Studenci architektury Politechniki Wrocławskiej — Wojciech Bandyk i Krystian Cięciwa zaprojektowali fabrykę suplementów, która mogłaby powstać we Wrocławiu. Ich propozycja to proekologiczny obiekt podzielony na trzy bloki o prostym układzie funkcjonalnym i z charakterystyczną ażurową elewacją. Autorzy zaproponowali także przestrzenie nie tylko dla pracowników, ale także dla lokalnej społeczności.
Proponowana fabryka suplementów mogłaby powstać na wrocławskim Oporowie na terenie przemysłowym. Jak twierdzą autorzy, taki wybór lokalizacji podyktowany był dobrą komunikacją z obwodnicą Wrocławia S8, innymi częściami miasta oraz podobną typologią sąsiadujących budynków.
Projekt fabryki suplementów, aksonometria
© Wojciech Bandyk, Krystian Cięciwa
W trakcie projektowania skupiliśmy się na stworzeniu obiektu o prostym układzie funkcjonalnym z wykorzystaniem tradycyjnych systemów i lokalnych materiałów budowlanych zastosowanych w strefie przemysłowej. Wyjątkiem jest strefa reprezentacyjno-administracyjna budynku, gdzie wykorzystaliśmy system konstrukcyjny słupowo-ryglowy oraz kratownicowy wykonany z drewna klejonego GLT (klejone warstwowo). Zabiegi te pozwoliły na skuteczne zredukowanie śladu węglowego już na poziomie koncepcyjnym. Rotacja kompleksu względem ulicy pozwoliła na wpisanie się w otoczenie i sąsiednie obiekty, unikając dominacji okolicy — opisują studenci.
plan zagospodarowania terenu
© Wojciech Bandyk, Krystian Cięciwa
trzy bloki, wiele funkcji
Fabrykę można podzielić na trzy główne bloki: dwukondygnacyjny blok reprezentacyjno-administracyjny, jednokondygnacyjny blok produkcyjno-laboratoryjny z poddaszem technicznym oraz blok magazynowy. Na parterze bloku pierwszego studenci umieścili strefę wejściową z częścią gastronomiczną i zapleczem kuchennym, szatnie przepustowe, sale wielofunkcyjne oraz sklep z zapleczem i kotłownią zasilającą założenie.
rzut parteru kompleksu
© Wojciech Bandyk, Krystian Cięciwa
Na piętrze zaprojektowali część administracyjną, strefę wspólną w części centralnej i siłownię. Ten blok łączy się za pomocą łącznika z blokiem produkcyjno-laboratoryjny. W jego dolnej części autorzy przewidzieli zaplecze socjalne dla pracowników z widokiem na półotwarte atrium, natomiast w części prawej laboratorium. W skład parteru bloku magazynowego wchodzą magazyny na surowce i produkty gotowe oraz archiwum próbek, strefa spedycyjną, pomieszczenie kierowców i biuro w centralnej części tej przestrzeni. Na piętrze znajdują się szatnie i zaplecze socjalne z możliwością wyjścia na zamknięte zielone atrium.
ażurowa elewacja jest podświetlona światłami LED
© Wojciech Bandyk, Krystian Cięciwa
konstrukcja i elewacje
Cały budynek fabryki został zaprojektowany na modułowej siatce konstrukcyjnej o maksymalnej rozpiętości 6,25 m. Projekty bloku produkcyjnego i magazynowego wykonane zostały w technologii ramowej typu H. Fasada wentylowana wykonana jest w systemie płyt warstwowych Kalzip pokrytych okładziną zewnętrzną Ruukki® Emotion. Na elewacji frontowej bloku magazynowego studenci podświetlili ażurowe panele, światłem LED dodając lekkości ciężkim bryłom. Dach został pokryty konstrukcyjną blachą trapezową ocieploną twardymi płytami z wełny szklanej.
© Wojciech Bandyk, Krystian Cięciwa
W celu zredukowania lokalnej wyspy ciepła projektanci zaproponowali białą papę nawierzchniową SOPRASTAR® FLAM odbijającą promienie słoneczne. Natomiast blok reprezentacyjno-administracyjny wykonany został w konstrukcji drewna klejonego GLT. Elewację również pokrywa system Ruukki® Emotion, natomiast parter zdobi szklana fasada. Zwieńczeniem bloku jest dach zielony ekstensywny.
rzut piętra
© Wojciech Bandyk, Krystian Cięciwa
wartości proekologiczne oraz społeczne
Z uwagi na coraz powszechniejsze dążenie do neutralności klimatycznej budynków przemysłowych zdecydowaliśmy się na wprowadzenie licznych rozwiązań, realnie podnoszących wartość projektu. Zaproponowaliśmy: wykorzystanie lokalnych materiałów i efektywnych systemów konstrukcyjnych, zielone dachy ekstensywne, refleksyjne pokrycia dachowe, zasadzenie licznych drzew, fasady wentylowane, panele fotowoltaiczne na wielkopowierzchniowych dachach, ponowne wykorzystanie wody opadowej w obiekcie oraz do nawadniania lokalnej zieleni, czy wentylacje mechaniczne z odzyskiem ciepła — wymieniają studenci.
Autorzy zdecydowali się również na zredukowanie miejsc parkingowych, co jak uważają, zachęci pracowników do korzystania z transportu publicznego, rowerów i hulajnóg — dla których przewidzieli stojaki.
wokół budynków powstały przestrzenie rekreacyjno-sportowe
© Wojciech Bandyk, Krystian Cięciwa
Należy również podkreślić strefy dla pracowników i lokalnej społeczności. Po przeprowadzeniu analizy funkcji zaproponowaliśmy siłownie pod dachem, plac rekreacyjno-sportowy oraz boisko na powietrzu w otoczeniu bujnej, zróżnicowanej zieleni. Wprowadzanie stref dla społeczności w miejscach pracy, jak i w jego otoczeniu jest według nas jednym z ważnych aspektów w projektowaniu ponadczasowym — podsumowują Wojciech i Krystian.
