieka z naturą. Ze względu na charakterystyczne otoczenie uczelni, a mianowicie tereny porośnięte wysokimi drzewami, zdecydowałam się na wyeksponowanie ich również w projektowanym obiekcie. Postanowiłam zachować jak najwięcej drzew znajdujących się na wskazanej przez organizatorów działce. Zaprojektowana biblioteka ma sprawiać wrażenie obiektu, który wrósł w las, stał się jego częścią, a studenci przebywając wewnątrz, nadal mają odczuwać magię lasu — opowiada Magdalena Ambroszko.
budynek ma prostą formę
© Magdalena Ambroszko
Aby tego dokonać, autorka zdecydowała się na prostą formę obiektu, która harmonijnie połączy się z naturą. Jak mówi architektka, poszukiwała różnego rodzaju analogii i systemów występujących w przyrodzie, które pozwoliłyby jej na stworzenie połączenia pomiędzy otoczeniem a budynkiem, w rezultacie nawiązała do formy, jaką jest sieć.
The Web
Sieć dla budynku ma ona dwa znaczenia — jest to struktura, która odnosi się do pajęczej sieci, wizualnie sprawia wrażenie przeplatającego się między drzewami elementu, a także jest to system stron internetowych dostępnych przez internet, co nawiązuje do elektronicznych zasobów biblioteki. Sieć stała się więc materiałem, który otoczył cały budynek. Stąd wzięła się również nazwa projektu The Web — tłumaczy projektanta.
część budynku została umieszczona na słupach
© Magdalena Ambroszko
Ważnym aspektem projektu było również zastosowanie ekologicznych rozwiązań. W tym celu całą elewację autorka pokryła perowskitami, które produkują prąd i zastosowała ekstensywny zielony dach. Część elewacji stanowią białe linki znajdujące się przy głównym wejściu i tarasach, co wizualnie spaja drewnianą konstrukcję z fasadą. Projektantka zdecydowała się również na ograniczenie ingerencji w podłoże, dlatego część budynku została umieszczona na słupach. Konstrukcja z drewna klejonego ogranicza emisję dwutlenku węgla.
brama do lasu
Proponowany budynek stał się pewnego rodzaju bramą wprowadzającą do lasu. Użytkownicy mogą wstąpić do biblioteki lub po prostu ją minąć i zatrzymać się w pięknym zielonym otoczeniu. W tym celu wprowadziłam obszerne podcienie, w których znalazły się tarasy oraz leśne trybuny. Cały budynek został zaprojektowany tak, aby zawsze zapewniał widoki na otaczającą go przyrodę — dodaje Magdalena Ambroszko.
przestrzeń do nauki, autorka zachowała drzewa rosnące na działce
© Magdalena Ambroszko
Drzewa znajdujące się na działce stały się również częścią biblioteki. Przechodzą one przez dwie kondygnacje, łącząc budynek z naturą. Użytkownicy, chodzą korytarzami budynku, przypominającymi leśne ścieżki. W we wnętrzu dominują dwa materiały — drewno oraz linki, które pełnią funkcję sieci, która aranżuje przestrzeń, dzieląc ją na mniejsze i zapewniając prywatność.
konstrukcja biblioteki została wykonana z drewna klejonego i linek
© Magdalena Ambroszko
stefy nauki i audytorium w lesie
Oprócz reprezentacyjnego atrium przechodzącego przez trzy kondygnacje, w budynku znajdują się również otwarte przestrzenie, w których studenci i studentki mogą spędzać wspólnie czas i odpoczywać. Obiekt został podzielony z uwzględnieniem głośności poszczególnych przestrzeni. Dwie ostatnie kondygnacje zostały zaprojektowane jako strefy nauki.
rzuty pięter biblioteki
© Magdalena Ambroszko
Trzecie piętro to otwarta strefa nauki, natomiast czwarte piętro jest już przestrzenią ze stanowiskami do pracy indywidualnej oraz z wydzielonymi specjalnymi pokojami do pracy w grupach. Wyjątkową przestrzenią jest audytorium, które zostało wysunięte w głąb lasu — z trzech stron otacza je przyroda.
audytorium otoczone jest lasem
© Magdalena Ambroszko
Zadaniem biblioteki jest zachęcenie studentów do nauki na świeżym powietrzu, obserwacji i podziwiania piękna natury. Bezpośredni kontakt z lasem ma ogromny wpływ na samopoczucie każdego człowieka, pozwala wyciszyć się i zmniejszyć poziom stresu. Obcowanie z przyrodą również pozytywnie wpływa na kreatywność oraz zapewnia lepsze warunki do pracy w skupieniu — podsumowuje Magdalena Ambroszko.
