Praca zgłoszona na konkurs
„Najlepszy Dyplom Wnętrza”
Niniejsza praca jest poświęcona projektowi tarasu widokowego zlokalizowanego na terenie pola uprawnego w małej turystycznej miejscowości Gołubie na Kaszubach. Zainteresowanie tym miejscem pojawiło się, kiedy autorka była dzieckiem. Wiąże się z fotografią przedstawiającą klasę jej mamy i dziadka, który był niegdyś dyrektorem znajdującej się tuż obok placówki. Zdjęcie zostało wykonane w plenerze z widokiem na dolinę. Obraz ten zawsze wzbudza w autorce pozytywne emocje, piękny widok towarzyszył jej w drodze do szkoły.
Wspomnienia i obserwacja tej przestrzeni oczami dorosłej już osoby zrodziły pomysł, by podkreślić jej ważność i wyjątkowość. Autorka postanowiła stworzyć miejsce sprzyjające obserwacji zmieniającego się krajobrazu, jednak przy zachowaniu jego naturalnego charakteru.
archiwalne fotografie
© Justyna Kolka
Podczas badań terenu odkryła elementy niepożądane, zaburzające percepcję odbiorcy. Głównym problemem okazał się brak porządku przy istniejącym od kilku lat sklepie wielobranżowym, który psuł piękno otaczającej natury. Problem ten stał się głównym determinantem formy. Granice wytyczały linie istniejące w przestrzeni, zasięg wzroku oraz najwyższy punkt wysokościowy. Na początku powstały szkice dążące do zasłonięcia niepożądanego widoku. Autorka przyjęła również zasadę różnicowania poziomów i horyzontalny charakter bryły. Poprzez traktowanie przysłony w sposób prostopadły, zauważyła jej zbyt mocne oderwanie od falującego horyzontu. Powstały więc kolejne szkice mające połączyć zakładane funkcje.
taras widokowy, aranżacja przestrzeni
© Justyna Kolka
Obłe kształty projektu zainspirowały obserwacje granic działki oraz wyraźnego rysunku śladów kół na polu uprawnym. Pochylnie mające zasłaniać niepożądany widok przybrały formę przeciętych przez ścieżkę pagórków. Koniec ścieżki znajduje się na kolejnym wzniesieniu różnicującym poziomy obserwacji, nie na tyle wysokim, by pozostałe pagórki stanowiły przysłonę. Ścieżka pomiędzy nawiązuje do wzajemnego przenikania się natury i architektury. Sama forma ma przechodzić płynnie od poziomu pola pszenicy do tarasu widokowego.
widok na ścieżkę przecinającą taras
© Justyna Kolka
Konstrukcja tarasu mimo swego wysublimowanego kształtu jest dosyć prosta. Myśląc o projektowanej przestrzeni, gdzie kubatura obiektu wtapia się w otoczenie, nie można użyć mocno kontrastowych materiałów. Surowość betonu, jego struktura okazały się najlepszym sposobem, by nie tworzyć konkurencji z podziwianym widokiem.
szkice projektowe
© Justyna Kolka
Początkowo projektowaną bryłę tarasu autorka traktowała jako element odrębny od przestrzeni szkoły, zachowując kierunki i geometrię. Brakowało jej jednak funkcji, która mogłaby połączyć tworzony obiekt i przestrzeń. Zakres opracowania poszerzył się więc o zagospodarowanie placu przy szkole, który był nieuporządkowany i wymagał interwencji projektowej. Szkoła organizuje rozmaite uroczystości, dla których potrzebna jest scena i widownia. Powstałe wzniesienie potraktowano jako trybunę, która będzie skierowana w stronę budynku szkoły. Poprzez stworzenie tych funkcji organizacja ruchu na terenie szkoły uległa zmianie.
scena przy szkole
© Justyna Kolka
Zachowano boisko sportowe oraz plac zabaw. Powstało boisko do koszykówki, a bieżnia do skoku w dal została przeniesiona między boisko i granice działki z tarasem. W miejscu, gdzie znajdował się parking, powstała scena. Wyznaczono pasy zieleni wzdłuż drogi prowadzącej do szkoły. W centralnej części zlokalizowano parking. Przy budynku wprowadzono drewniane grządki, przy których usytuowano stoły piknikowe. Grządki mogą być przydatne na lekcjach botaniki. Powstał także plac sprzyjający zabawom dzieci.
widok na taras od strony pola
© Justyna Kolka
Największą siłą tej części Kaszub jest różnorodność i odkrywanie. Zdecydowanie większą wartość stanowi sama podróż po tej okolicy niż cel. Dzisiaj taki sposób podróżowania przybiera charakter filozoficzny, kontemplacji, obserwacji życia, które w naturalnym wiejskim środowisku płynie wolniej. Zaprojektowany obiekt z widokiem na dolinę zwieńczoną jeziorem, sprzyja podziwianiu natury i zaprasza do dalszego odkrywania Szwajcarii Kaszubskiej.
Justyna KOLKA
Ilustracje: © Autorka
